วัยร้ายบำเรอรัก

ตอนที่ 3 ชื่อตอน ผมนายโยชิ

เช้าอันสดใส เจ้าชายแห่งวังนัมบุตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย อาบน้ำสระผมหวีผมใส่เจล เมื่อทรงผมเข้าที่ก็มีบรรดาเพื่อนๆมารายล้อม ในบ้านที่เสด็จพ่อประธานเครือข่ายนัมบุประทานมาให้

“อันที่จริงเพื่อนของโยชิก็คือพี่น้องอุปการะที่คุณพ่อรับมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าฮะ เลี้ยงด้วยกันมาแต่เล็ก ใครแย่งอะไรกระทืบแม่งดิฮะ ให้มันรู้บ้างว่าพ่อของใคร ใครเป็นพี่ใครเป็นน้อง สุดท้ายทุกคนก็รักผมฮะ ยอมลงให้ทุกข้อแม้ อย่าแม้แต่จะหือ ห้ามขัดใจ เจ้าชายแห่งนัมบุต้องมีผมเพียงผู้เดียว อย่าหือ อย่าอือ อย่าต้านทาน คนสำคัญหน่ะมันต้องผมคนเดียวฮะ ใครเจ๋อเดี๋ยวเจอดี อย่ามาแหยมผมบอกเลยว่าอย่าแหยมฮะ ไม่เชื่อลองจัดได้ขึ้นชื่อว่าโยชิไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว อย่าแม้แต่จะคิด ถ้าคิดแล้วก็อย่าเสือกมามองหน้าก่อนฮะ มองหน้าผมเหมือนคุณเหยียบตีนผม ลูกยากูซ่านะฮะ ไม่ใช่มีแม่ขายผัก ใครแหยมเจอตีน อยู่ว่างๆไม่อยากตายก็อย่ามาเสล่อ อย่ายื่นหน้าตามากวนตีนฮะ ผมนายโยชิคันเบื้องต่ำได้ง่าย ไอคิวผมเยอะแต่อีคิวผมต่ำ อารมณ์ดีแล้วอย่าให้อารมณ์เสีย ไม่งั้นงานงอกฮะ ทุกๆคน”

..ผมจะเกริ่นอะไรให้ฟัง...

“ง่ายๆก็คือ....ผมพ่อรวย พ่อซื้อบ้านให้ใกล้ๆที่โรงเรียน อยากให้เพื่อนมานอนด้วยเอาไว้ฉลองปาร์ตี้พ่อก็ให้ อยากทำอะไร พ่อบอกเอาเลยลูก พ่อไม่เคยบ่น พ่อไม่เคยห้าม พ่อไม่เคยตี พ่อไม่เคยดุ พ่อไม่เคยด่า พอบ้านใกล้โรงเรียนก็ไม่อยากได้คนขับรถ ขอพ่อนั่งรถประจำทางไปโรงเรียนเอง ตอแหลว่าอยากฝึกระเบียบวินัยของตัวเองและเพื่อไม่ให้ลำบากในการใช้ชีวิตก็จะขออยู่แบบวัยรุ่น คือขอแต่เงินอย่างเดียว อย่างอื่นขอฝึกใช้ชีวิตเองแล้วจะกลับบ้านทุกเจ็ดวัน ในบ้านก็อนุญาตให้พ่อส่งแม่บ้านมาทำความสะอาดได้ เสื้อผ้าฝากซักรีดให้เพื่อนด้วย สรุปคือขอเงินพ่อเลี้ยงเพื่อนด้วยหนึ่งโขยงพ่อก็ไม่ขัด ดีกว่าจ้างบอดี้การ์ดเพราะถ้าจ้างมามากคงเอิกเกริกมากไป ลูกก็จะยิ่งอันตรายมากขึ้นไปอีก”

