พันธะการรัก

บทที่ 8 ต้องการคำตอบ

วันนี้เป็นเช้าวันหยุดที่ทอฝันตื่นไปทำงานตั้งแต่เช้าเหมือนทุกครั้ง ตั้งแต่ที่ออกจากผับมาเธอก็ไม่คิดอยากจะไปทำงานในที่แบบนั้นอีกเลย ตอนนี้เธอเลยเหลืองานให้ทำอยู่แค่อย่างเดียวคือร้านกาแฟ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอไม่หางานเพิ่มหรอกนะ แต่เพราะไปสมัครที่ไหนก็ไม่มีใครอยากรับ เพราะเธอทำงานได้แค่บางช่วงต่อวันเท่านั้น ถ้าวันปกติเธอก็คงทำได้แต่ช่วงเย็นเป็นต้นไป

"สวัสดีค่ะพี่อร" เสียงใสเอ่ยทักทายเจ้าของร้านทันทีที่เปิดประตูเข้ามา

"สวัสดีจ้าฝัน" อรเองก็เอ่ยทักทายกลับด้วยรอยยิ้มบางเช่นเดียวกับทอฝัน

"เดี๋ยวฝันเช็กของเปิดร้านเลยนะคะ"

"จ้าาา~"

ร่างบางของทอฝันจัดการทุกอย่างในร้านอย่างคล่องแคล่วและชำนาญ เธอใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีทุกอย่างก็พร้อมเปิดรับลูกค้าในเช้าวันนี้แล้ว

"Open" ทอฝันพูดกับตัวเองเบาเบา ก่อนจะพลิกป้ายหน้าร้านให้เป็นคำว่า Open เพื่อบ่งบอกว่าตอนนี้ร้านเปิดให้บริการแล้ว

กริ๊ง~

เพียงแค่เธอหันหลังให้กับประตูยังไม่ทันจะก้าวเดิน ก็มีเสียงกริ่งหน้าเปิดประตูดังขึ้นเมื่อมีคนเปิดเข้ามา ทำให้เธอต้องหันกลับไปยิ้มให้พร้อมเอ่ยทักทายลูกค้าคนแรกของวันด้วยรอยยิ้มสดใส

"สวัสดีค่ะ รับอะไร..." แต่แล้วคำพูดและรอยยิ้มของเธอกลับขาดห้วงไปในทันที เมื่อเงยหน้าขึ้นมองคนที่เปิดประตูเข้ามา

ทอฝันหุบยิ้มลงแล้วก้าวถอยหลังออกห่างจากร่างสูงโปร่งตรงหน้าอัตโนมัติ ที่ตอนนี้กำลังจ้องมองเธอด้วยใบหน้านิ่งเฉย

"กาแฟดำไม่ใส่น้ำตาล" น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมาแค่นั้นแล้วเดินไปอีกทาง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้มุมสุดของร้าน

แต่ทอฝันกับยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ หูอื้อไปหมด ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อกี้เขาพูดอะไร เพราะตอนนี้เธอกำลังตกใจกับการปรากฏตัวของคริสเตียนอีกครั้ง ในหัวก็คิดไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าเขาจะตามมาเอาเรื่องเธอหรือเปล่า ที่เธอไปดูถูกเงินของเขาในวันนั้น

"ฝัน ทอฝัน!" อรที่เห็นท่าทีแปลกไปของทอฝันก็รีบเดินมาสะกิดเรียกเธอเบา ๆ

"คะ? พี่อรว่าไงนะคะ" พอได้สติเธอก็รีบถามกลับไปทันที

"ลูกค้าสั่งเครื่องดื่มแล้ว" อรพูดพร้อมกับหันมองไปยังคริสเตียนและอีธานที่โต๊ะมุมสุดของร้าน เพื่อบอกให้ทอฝันรู้สึกตัว

"เอ่อ… รบกวนพี่อรไปรับออเดอร์ทีนะคะ พอดีฝันปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวฝันมานะคะ" พูดจบทอฝันก็รีบเดินตรงไปที่หลังร้านทันที ไม่รอให้อรได้ปฏิเสธหรือถามอะไรต่อ

ใจดวงน้อยของเธอเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก เพียงแค่ได้เห็นหน้าเขาอีกครั้ง ความรู้สึกส่วนลึกมันก็กำลังบอกให้เธอระวังตัวจากผู้ชายคนนี้

ครึ่งชั่วโมงต่อมา…

ทอฝันใช้เวลานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่หลังร้านนานกว่าครึ่งชั่วโมง จึงเดินกลับเข้ามาในร้าน เพราะคิดว่าเขาคงจะกลับไปแล้ว แต่...

