เย็นชา
1387 คำ
“คือ...เธอสลบอยู่ครับนาย” ราฮิมกล่าวเสียงเบา คามินขมวดคิ้วนี่ยัยหัวขโมยร้ายกาจถึงขนาดที่ต้องให้คนของเขาถึงขั้นใช้ยาสลบเลยอย่างนั้นหรอ
“อื้ม” คามินพยักหน้าแล้วลุกขึ้นหันหลังก้าวเดินออกจากห้องแต่ต้องชะงักเท้าเมื่อเรียวเอ่ยขึ้นเสียงกลั้นหัวเราะ
“เบามือหน่อยนะเพื่อนเผื่อน้องยังเด็ก” เรียวอดที่จะเอ่ยแหย่เพื่อนไม่ได้ คิดดูสิว่าพวกเขาเป็นถึงมาเฟียที่มีอำนาจล้นพ้นแถมยังคงเด็ดขาดและโหดเหี้ยมในบางครั้งชนิดที่ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับพวกเขาแล้วสาวน้อยนั่นเป็นใครกันถึงกล้าล้วงคองูเห่าอย่างไอ้คามิน จบไม่สวยแน่ๆ
“นั่นสิยังไงก็ไว้หน้ามือฉกคนแรกของแกหน่อยนะ ฮ่าๆๆ” มาร์ริคเสริมทัพเพราะนานทีปีหนจะมีคนกล้ามาทำให้เพื่อนเขาต้องโมโหเพราะคงไม่มีใครกล้าเอาชีวิตมาเสี่ยงขนาดนั้น
“ชิ! บ้าฉิบ” เขาเดินก้าวออกไปจากห้องท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนตัวดีทั้งสองคนที่เหฌนเขาเสียเหลี่ยมให้กับผู้หญิงได้ แค่คิดมันก็ทำให้เขาเดือดพล่านอย่างมากคอยดูนะเขาจะจับยัยนั่นสับออกเป็นชิ้นๆ แล้วโยนให้จรเข้กินไม่ให้เหลือแม้แต่ซาก
เพนท์เฮ้าส์สุดหรูใจกลางเมืองหลวง
ร่างบางที่นั่งคอพับอยู่บนเก้าอี้บ่งบอกได้ว่าเจ้าตัวยังไม่ฟื้นขึ้นมาจากยาสลบโดยที่มือของเธอโดนจับมัดไพร่หลังสองขาถูกมัดไว้เช่นเดียวกับแขนทั้งสองข้างใบหน้าเล็กนั่นถูกปิดด้วยผ้าสีดำเพื่อป้องกันการมองเห็นของเธอแต่ถึงไม่ปิดเธอก็คงไม่อาจมองเห็นเพราะฤทธิ์ของยาที่โดนไปทำให้เธอสลบมาตลอดทางจนถึงตอนนี้
“เอาน้ำมา” เสียงเย็นชาที่เอ่ยขึ้นเมื่อดูแล้วคนตรงหน้าคงจะหลับต่ออีกยาวถ้าไม่มีใครปลุกเธอให้ตื่นจากการหลับไหล
“นายจะเอาน้ำมาทำไมครับ?” เป็นเบนจามินที่ถามขึ้นเพราะสงสัยว่านายของเขาจะเอาน้ำมาทำไมกัน นายอยากอาบน้ำหรอ บอดี้การ์ดหนุ่มยังคงทำหน้างงงวยไม่หายจนเพื่อนคู่หูอย่างราชิดทนไม่ได้
“เอามาอาบมั้ง!” ราฮิมเอ่ยประชดแทนผู้เป็นนายก่อนจะเดินไปเอาถังน้ำในห้องน้ำออกมาก่อนที่คามินจะพยักหน้าสั่ง
ซ่าส์!!
