พ่ายรักร้ายองค์ชายปีศาจ

ส่งตัวเจ้าสาว

“ฝากขอบพระทัยเง็กเซียนฮ่องเต้แทนข้าด้วยที่ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณให้เทพธิดาจ้านเจียวอวี่มาเป็นพระชายาในบุตรชายของข้า” องค์ราชาปีศาจแสยะยิ้มกว้างแลดูน่าเกรงขาม แต่ก็แฝงความสง่างามตามแบบบุรุษรูปงาม แตกต่างกับคำร่ำลือที่ว่าราชาปีศาจนั้นน่าเกลียดน่ากลัว

“หมดหน้าที่แล้ว กระหม่อมขอตัวพ่ะย่ะค่ะ” จิ้นฝูกล่าวจบก็เดินไปข้างเกี้ยวเจ้าสาวเพื่อกล่าวอำลาเทพธิดาสาว

“ข้าต้องไปแล้ว ขอให้เจ้าโชคดี ข้าขอขอบคุณกับการเสียสละอันยิ่งใหญ่ของเจ้าในครั้งนี้ พวกเราชาวสวรรค์จะไม่ลืมการเสียสละของเจ้า” จิ้นฝูยกมือคารวะเทพธิดาสาวหนึ่งหน แล้วพาทหารสวรรค์ออกเดินทางกลับสวรรค์ทันที

ในพริบตาเดียวก็เหลือแต่เกี้ยวเจ้าสาวที่ตั้งเคว้งคว้างอยู่กลางสมรภูมิ เหล่าปีศาจทุกสายตาจดจ้องมองไปยังเกี้ยวเจ้าสาว ผ่านไปนานกว่าหนึ่งเค่อ ทุกอย่างยังดูสงบนิ่งไร้การเคลื่อนไหว

“พระชายาองค์รัชทายาท เจ้าออกมาจากเกี้ยวเจ้าสาวเถิด ข้าราชาปีศาจจะพาเจ้าไปที่งานพิธีเอง” องค์ราชาปีศาจเอ่ยบอกเทพธิดาสาวที่ยังไม่กล้าออกมาจากเกี้ยวด้วยความรู้สึกเอ็นดูในตัวลูกสะใภ้ผู้นี้ยิ่งนัก

เทพธิดาสาวได้ยินเสียงขององค์ราชาปีศาจเอ่ยขึ้น นางก็เกิดขนลุกไปทั่วทั้งร่าง ความหวาดหวั่นเกิดขึ้นในจิตใจอยู่ไม่น้อยที่จะต้องเผชิญหน้ากับบุรุษที่ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมที่สุดในดินแดนนี้ หญิงสาวที่นั่งอยู่ในเกี้ยวเจ้าสาวเผลอกลั้นลมหายใจ จึงค่อย ๆ ใช้มือเล็กแลดูบอบบางน่าทะนุถนอมเอื้อมมาเปิดม่านกั้น แล้วก้าวขาออกมาหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าเกี้ยวเจ้าสาว ความงดงามของโฉมสะคราญนั้นสะกดทุกสายตาให้จ้องมองอยู่ที่นางเป็นตาเดียว เสียงโห่ร้องของเหล่าปีศาจและสัตว์อสูรดังก้องกังวานไปทั่วทั้งบริเวณ

ร่างบางหยุดยืนอยู่นิ่งค้าง เมื่อมองไปเห็นเหล่ากองทัพปีศาจขนาดมหึมาตรงหน้าพร้อมกับสัตว์อสูรที่มีหน้าตาน่าเกลียดแลดูน่ากลัว บรรยากาศโดยรอบวังเวงอ้างว้าง มีแต่รังสีถมึงทึงจากร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่บนหลังสัตว์อสูรที่จ้องมองมา

“เจ้างดงามมาก...ข้าไม่เคยเห็นเทพธิดาตนใดมีรูปโฉมงดงามสะคราญภพเช่นเจ้ามาก่อน” องค์ราชาปีศาจบอกกับเทพธิดาสาวผู้มีรูปโฉมงดงามในชุดเจ้าสาวสีแดงสด

“ถ้างดงามเช่นนี้แล้ว เสด็จพ่อไม่รับนางเป็นสนมไปเสียล่ะพ่ะย่ะค่ะ” จิ่นเหิง องค์ชายรัชทายาทปีศาจปรากฏกายขึ้นด้วยชุดเจ้าบ่าวสีแดง พร้อมกับเหล่าองครักษ์ประจำกายเดินมาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหน้าเทพธิดาสาว ผู้ที่จะมาเป็นพระชายาของชายหนุ่ม