"กะ เกิดอะไรขึ้นคะพี่อร!" พอเห็นชายชุดดำยืนล้อมรอบอยู่เต็มร้าน ทอฝันจึงเอ่ยถามด้วยความตกใจและรู้สึกหวั่นใจอย่างบอกไม่ถูก

"เขาบอกว่ามีธุระจะคุยกับฝัน ฝันรู้จักกับคนพวกนี้ด้วยเหรอ?" อรกระซิบบอกให้ได้ยินกันสองคน พร้อมกับเอ่ยถามทอฝันอย่างสงสัย ว่าเธอรู้จักกับชายชุดดำเหล่านี้ด้วยงั้นเหรอ

"ไม่ค่ะ ฝันไม่ได้รู้จักพวกเขา" ทอฝันตอบพลางเหลือบสายตาไปมองยังคริสเตียน แต่ก็ต้องรีบก้มหน้าหลบสายตาเขาแทบไม่ทัน เมื่อเห็นว่าเขากำลังมองเธออยู่ก่อนแล้วด้วยสายตานิ่งเฉยที่ยากจะคาดเดา

"ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"

คริสเตียนที่เริ่มมีท่าทีหงุดหงิดเพราะต้องรอนาน จึงลุกขึ้นเดินไปยังเคาน์เตอร์ที่ทอฝันและอรยืนอยู่ ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้นเสียงเรียบนิ่ง

"แต่ฉันไม่มี!" ทอฝันเองก็ตอบกลับทันทีอย่างไม่ต้องคิดอะไร เพราะเธอไม่มีอะไรต้องคุยกับเขา

"งั้นก็เลือกเอาว่าจะไปคุยกับฉันดี ๆ หรือต้องให้ฉันพังร้านนี้ก่อนถึงจะยอมไป" คริสเตียนพูดออกมาเสียงเรียบ จ้องมองคนตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะหงุดหงิดกว่าเดิม

"..."

ทอฝันเองยืนเงียบอย่างใช้ความคิด และมองไปรอบร้านอย่างหวั่นใจ พลางคิดว่าคริสเตียนแค่ขู่หรือเขาจะทำจริง ๆ แต่ดูจากสายตาเขาแล้วนั้น เพียงแค่ออกคำสั่งลูกน้องเขาก็พร้อมจะพังร้านนี้ได้อย่างง่ายดาย

"เงียบนี่คือคงจะเลือกอย่างหลังสินะ" พูดจบคริสเตียนก็พยักหน้าให้ลูกน้องทันที ก่อนที่ชายชุดดำเหล่านั้นจะกรูกันเข้ามาในร้านส่วนหนึ่ง และอีกส่วนหนึ่งอยู่นอกร้าน

"อย่านะ!" ทอฝันตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป

"งั้นก็มากับฉัน" พูดจบคริสเตียนก็อาศัยจังหวะที่เธอกำลังเผลอ คว้าแขนเธอให้เดินตามออกมาจากร้านทันที

"ทอฝัน! พวกคุณจะพาเธอไปไหนหยุดนะ!" อรตะโกนตามหลัง และรีบวิ่งมาจับแขนทอฝันอีกข้างไว้ด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรค่ะพี่อร เดี๋ยวฝันคุยธุระเสร็จจะรีบกลับมานะคะ" เสียงใสของทอฝันเอ่ยบอกพลางยิ้มบาง ๆ ให้กับอร เพื่อให้เธอคลายกังวล

"แน่ใจนะฝัน ให้พี่ไปเป็นเพื่อนดีกว่าไหม"

"ผมต้องการคุยกับทอฝันเป็นการส่วนตัว ขอตัว" คริสเตียนพูดตัดบทขึ้นมา ก่อนจะออกแรงเพียงนิด เพื่อดึงร่างบางของทอฝันให้เดินตามออกมาที่รถ

พรึบ!

