"อ่านไปถึงไหนแล้วดูซิ "
โยชิขยับเอาหนังสือเรียนของเอมิมาดูแล้วก็ก้มลงมองแบบฝึกหัด
อันนี้ผิดนะ ต้องทำแบบนี้ ถอดสมการแบบนี้นะ แล้วแทนค่าแบบนี้ เอมิตาโตหัวเราะชอบใจ
"อิอิ โยชิอ่าเก่งจังเลย แบบนี้ก็ไม่ต้องมีติวเตอร์แล้ว ติวให้หน่อยซิ นะนะ..."
เอมิทำตาวาววับ แล้วจ้องมองแบบมีความหวัง โยชิหอมแก้มเบาๆแล้วกอดหลวมๆ
"เย็นนี้ไปบ้านโยชินะ..เดี๋ยวติวให้บอกแม่ไปบ้านเพื่อนล่ะกันดีป่ะ "
"โอเค...โทรโกหกปะป๋าก่อน "
"หึ...พูดซะรู้สึกผิดเลยอ่ะเอมิ "
เอมิแลบลิ้นให้แล้วโทรหาคุณพ่อ อย่างเร่งด่วน
"คุณพ่อขาวันนี้เอมิไปติวบ้านเพื่อนนะคร้า...อาจกลับดึกๆหรือไม่กลับนะคะถ้าง่วงมากๆ "
"ได้ แต่อย่าแอบไปเที่ยวกลางคืนนะเอมิ"
"ไม่ไปค่ะเอมิอายุยังไม่ถึงง
แค่นี้นะคะคุณพ่อรักคุณพ่อนะคะ"
เอมิหยอดคำหวานแล้วก็วางสายไป โยชิมองตาหวานเชื่อมแล้วจูงกันขึ้นรถสปอร์ต โยชิหยิบแว่นกันแดดมาใส่
"อิๆ เท่จังเลย.."
"เท่ต้องจุ๊บนะ