“องค์รัชทายาท อย่าเสียมารยาท” ราชาปีศาจตวาดรัชทายาทหนุ่มเสียงดัง ทั่วทั้งบริเวณไม่ว่าจะทั้งสัตว์อสูรหรือแม้แต่ปีศาจต้องพากันหุบปากเงียบสนิท ไม่มีใครกล้าแม้กระทั่งจะหายใจ

จิ่นเหิงรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมากที่ราชาปีศาจเข้าข้างเทพธิดาสาว จึงหันไปต่อว่าหญิงสาวตรงหน้าด้วยวาจาที่เชือดเฉือน

“เป็นเพราะเจ้า! เทพธิดาชั้นต่ำ ทำให้เราต้องโดนเสด็จพ่อตำหนิ ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าใช้มารยาหญิงร้อยเล่มอันใดเปลี่ยนใจเสด็จพ่อให้ตำหนิข้าได้” องค์ชายปีศาจที่แสนจะเย็นชา มิหนำซ้ำยังมีนิสัยเอาแต่ใจตน เขาเกลียดสตรี ไม่เคยเข้าใกล้แม้เพียงนิด แต่วันนี้กลับเดินเข้าไปกระชากข้อมือหญิงสาวอย่างแรง ส่งผลให้ร่างบางถลาเข้าไปซบอกแกร่งของร่างสูง

“ปล่อยนะเพคะ อย่าเอามือสกปรกของพระองค์มาโดนตัวหม่อมฉัน” เจียวอวี่ใช้มืออีกข้างดันอกร่างแกร่งตรงหน้าไว้เพื่อไม่ให้เขาใกล้ชิดนางมากไปกว่านี้

“เฮ!” เสียงโห่ร้องก้องสะท้านไปทั่วทั้งดินแดนปีศาจ สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างองค์รัชทายาทและเทพธิดาสาวสร้างความฮือฮาให้แก่บรรดาสัตว์อสูรและเหล่าปีศาจอยู่ไม่น้อย เหตุเพราะองค์ชายรัชทายาทเข้าใกล้สตรีครั้งแรกในรอบหนึ่งพันปี ความแปลกใจนี้ไม่พ้นแม้แต่องค์ราชาปีศาจที่แอบลอบแสยะยิ้มที่มุมปากด้วยความพึงพอใจที่แผนการจับคู่ให้เจ้าลูกชายดื้อด้านนี้สำเร็จไปอีกหนึ่งขั้น

“นี่เจ้ากล้าว่ามือของข้าสกปรกอย่างนั้นหรือ” ชายหนุ่มเกิดความรู้สึกโมโหที่ถูกหญิงสาวพูดดูถูกถึงเพียงนี้

“องค์รัชทายาทโปรดเย็นพระทัยลงก่อน พ่อว่าพวกเจ้าเข้าพิธีอภิเษกสมรสเสียก่อน ส่วนจะไปทะเลาะกันต่อนั้นก็แล้วแต่พวกเจ้าเลย พ่อไม่รบกวน” องค์ราชาปีศาจเอ่ยหยอกล้อสองชายหญิงที่กำลังจะตีกัน แต่ในสายตาของทุกคนนั้นเหมือนกับว่าทั้งสองกำลังเกี้ยวพากันก็ไม่ปาน

ณ วังเฉียนเมี่ยน

(วังองค์ราชาปีศาจ)

พิธียกน้ำชา

“พ่อขออวยพรให้เจ้าทั้งสองครองคู่กันยืนยาว และรีบมีหลานออกมาให้พ่อได้ชื่นใจไว ๆ” องค์ราชาปีศาจรับไหว้จากสองบ่าวสาว ยกน้ำชาอวยพรขึ้นจิบเพื่อเป็นสิริมงคล และจบขั้นตอนการแต่งงานในแบบฉบับเผ่าปีศาจ เมื่อคู่แต่งงานใหม่เข้าพิธีแต่งงานเสร็จ องค์ชายปีศาจผู้แสนเอาแต่ใจก็รีบพาเทพธิดาดูแลพืชพรรณว่าที่พระชายากลับวังเป่ยเปียนทันที โดยไม่กล่าวลาองค์ราชาปีศาจเพียงสักครึ่งคำ

“ลูกคนนี้ใจร้อนไม่เคยเปลี่ยน พ่อจะรอดูว่าเจียวอวี่จะสามารถเปลี่ยนนิสัยเจ้าได้มากถึงเพียงไหนกัน” องค์ราชาปีศาจยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดี

วังเป่ยเปียน (วังรัชทายาท)

“นี่ ปล่อยนะเพคะ จะพาหม่อมฉันไปที่ใด” เจียวอวี่พยายามขืนกายจากชายหนุ่มผู้ที่เพิ่งได้ชื่อว่าเป็นสามี

