ตุ้บตั้บ ตุ้บตั้บ
"โอ๊ย พอได้แล้ว!!"
"พอ? ไม่พอเว้ย!!"
ผัวะ
พลั่ก
อัก
อึก
ฉันไม่สนคำร้องขอชีวิตจากไอ้บ้าหัวเงินตรงหน้า หยิบจับอะไรที่อยู่ใกล้มือได้ฉันกระหน่ำใส่อย่างไม่ยั้งแรง
โมโห!!
ถึงว่าเมื่อคืนทำไมรู้สึกเหมือนมีอะไรมายุ่มย่ามกับร่างกาย แต่ด้วยความที่ฉันกินยาแก้อักเสบของแผลที่นิ้วเท้าบวกกับเมื่อคืนเครียดไปนิดเลยกินยาอย่างอื่นลงไปด้วยทำให้หลับปางตาย พอตื่นมาตอนเช้าอีกทีถึงได้รู้ตัวว่าถูกไอ้โรคจิตแถวนี้กอดไว้แนบอก
เอาจริง ๆ นะ ถ้ากิเลนแค่กอดธรรมดาฉันอาจจะไม่โมโหขนาดนี้ แต่พอเห็นรอยแดง ๆ ที่ต้นแขนตัวเองตอนที่จะผลักเขาออกความปรี๊ดแตกเลยกำเริบทันที
"ไอ้คนฉวยโอกาส!" ฉันด่ากราดคนที่ตั้งการ์ดกลัวฉันจะทำร้ายร่างกายเขาต่ออย่างน่าหมั่นไส้
"ฉวยโอกาสอะไรของเธอ" อย่ามาพูดเลยกิเลน นายยิ่งพูดฉันยิ่งโมโห!
"แล้วนี่รอยอะไร?" ฉันยื่นต้นแขนข้างที่มีรอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ให้เขาดู
แล้วรู้ไหมหมอนี่พ