“เช้านี้ก็สว่างสดใสเป็นปกติ พอเจ้าชายโยชิแต่งตัวเสร็จ เพื่อนก็มารุมล้อมพากันเดินไปขึ้นรถประจำทาง ในชนบทนี่ห่างไกลความเจริญพอสมควร ใกล้สถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นเขตบริษัทของพ่อและใกล้โรงเรียนเอกชน เมื่อนั่งรถอยู่รอพักนึงรถประจำทางก็มาถึง วัยรุ่นแบบผมก็ยกโขยงกันไปขึ้นรถประจำทางจองพื้นที่ส่วนครึ่งหลังรถ ด้านหน้ามันก็ไม่ค่อยมีคนนั่ง ด้านหลังก็แสนจะโล่งแจ้ง คนขับรถก็ชอบที่มาขึ้นทุกวันเพราะที่บ้านนอกคนมันน้อย ไม่มีคนขึ้นก็ไม่มีคนขับรถเมล์อ่ะดิฮะ นั่นดิพวกเราช่วยกันอุดหนุนกิจการขนส่งในท้องถิ่น เศษเงินโง่ๆโตแล้วก็เผื่อแผ่ออกไปบ้าง อย่าไปกลัวมันกระเด็นฮะ กิจกรรมปกติที่เป็นเรื่องบ้านๆเรื่องที่ชาวบ้านเค้าทำกัน ใครทำอะไรได้โยชิก็ทำบ้าง ถึงขนาดว่าโยชิทำทุกสิ่งที่วัยรุ่นทำและต้องทำทุกอย่างไม่งั้น โห...ใครจะยอมหล่ะฮะ ไม่เลยฮะ โยชิ ไม่คิดยอมเลยฮะ”

"วันนี้ก็ไปโรงเรียนทุกวัน มีสาวๆขึ้นมาทักบ้างอะไรบ้าง ส่งเสียงวี้ดว้ายพอประมาณ เป็นสาวๆจากต่างโรงเรียน และสาวจากในโรงเรียนของผม สาวๆแถวนี้รู้จักโยชิทุกคนอ่ะ ก็คนมันหล่ออ่ะนะทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด แต่อย่าอย่างเดียวข้อห้ามของผมคนนี้ ก็คือ คุณอย่าคิดขัดใจผม ขัดใจผมคุณคิดให้ดีนะฮะ คิดไม่ถ้วนมีเจอตีนยำหลายตีนเลยนะฮะ เพื่อนเป็นร้อยพี่น้องเป็นสิบ ไหนจะพ่อไหนจะคนในนัมบุมีมากกว่าร้อยสาขานะฮะ อยากแหยมมาเลยมาลองตีน ชิมดูแล้วจะรู้ว่าบางทีคนเราอยู่ดีๆไม่ควรวอนตีนนะฮะ ผมนายโยชิขอเตือนทุกๆคนเบาๆ แต่หล่อแบบผมหน่ะ ผมจะพูดอะไรแบบนักเลงหัวไม้ มันก็คงไม่ใช่หรอกฮะ ผมเรียนเมืองนอกมาแล้วแต่ว่าก็อยากมีสาวในเขตนี้ เรียนวนไปวนมาสามสี่ทีไม่เป็นไรหรอกฮะ จะได้มีแฟนเด็กบ้างอะไรบ้าง อายุของผมยังไม่เยอะ ผมเกเรเพราะพ่อเกเรแต่พ่อมีตังค์อ่ะ กวดวิชาวืดเดียวก็พาสชั้นได้สบายบรื่อ อย่าไปคิดเยอะนะฮะ เรียนเนี่ยเรื่องหมูอยู่ได้แบบหรูที่แท้ทรูมันต้องมีสาวเยอะๆฮะ

“นายโยชิคนนี้เอ็นดูสาวๆเรื่องสัดส่วน มาตรฐานของน้องๆทุกคน ผมปรายสายตาวืดเดียวกระพริบตาสองที ผมคำนวณออกมาแบบสไตลิสต์ฮะ ขนาดหน้าอกผมใช้มือกะปริมาณครึ่งวงกลมแบบแตงโมเลยทีเดียว อัจฉริยะบุคคล แบบผมโยชิ วัดอะไรแล้ว...เป๊ะ “