"โอ้ย! ฉันเจ็บนะ" ทอฝันเงยหน้าขึ้นมาพูดกับคริสเตียนด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ที่ถูกเขาเหวี่ยงเข้ามาในรถอย่างแรง

"เธอทำฉันอารมณ์เสียเองนะ" พูดจบคริสเตียนก็ก้าวขาขึ้นไปนั่งข้าง ๆ เธอ พร้อมกับปิดประตูรถเสียงดัง โดยไม่กลัวว่ามันจะพังเลยสักนิด

ปึง!!

"ออกรถ!"

"เดี๋ยว! จะพาฉันไปไหน!" พอเห็นว่ารถเริ่มเคลื่อนตัวออกไป ก็ทำให้เธอเริ่มหวาดกลัวไม่น้อย แต่เขากลับเอาแต่นั่งนิ่งเงียบไม่ยอมตอบอะไรเธอสักคำ

"…"

"จอดรถนะ คุณจะพาฉันไปไหน ฉันบอกให้จอดรถไง!" คราวนี้ทอฝันถึงกับพุ่งตัวไปข้างหน้า หวังจะทำให้คนขับรถหยุดรถตามที่เธอบอก แต่ตัวเธอกลับถูกท่อนแขนกำยำโอบรัดรอบเอวคอดไว้แน่น ก่อนที่ร่างกายของเธอจะถูกตวัดดึงกลับมานั่งลงที่เดิมด้วยความรวดเร็ว

"อยากตายนักหรือไง!" คริสเตียนถามขึ้นเสียงเข้ม ออกแรงกอดรัดเอวคอดเธอไว้แน่น เพื่อไม่ให้เธอได้ขยับหนีไปไหนได้

"คุณก็ตอบฉันมาสิว่าจะพาฉันไปไหน"

"ไปที่ที่เธอจะสามารถตอบคำถามฉันได้ไง" เขาเองก็ยังไม่รู้หรอก ว่าจะพาเธอไปที่ไหน แต่เอาเป็นว่าเขาต้องได้คำตอบจากเธอแล้วกัน

"ตอบคำถามอะไร?" แล้วทำไมเธอต้องตอบเขาด้วย

"เธอกับฉันเคยเจอกันมาก่อนหน้านี้หรือเปล่า" คริสเตียนเอ่ยถามออกไปทันทีที่เธอถามมาแบบนั้น

"ไม่!"

หึ! เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอจะต้องตอบมาแบบนี้

"แวะโรงแรมข้างหน้า" คริสเตียนเอ่ยสั่งลูกน้องทันทีที่เธอตอบคำถามเขามาแบบนั้น ก่อนจะหันมายกยิ้มมุมปากให้คนตัวเล็กในอ้อมกอดอย่างร้ายกาจ

"ครับนาย"

"อย่านะ! ฉันไม่ไปกับคุณเด็ดขาด!" พอได้ยินแบบนั้นมันยิ่งกระตุ้นอาการหวาดกลัวของเธอเข้าไปใหญ่ ก่อนที่เธอจะพยายามดิ้นให้หลุดจากมือหนาของคริสเตียน ที่กอดเอวคอดเธอแน่นไม่ยอมปล่อย

"เธอเลือกได้ด้วยเหรอ? หรือต้องให้ฉันพังร้านกาแฟ แล้วก็...ส่งคนไปก่อกวนที่บ้านของเธอก่อน เธอถึงจะยอมไปโดยที่ไม่พยศแบบนี้" คริสเตียนเอ่ยขึ้นอย่างเหนือกว่า ถ้าวันนี้เขาหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ เขาคงจะไม่ปล่อยให้เธอหนีรอดไปได้ง่าย ๆ เช่นกัน เพราะเขาต้องการรู้ความจริง!

"เผด็จการ อย่าทำอะไรพวกเขานะ ต้องการอะไรก็ว่ามาสิ" บอกเลยว่าถ้าเขาทำอย่างที่พูดจริง ๆ เธอคงจะเหมือนตายทั้งเป็น และจะขอสาปแช่งเขาไปตลอดชีวิต

"ใครคือพ่อของลูกเธอ" เป็นคำถามง่าย ๆ สั้น ๆ แต่คนฟังอย่างทอฝันถึงกับจุกที่อกอย่างบอกไม่ถูก

ทอฝันเงยหน้าขึ้นสบตาคม เมื่อได้ยินคำถามนี้หลุดจากปากเขา และเธอก็ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะถามคำถามนี้กับเธอ หรือเขา... หรือว่าเขาจะไปรู้อะไรมางั้นเหรอ!?

