องค์ชายจิ่นจ้งเอ่ยชมยังไม่ทันจบประโยคดี ก็ถูกพี่ชายคนรองหรือองค์ชายจิ่นไฉ่พูดสมทบในคำชมนั้นว่า
“มิน่าเล่าเสด็จพี่จิ่นเหิงถึงไม่อยากให้ข้ามาที่วังเป่ยเปียน เพราะพี่สะใภ้โฉมสะคราญและมีกิริยาอ่อนน้อมสมดั่งคำลือ” องค์ชายปีศาจนามจิ่นไฉ่ น้องชายคนรองเอ่ยชมพี่สะใภ้ แต่สายตากลับมองอย่างท้าทายไปยังพี่ชายคนโตที่ยืนอยู่ข้างเทพธิดาสาวแบบไม่ปิดบัง
“บังอาจ!” จิ่นเหิงเอ่ยตะโกนตวาดจิ่นไฉ่ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจกับคำพูดเหน็บแนมนั้นยิ่งนัก
“ฮึ่ม! อย่ามัวแต่เสียเวลาพูดจาไร้สาระ อาหารจะเย็นชืดเสียหมด” องค์ราชาปีศาจกระแอมพูดเตือนลูกชายทั้งสามที่ไม่ค่อยจะลงรอยกัน โดยเฉพาะลูกชายคนโตกับลูกชายคนรอง
“ท่านพี่เจ้าคะ” เจียวอวี่เห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดีจึงเอ่ยเรียกชายหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านข้าง พร้อมกับใช้มือบางดึงที่แขนเสื้อร่างสูงเพื่อเตือนสติ จิ่นเหิงมองสบตาจิ่นไฉ่น้องชายคนรองด้วยสายตาดุดัน แต่พอได้ยินเสียงเรียกจากเจียวอว