“เจ้าอยากแต่งงานกับข้ามากไม่ใช่หรือ ข้าจะพาเจ้ากลับไปทำหน้าที่ของภรรยา ไม่ดีหรืออย่างไรกัน” องค์ชายผู้มากเล่ห์ยกยิ้มขึ้นบางเบาที่มุมปาก ชั่วพริบตา ทั้งสองก็หายตัวเข้ามาในห้องลับชั้นใต้ดิน

“ว้าย” หญิงสาวถูกชายหนุ่มเหวี่ยงกายลงบนพื้นแข็งที่แสนจะอับชื้น มีแต่หยากไย่ขึ้นรกเต็มไปหมด

“นี่ห้องของเจ้า เทพธิดาชั้นต่ำ” องค์ชายปีศาจผู้แสนเย็นชาแถมจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตไม่ต่างจากผู้ที่เป็นบิดา แม้รูปกายภายนอกจะหล่อเหลารูปงามปานเทพบุตรชั้นฟ้ามาจุติ แต่จิตใจกลับไม่ใช่เช่นนั้น

“นี่ท่านจะขังข้าหรือเจ้าคะ” เจียวอวี่เลิกใช้คำราชาศัพท์กับชายหนุ่มตรงหน้าโดยทันที เมื่อลุกขึ้นมาจากพื้นที่อับชื้นและหนาวเย็นนั้นได้ก็รีบเอ่ยถามชายหนุ่มที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า

“ข้าไม่ได้ขัง แต่ที่นี่เป็นที่ของเจ้า ในเมื่ออยากเสนอตัวให้ ข้าก็จะใจดีรับเลี้ยงเจ้าเป็นสัตว์เลี้ยงตัวใหม่” จิ่นเหิงแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจส่งให้หญิงสาวที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า

“ทำไมท่านถึงจิตใจเหี้ยมโหดเช่นนี้ ถ้าหากจะทำกันถึงขนาดนี้ ไม่ลงมือฆ่าข้าเสียเจ้าคะ” เจียวอวี่ตัดพ้อชายหนุ่มตรงหน้าอย่างคนที่หมดความอดทนอย่างถึงขีดสุด

“ข้าเกลียดสตรี เจ้าก็รู้” จิ่นเหิงกล่าวจบก็หายวับออกจากคุกใต้ดินทันที

“หยางหลิน เจ้าจัดคนเฝ้านางให้ดี อย่าให้ออกมาเกะกะลูกตาข้าได้” องค์ชายรัชทายาทผู้แสนเย็นชาสั่งการองครักษ์ข้างกายคนสนิทด้วยสีหน้าราบเรียบ ปราศจากความเมตตาปรานี

“ทำเช่นนี้กับพระชายาจะดีหรือพ่ะย่ะค่ะองค์ชาย” หยางหลินพูดพึมพำกับตนเอง แต่จิ่นเหิงก็ดันหูดีได้ยินเข้า

“เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร” จิ่นเหิงที่หันหลังอยู่รีบหันหน้ากลับมาพูดเสียงดังใส่องครักษ์คู่ใจ

“ขอประทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ อย่างไรพระชายาก็ถูกพระราชทานมาโดยองค์เง็กเซียนฮ่องเต้ อย่างน้อยก็ควรจะได้รับความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้พ่ะย่ะค่ะ” หยางหลินกลั้นใจพูดสิ่งที่ไม่สมควรออกไป ซึ่งประโยคนี้ขัดพระทัยองค์ชายปีศาจเป็นอย่างมาก

“หยางหลิน นี่เจ้าสอนข้าเช่นนั้นหรือ” จิ่นเหิงส่งนัยน์ตาดุดันไปให้องครักษ์คนสนิทที่ยืนอยู่ข้างกาย

“โปรดประทานอภัยให้กระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่ได้คิดเช่นนั้น เพียงแต่กระหม่อมอยากให้องค์ชายคิดทบทวนเพียงสักนิด” หยางหลินก้มศีรษะลงเพื่อแสดงความสำนึกผิด แต่องค์ชายผู้เย็นชากลับหายวับไปทันทีโดยไม่พูดไม่จา คล้ายขุ่นเคืองพระทัยอย่างมาก

ย้อนกลับมาที่คุกลับใต้ดิน

เจียวอวี่นั่งกอดเข่าอยู่มุมหนึ่งของห้องลับ ภายในห้องลับชั้นใต้ดินมีบรรยากาศหนาวเย็นและอับชื้น แม้จะไม่มีกรงขังนางไว้ แต่หญิงสาวก็ไม่สามารถใช้ปราณยุทธ์ขั้นสูงระดับแปดฝ่าออกจากคุกลับนี้ไปได้