“อื้อ!” ความเย็นที่สาดปะทะหน้าทำให้ที่รักรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนที่เธอจะลืมตาขึ้นแต่ก็ไม่อาจมองเห็นแสงสว่างได้นอกจากความมืดมิด ร่างบางพยายามขยับตัวแต่ก็ต้องตกใจเมื่อร่างของเธอถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนา เธอพยายามสะบัดแต่ก็ไม่หลุด
“อะไรกันเนี้ย” หญิงสาวรู้สึกตกใจเมื่อตัวเธอถูกมัดไว้ไม่อาจขยับตัวได้อย่างที่คิด
“ ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” ตะโกนออกไปเพราะอาจจะมีคนมาช่วยเธอก็ได้เธอคิดอย่างมีความหวัง ใครกันบังอาจมาจับเธอมัดไว้แบบนี้
“หึหึ”
“ใคร?” ที่รักถามออกไปเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเย็นๆ ดังขึ้นใกล้ๆ เธอคงไม่ได้หูแว่วไปเองหรอกนะ
“ไง เย็นสบายดีไหมละ” เสียงเดิมยังคงเอ่ยถามเธอ ที่รักพยายามดิ้นสะบัดแต่เชือกที่มัดเธอเอาไว้ก็แน่นหนาเหลือเกิน ในเมื่อไม่สามรถดิ้นหลุดได้เธอเลยถามออกไปเสียงดัง
“แกเป็นใคร จับฉันมาทำไม ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” คามินมองร่างเล็กตรงหน้าที่ผมเพ้าหลุดรุ่ย เนื้อตัวเปียกปอนแถมยังมีผ้าผูกปิดตาอยู่แล้วเหยียดยิ้มออกมา
“เธอไม่อยากรู้หรอกสาวน้อยว่าฉันเป็นใคร” พูดพลางเดินเข้าไปใกล้ก่อนที่จะก้มมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา
“ก็ฉันอยากรู้ถึงได้ถามอยู่นี่ไงไอ้บ้า!!” ที่รักเอ่ยด่าเพราะโมโหที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ มองก็ไม่เห็นแถมไม่รู้ว่าคนพวกนี้ต้องการอะไรจากเธออีกด้วย คนถูกด่าถึงกับต้องหน้าทมึงทึงเพราะไม่เคยมีใครกล้าด่ามาเฟียอย่างเขามาก่อนแล้วเธอมันก็แค่หัวขโมยที่ไม่มีสิทธิ์ที่จะด่าเขาสักนิด คามินยื่นมือออกไปบีบคางเล็กจนที่รักออกมาด้วยความเจ็บ
“โอ้ย!”
“อย่าปากดีนังแมวขโมยแล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน” คามินบีบคางเล็กแล้วสะบัดมืออกจนหน้าเล็กนั้นสะบัดหันไปอีกด้านตามน้ำหนักมือของเขา
“คิดว่าฉันกลัวแกรึไงห๊ะ! แน่จริงก็ปล่อยฉันสิ ไอ้เลวรังแกคนไม่มีทางสู้!” หญิงสาวด่าทอออกไปเสียงดังลั่นจนเบนจามินกับราชิดต้องถึงขั้นสวดภาวนาให้คามินไม่พลั้งมือฆ่าเจ้าของคำด่าทอนั่นซะก่อน คามินกัดกรามกรอดเมื่อโดนคนที่เขาจับมาด่าทออย่างไม่เกรงกลัว
“ฉันเตือนเธอแล้วนะ” เสียงเย็นที่ดังขึ้นทำเอาที่รักถึงกับขนลุกเพราะมันช่างน่ากลัวเหลือเกินแต่เธอต้องสู้ถึงแม้จะมองไม่เห็นชัยชนะก็ตาม
“แล้วไงฉันจำเป็นต้องกลัวแกด้วยรึไงห๊ะไอ้จิ้งเหลน”
“ว้อท!!” คามินถึงกับยืนช็อกเพราะยัยหัวขโมยบังอาจด่าเขาว่าจิ้งเหลนหรือเอาง่ายๆ ก็พวกสัตว์เลื้อยคลาน! มันจะมากไปแล้วนะเว้ย เธอเป็นใครกันบังอาจมาก!
