ระบม

1404 คำ

@สายวันต่อมา "เอ่อ...คุณที่รักค่ะ" "ขา~" ที่รักที่เดินนำหน้าคาร่าหันกลับมาพร้อมกับขานรับเสียงเหนื่อยๆ หน้าตาเด็กน้อยก็ดูอิดโรยเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอนทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็เห็นนายอุ้มขึ้นห้องตั้งแต่หัวค่ำแล้วนี่นา คาร่าขมวดคิ้วยุ่ง "ทำไมเดินเป็นปูอย่างนั้นละค่ะ" "ปู? " เด็กสาวทำหน้างงๆ ก่อนจะเอียงคอไปมาไม่ค่อยจะเข้าใจนัก "ก็เดินเฉไปเฉมาแล้ว.. เอ่อ..เดินถ่างขาอย่างกับนักเลงเลยค่ะ" เธอมองเด็กสาวเดินแล้วอดทักไม่ได้จริงๆ เพราะเด็กน้อยเล่นเดินถ่างขาซะผู้ชายทั้งแท่งยังอาย ไม่พอนะเธอยังจะเดินกระย่องกระแหย่งเหมือนบาดเจ็บที่ขาอีก นี่เธอไม่ได้สงสัยมากไปหรอกใช่ไหม นายคงไม่ทารุณเมียตัวน้อยขนาดนั้น? =__=' "อ๋อ!! เป็นธรรมดาค่ะพี่คาร่าเดี๋ยวพี่ก็คงชิน" "ชิน? เรื่องอะไรหรอค่ะ" คาร่าถามเพื่อไขข้อข้องใจ "อ้าว..ก็เรื่องเดินของหนูไง~" "ปวดขามากเลยหรอค่ะ กินยาไหม เดี๋ยวกล้ามเนื้ออักเสบอีกจะแย่เอาได้" คาร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม