ตลาดในเมืองใหญ่โตอยู่มิน้อย มีร้านค้าต่างๆ มากมาย รวมถึงท่าเรือที่นำสินค้าเข้าจากแคว้นต่างๆ และพวกต่างชาติ
อิงหนูผู้เป็นลูกสาวของเจ้ากรมพิธีการ นางสนใจข้าวของแปลกตา โดยเฉพาะสิ่งที่ได้มาจากเผ่านอกด้าน ยิ่งเป็นเครื่องประดับ นางยิ่งให้ความสนใจพิเศษ และดูเหมือนว่านางจงใจ ที่จะกลั่นแกล้งลั่วฟางเซียน ราวกับเห็นว่าแม่นางน้อยเป็นฝุ่นดินที่จะเหยียบย่ำ หรือทำลายได้ง่ายๆ
“ได้ยินว่าเจ้าเป็นคนเผ่านกไฟ”
“หามิได้ ข้าเพียงคนผ่านทาง” ลั่วฟางเซียนตอบไปเช่นนั้น นางไม่อยากปิดบังใคร แต่ไม่คิดเปิดเผยเรื่องในอดีตให้ผู้อื่นรู้
“ฮิๆ ๆ ที่แท้ก็เป็นพวกเร่ร่อนเยี่ยงนั้นรึ เช่นนี้ก็ไร้หัวนอนปลายเท้า ช่างน่าประหลาดใจ ที่ท่านแม่ทัพให้เจ้าคอยล้างเท้า และปัดกวาดกระโจม”
ลั่วฟางเซียนรู้ว่าอิงหนูกล่าวประชด และนางจำเป็นต้องทำให้อีกฝ่ายเนื้อเต้น “ก็เพราะข้าเป็นที่ถูกใจเขา สตรีใดในค่ายทหารได้ทำหน้าที่นี้บ้าง หามีไม่”