“ไม่เข้าใจรึไงไอ้สัตว์ ไอ้หน้าตัวเมียรังแกผู้หญิง ไอ้สารเลว!” หน้าเขาเห่อร้อนด้วยความโกรธจัดก่อนที่จะทันยั้งคิดมือหนาก็สะบัดใส่หน้าเล็กนั่นจนหน้าสะบัด
เพี๊ยะ!!
“โอ้ย!!” ที่รักร้องออกมาเพราะโดนตบเข้าที่หน้าจนรู้สึกเจ็บจนหน้าชาไปทั้งแถบ ลิ้นรับรู้ถึงความเค็มปร่าของเลือดที่ไหลซึมออกมาจากมุมปาก หญิงสาวน้ำตาเล็ดเกิดมาไม่เคยโดนตบแต่ไอ้ผู้ชายคนนี้มันเป็นใครกันถึงมาทำกับเธอแบบนี้
“จำเอาไว้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะด่าฉัน” เสียงห้าวที่เอ่ยออกมามันช่างมันทั้งดุดันและเยือกเย็นทำให้เธอรู้สึกขนลุกเกรียวไปทั้งตัว
“...” ที่รักเม้มปากแน่นจนรู้สึกเจ็บ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาเธอกัดปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้สุดกำลัง เบนจามินกับราฮิมหันมองสบตากันอย่างแปลกใจเพราะทุกทีนายของพวกเขาจะไม่ทำร้ายผู้หญิงนอกซะจากว่าพวกเธอไม่สมควรจะอยู่บนโลกใบนี้เท่านั้นคามินถึงจะสั่งเก็บทันทีแต่ไม่ใช่การตบตีอย่างตอนนี้แน่นอน
“เธอกล้ามากที่ทำให้ฉันโมโหได้ขนาดนี้รับผลกรรมของเธอไปก็แล้วกัน หึ!” คามินมองด้วยสายตาเหยียดหยันก่อนที่เขาจะหันหลังให้กับร่างบนเก้าอี้ตัวนั้นก่อนสั่งลูกน้องด้วยเสียงเย็นชา
“จัดการซะ” ก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกจากประตูไปไม่เหลียวกลับมามองอีกเลย
“...” เบนจามินกับราฮิมมองหน้ากันแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะพวกเขาไม่คิดว่าการที่สาวน้อยคนนี้ล้วงกระเป๋าเจ้านายจะต้องมีโทษถึงขั้นชดใช้ด้วยชีวิต แต่ในเมื่อเป็นความต้องการของผู้เป็นนายพวกเขาก็ไม่อาจจะปล่อยเลยได้
“ขอโทษด้วยนะสาวน้อย” ราฮิมกล่าวเสียงเรียบ
“จะทำอะไรฉัน ไม่นะ!!” ที่รักรู้สึกกลัวเมื่อได้ยินคำสั่งจากผู้ชายคึนนั้นที่ให้จัดการเธอแน่นอนว่าเธอรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง นี่เธอจะต้องตายโดยไม่ได้ร่ำลาคนที่เธอรักเลยอย่างนั้นหรอ
“เธอทำตัวเองทั้งนั้นสาวน้อย” เบนจามินพูดบอกร่างบ้างที่ตอนนี้ร้องไห้สะอึกสะอื้นดูน่าสงสารไม่น้อยแต่พวกเขาก็คงช่วยอะไรเธอไม่ได้
“จะทำอะไรปล่อยฉันนะ...กรี้ดดดดดด!!”
---------------------------------------------
เดี๋ยวๆ ไม่ทันถึงไหนนางเอกก็จะตายซะแล้ว เปลี่ยนนางเอกใหม่ 555
- ผู้เขียน
