บทที่11
หลิวเหว่ยกัดปากด้านในจนเลือดซิบ ก่อนจะเอ่ยคำที่ทำร้ายจิตใจทุกคนออกไป เพราะเขาทนไม่ไหวแล้ว
“ข้าไม่ได้รักเจ้าแล้วเสี่ยวจื้อ” ชายหนุ่มสะบัดมือบอบบางที่เกาะกุมแขนเขา พลางรีบเดินออกจากจวนเหลียง เขาไม่สบตาใครทั้งสิ้นพยายามเดินให้ถึงรถม้าของตน และเมื่อถึงก็ต้องเร่งหยิบผ้าขึ้นมาปิดปาก แต่ดูเหมือนผ้าจะไม่เพียงพอ
เมื่อครู่เขารู้สึกอึดอัดมากจนต้องรีบตัดบท ไม่เช่นนั้นความลับที่ปิดบังเอาไว้ก็คงจะเปิดเผยเป็นแน่
ชายหนุ่มมองผ้าเช็ดหน้าที่เปื้อนเลือดในมือ ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นด้ายแดงที่ข้อมือของตน พอเห็นดังนั้นใจก็หวิวขึ้นมา
หากเมื่อครู่ลู่จื้อเห็นมันคงจะไม่มีทางเชื่อคำของเขาเป็นแน่ หญิงสาวแม้จะเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย ๆ แต่แท้จริงแล้วนิสัยดื้อดึง อยากรู้ต้องรู้ หากมีคนบอกนางสักเรื่องที่นางไม่เคยรู้มาก่อน หรือได้รู้มาอีกอย่าง ลู่จื้อจะไม่ลังเลเลยที่จะให้อีกฝ่ายพิสูจน์จนนางคลายความสงสัย
“ขอ
