ฉินฟวงเห็นอาจารย์ของตนยืนนิ่ง เหม่อมองหอคอยตรงหน้าอย่างเงียบ ๆ จึงเอ่ยเรียกเบา ๆ
“อาจารย์”
อี้ฟานได้ยินเสียงเรียกของคนข้าง ๆ ทำให้ดึงตนเองออกมาจากความทรงจำสีครามนั้นทันที
“มีอะไร”
“คุณพาพวกเรามาที่นี่ทำไม”
“จำไม่ได้หรือ ว่าฉันเคยบอกว่าจะพามาฝึกข้างนอกน่ะ” เสียงหวานถามกลับ
การตอบคำถามด้วยคำถามของอี้ฟานทำให้เหล่าลูกศิษย์เริ่มคุ้นเคยขึ้นมาบ้างหลังจากใช้ชีวิตร่วมกันมาเกือบเดือน (เวลาในโลกจริง) แม้ว่าการพูดของอี้ฟานจะฟังดูกวนประสาทไปบ้าง แต่ถ้าอยู่ไปนาน ๆ จะรู้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจกวนโมโหใคร มันแค่เป็นนิสัยถาวรของเธอเท่านั้น
สามพี่น้องพยักหน้าบอกว่าจำได้ แค่ไม่คิดว่าสถานที่ฝึกข้างนอกนั้นจะเป็นหอคอยปราบเซียน
“พี่ฉิน เราจะไหวเหรอ” ฟินฟินนาเล่กระตุกชายเสื้อของพี่ชายคนโต ดวงตากลมเต็มไปด้วยความกังวล เธอเคยมาที่นี่แล้วหนหนึ่งกับเพื่อนร่วมทีม แต่ทีมก็ล้มไม่เป็นท่าตั้งแต่ราชาอสูรตัวแรก
“ถ้าไม
