@สายวันต่อมา
"เอ่อ...คุณที่รักค่ะ"
"ขา~" ที่รักที่เดินนำหน้าคาร่าหันกลับมาพร้อมกับขานรับเสียงเหนื่อยๆ หน้าตาเด็กน้อยก็ดูอิดโรยเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอนทั้งๆ ที่เมื่อคืนก็เห็นนายอุ้มขึ้นห้องตั้งแต่หัวค่ำแล้วนี่นา คาร่าขมวดคิ้วยุ่ง
"ทำไมเดินเป็นปูอย่างนั้นละค่ะ"
"ปู? " เด็กสาวทำหน้างงๆ ก่อนจะเอียงคอไปมาไม่ค่อยจะเข้าใจนัก
"ก็เดินเฉไปเฉมาแล้ว.. เอ่อ..เดินถ่างขาอย่างกับนักเลงเลยค่ะ" เธอมองเด็กสาวเดินแล้วอดทักไม่ได้จริงๆ เพราะเด็กน้อยเล่นเดินถ่างขาซะผู้ชายทั้งแท่งยังอาย ไม่พอนะเธอยังจะเดินกระย่องกระแหย่งเหมือนบาดเจ็บที่ขาอีก นี่เธอไม่ได้สงสัยมากไปหรอกใช่ไหม นายคงไม่ทารุณเมียตัวน้อยขนาดนั้น? =__='
"อ๋อ!! เป็นธรรมดาค่ะพี่คาร่าเดี๋ยวพี่ก็คงชิน"
"ชิน? เรื่องอะไรหรอค่ะ" คาร่าถามเพื่อไขข้อข้องใจ
"อ้าว..ก็เรื่องเดินของหนูไง~"
"ปวดขามากเลยหรอค่ะ กินยาไหม เดี๋ยวกล้ามเนื้ออักเสบอีกจะแย่เอาได้" คาร