“วันนี้อากาศดีฟ้าสดใสใครว่าฟ้าอึมครึม ถ้าโยชิอารมณ์ดีชี้จรเข้เป็นนก นกก็เป็นจรเข้ ตาบอดสีสิบปีก็ต้องว่าแบบนั้นฮะ ผมมีลูกคู่สิบกว่าคน ไปไหนไปกันช่วยเออออห่อหมก ช่วยกันหมกลงก้นถังได้ไปเลย ถ้ามีอะไรจะแอบพ่อฮะ ไม่ได้กลัวพ่อแต่เกรงใจฮะ อาจารย์ที่โรงเรียนเห็นหน้าผมก็ยิ้มแย้มแจ่มใส เวลามีอะไรก็อ้อนๆหน่อย โอ้ ผ่านฉลุย พ่อมีพลังงานบางอย่างที่ทำให้ทุกคนรู้สึกได้ มันเป็นพลังงานที่ลอยวนมาตั้งแต่บรรพบุรุษ ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ ผมชอบนั่งข้างในเวลานั่งรถประจำทางที่ริมหน้าต่าง มันจะแคบแต่สายลมเย็น บรรยากาศมันฟิน ชนบทรถไม่เยอะเหมือนในเมืองฮะ ผมเรียนจบจากฝรั่งเศสมา จะเรียนในชนบทแถวนี้ก็แค่เอาฮาฮะ”

“ผมมาหลีสาวเอาเรื่องราววัยรุ่นมาใช้ให้ครบให้คุ้ม ไหนๆก็เจอสาวนานาชาติมาแล้ว ที่สำคัญโรงเรียนนี้ติดที่ทำงานของพ่อ ถ้าอยากหลีสาวเน้นๆใกล้ๆ จะไปนั่งมองก็น่าเกลียด มันจะเหมือนต้องการจนเกินไปแบบนั้นมันคงเชยบรมโลก กระผมนายโยชิเลยมาสมัครเรียนซะเลย ที่ซ่องสุมแห่งใหม่ก็สร้างเอาในโรงเรียนมัธยมนี่ล่ะ คุณว่าคุณจะหาสาววัยไหน เลอเลิศกว่าสาวมัธยม สาววัยมัธยมอกเป็นอก เอวเป็นเอว ทุกสิ่งกำลังเติบโตเหมือนๆผม ถ้าไปชอบสาววัยอื่นไม่ใส่ใจสาวในวัยของตัวเอง ผมว่าผมพลาดเกินไปแล้วฮะ เรื่องฉลาดๆอย่างไรเราก็อยู่ในวัยที่ควรทำ อะไรควรทำ ผมบอกแล้วผมทำทุกสิ่ง อะไรผมอยากได้ผมบอกเลยผมจะเอา!!! อยากได้อะไรผมต้องได้ ไม่เคยเลยที่จะไม่ได้ !!! “

“เดินขึ้นรถเมล์นั่งเบียดกันคุยไปมา บรรยากาศแม่งโครตฟิน กลิ่นออกซิเจนล่องลอยเหมือนออกไปขับรถชมวิวในกรีนเนอรี่ ผมอยู่มาหลายประเทศแต่ผมรักประเทศญี่ปุ่นฮะ เพราะว่าที่นี่มีปะป๊านัมบุ มีแก๊งนัมบุ พอพ่ออยากเปิดสาขาที่ไหนผมก็ตามไปทุกที่ ตรงไหนสาวแจ่มๆดีๆก็ย้ายโรงเรียนเลยฮะ ตีกันทีก็ไม่กลัวโดนไล่ออกเพราะว่าใครจะแหยม พ่อยังตีกับคนอื่นลูกแค่ทะเลาะกับเพื่อน โอ๊ย จิ้บๆ ผมมีพ่อเป็นไอดอลฮะ เปิดเสื้อของพ่อผมสักลายยันก้นฮะ มีลายตามสาขาที่สังกัดด้วยเท่ปะล่ะ”