"มันเรื่องในครอบครัวฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณ" ทอฝันตอบออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ต่อให้เขาจะไปรู้อะไรมาก็ตาม เธอก็จะไม่ยอมปริปากบอกความจริงที่แสนเจ็บปวดของเธอกับเขาแน่ ไม่มีทาง!

"ถึงแล้วครับนาย"

เสียงลูกน้องของคริสเตียนดังขึ้น ทำให้ทอฝันรีบหันขวับมองออกไปนอกรถอย่างตื่นกลัว

"หึ! งั้นมารำลึกความหลังหน่อยดีไหม? เพราะฉันเองก็คลับคล้ายคลับคลาบางอย่างเกี่ยวกับเธออยู่เหมือนกัน" พูดจบคริสเตียนก็เปิดประตูลงจากรถทันที พร้อมกับดึงรั้งร่างบางของทอฝันตามลงมาด้วย

"อย่าคิดจะแหกปากร้อง เพราะไม่มีใครอยากยุ่งเรื่องผัวเมียหรอกนะ" ตอนแรกเขาก็ไม่คิดหรอก ว่าเธอจะดื้อได้ขนาดนี้เขาเลยต้องรีบพูดดักทางเธอไว้ ก่อนที่เธอจะได้ตะโกนขอความช่วยเหลือจากผู้คนรอบข้าง

"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย! เขาจะทำร้ายฉะ…อื้ออ!"

แต่ดูเหมือนว่าคำขู่ของเขาจะไม่เป็นผล เมื่อเธอดันตะโกนลั่นจนคนแถวนั้นต่างหันมามองกันเป็นตาเดียวอย่างให้ความสนใจ

"ฤทธิ์เยอะนักใช่ไหม แล้วอย่ามาหาว่าฉันใจร้ายแล้วกันนะ" ความอดทนของเขามันมีขีดจำกัด และตอนนี้มันก็ดันเลยขีดที่เขาจำกัดไว้แล้ว

ตอนนี้เขาต้องการรู้ความจริงในทุกเรื่องที่เขาสงสัย และไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนเขาก็ต้องรู้ให้ได้

"กรี๊ดดดด! ปล่อยฉันนะ!"

คริสเตียนไม่ได้สนใจเสียงกรีดร้องของเธอเลยสักนิด ก่อนที่เขาจะตวัดร่างบางของเธอขึ้นพาดบ่า แล้วเดินตรงไปยังห้องที่ลูกน้องไปเช็กอินให้

"ฉันจะถามเธออีกครั้ง ว่าเราเคยเจอกันมาก่อนหน้านี้แล้วใช่ไหม แล้วพ่อของลูกเธอชื่ออะไร" คริสเตียนเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง พร้อมกับแววตาที่ดุดัน

"ฉันบอกว่าไม่เคยไงว่าไม่เคย ไม่เคย! ได้ยินไหมว่าไม่เคย!" ถึงเขาจะรู้ไปมันก็เท่านั้น เพราะคนอย่างเขานะเหรอที่จะมาแสดงความรับผิดชอบต่อเธอ เหอะ! คงจะยาก แต่ถึงอยากจะรับผิดชอบเธอก็ไม่ขอรับ!

"งั้นขอฉันพิสูจน์หน่อยแล้วกัน เพราะฉันรู้สึกว่าเราเคยเจอกันมาก่อน แต่แค่ยังคิดไม่ออกเท่านั้น" พูดจบคริสเตียนก็ขึ้นคร่อมร่างบางของเธอไว้อย่างรวดเร็ว แถมยังจับมือทั้งสองข้างของเธอกดลงกับที่นอนไว้แน่น

ลมหายใจที่ถี่เร็วเพราะใจเต้นแรงด้วยความกลัว ทำให้หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลงอยู่ตรงหน้าของเขา มันทำให้เลือดลมในกายของเขาสูบฉีดแรงขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งเธอหายใจแรงเท่าไหร่ มันยิ่งขยับสั่นไหวมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งทำให้เขาอยากจะลิ้มลองมันดูสักครั้ง

