อ๊าก ไม่นาน ทั้งแพทริกและครุฑาเชนก็กระอักโลหิตออกมา [แพทริก รักษาตัวด้วย] แพทริกสูดลมหายใจเมื่อได้รับสารจากดูลาฮาน
“นายท่าน” มาลีและมาลา มาปรากฎตัวข้างหลังแพทริกในทันที
“พวกเจ้าหลบไปก่อน” แพทริกออกคำสั่ง แม้มาลีและมาลาจะมีพลังมาร แต่พวกเธอก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้แม้กระทั่งผู้ติดตามของครุฑาเชน
“ไม่ได้”
“ตอนนี้ไม่ว่าข้าจะอยู่หรือไป พวกเจ้าก็ยังคงต้องปลอดภัย” นั่นก็เพราะแพทริกถ่ายทอดพลังของอาเธอร์ให้แก่ดูลาฮานไปจนหมดสิ้น “พวกเจ้าไปซะ อย่ามาเกะกะข้า” สิ้นเสียงนั้นก็เกิดหมู่ควันสีเทาพวยพุ่งพันรอบมาลีและมาลาและเพียงพริบตาทั้งสองก็หายไป
แพทริกรู้ดีว่าตนได้รับบาดเจ็บแล้ว มาลีและมาลาเป็นสิ่งที่อาเธอร์ฝากไว้ให้ตนรักษาดูแลพวกเธอต่อไป
พรึ่บ! เมื่อมาลีและมาลาจากไปแล้ว ข้างกายแพทริก็ไม่เดียวดาย จู่ๆ ราตรีก็ปรากฎกายขึ้น “จะมาช่วยข้าอย่างงั้นเหรอ”
“ใช่แล้ว ข้ารักษาคำพูดเสมอ...จำได้หรือไม่” แพทริกยิ้มพึง
