วันเดียวกัน...
@สนามฟุตบอลมหาวิทยาลัยเอกชนK
เวลา 11.45 น.
“เก้าส่งมา!”
ผัวะ!
เสียงตะโกนของไอ้พีดังขึ้นจังหวะเดียวกับที่เท้าพุ่งเตะส่งลูกบอลออกไป ทว่า ในความแม่นยำคราวนี้มันกลับไม่เหมือนเก่า เมื่อแรงส่งทำให้ลูกบอลกระแทกเข้ากับขอบโกลก่อนเด้งออกนอกสนาม ทำให้การทำแต้มในคราวนี้เป็นอันแพ้ไปด้วยคะแนน 2-1
“วันนี้มึงดูไม่มีสมาธิเลยนะเก้า” พี่โอ๊ตเอ่ยขึ้น ขณะเดินปาดเหงื่อตรงเข้ามาหา ส่วนฉันไม่ตอบได้แต่ยืนนิ่ง ปรายตามองไปที่ลูกทีมซึ่งวิ่งตามไปเก็บลูกบอลที่ข้างสนาม
“มีอะไรกวนใจหรือเปล่าวะ เมื่อวานก็หายไป”
ใช่ มันก็อย่างที่พี่โอ๊ตพูด วันนี้ความรู้สึกมันไม่นิ่งเลย…
“ขอพักแป๊บแล้วกัน” ฉันเลือกที่จะตอบพี่โอ๊ตออกไปแบบนั้น ก่อนหันหลังเดินออกไปนั่งพักที่จุดพักข้างสนาม
หลังจากที่เกิดเรื่องเมื่อเช้า ฉันก็ออกจากร้านมาทันที และพาตัวเองตรงมาที่มหาวิทยาลัย บางทีการได้ทำกิจกรรมอย่างที่เคยทำทุกวันมันอาจจะช