"อย่านะ อย่าทำแบบนี้กับฉันนะ" ทอฝันพยายามดีดดิ้นอย่างร้อนรน เมื่อมือหนาเลื่อนลงมาวางที่หน้าอกของเธอ ก่อนที่เขาจะออกแรงบีบขย้ำมันอย่างรุนแรง

"ถ้าไม่อยากให้ฉันทำ เธอก็แค่ตอบคำถามฉันมาทอฝัน ว่าใครคือพ่อของลูกเธอกันแน่" คริสเตียนพูดทั้งที่ไม่ยอมละสายตาไปจากหน้าอกของเธอเลยสักนิด ตอนนี้เขาทั้งบีบทั้งเคล้นมันอย่างสนุกมือ แล้วถ้าไม่มีเสื้อผ้าขวางกั้น มันคงจะน่ามองและคงสนุกกว่านี้

"ถ้าคุณจำฉันได้จริง ๆ อย่างที่พูด คุณก็บอกมาสิว่าเจอฉันที่ไหน" เธอกลัวว่าถ้าเขารู้ความจริงคนที่จะเป็นอันตรายอาจจะไม่ใช่เธอ แต่อาจจะเป็นลูกของเธอมากกว่า

"อืม…ใหญ่เกินตัว แถมแอบซ่อนรูปไม่เบา"

ไม่รู้ว่ากระดุมเสื้อของเธอถูกปลดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีก็มีสัมผัสเย็นเฉียบจากมือหนาของคริสเตียน กำลังลูบไล้เบา ๆ บนหน้าอกของเธอแล้ว

"ขะ ขอร้อง อย่าทำเหมือนฉันเป็นผู้หญิงขายตัวแบบนี้เลย ฮึก~"

คำขอร้องพร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหลของเธอ ทำให้คริสเตียนถึงกับหยุดชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเธออีกครั้ง ในแววตาคู่นั้นของเธอมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวแต่ก็ยังสู้ไม่ถอย นั่นยิ่งทำให้เขาอยากจะได้คำตอบจากเธอเร็ว ๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

"ตอบคำถามฉันมาสิ แล้วฉันจะหยุด" แต่ต่อให้เธอตอบมา เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะหยุดมันได้หรือเปล่า ในเมื่อร่างกายช่วงบนของเธอมันงดงามและน่าลิ้มลองขนาดนี้ ไม่ต่างจากส่วนล่างของเธอที่ยังคงติดตาเขาอยู่จนทุกวันนี้

"อึก~"

"ตอบฉันมาทอฝัน"

"...ฮึก! อย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะคะ"

"ฉันบอกให้ตอบคำถามฉันมา!" คราวนี้คริสเตียนถึงกับเลือดขึ้นหน้า เมื่อเธอเอาแต่ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาไม่หยุด แถมยังไม่ยอมตอบคำถามของเขาสักที เอาแต่อ้อนวอนให้เขายอมปล่อยเธอไปอยู่แบบนั้น

"เราไม่เคยเจอกัน" และคำตอบของเธอก็ทำเอาเขาต้องกัดฟันแน่นอย่างข่มอารมณ์

"งั้นเหรอ? แต่ลูกเธอหน้าตาเหมือนฉันมากเลยนะ"

"O.O! คะ คุณรู้ได้ยังไง" ทำไมเขาถึงรู้ เขาไปรู้มาจากไหน แล้วเขาเจอลูกของเธอได้ยังไงกัน

"จะตอบฉันมาดี ๆ หรือจะให้ฉันส่งคนไปพาลูกเธอมา เลือกมาทอฝัน" คริสเตียนบอกออกมาเสียงนิ่งอีกครั้งอย่างเหนือกว่า พร้อมกับก้มหน้าลงซุกไซร้ลำคอระหงของเธออย่างอดใจไม่ไหว เมื่อถูกกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเธอดึงดูให้เข้าหา มือก็คอยบีบขย้ำหน้าอกของเธอเล่นไม่หยุด

"อย่าทำอะไรลูกฉันนะ! ฉันยอมแล้ว ๆ " แค่ได้ยินเขาพูดแบบนั้นหัวใจของเธอก็แทบแตกสลาย

"งั้นก็พูดมาว่าพ่อเด็กเป็นใคร แล้วเธอกับฉันเคยเจอกันมาก่อนใช่ไหม"

"ฉัน อึก… ฉันไม่รู้ ฉันท้องไม่มีพ่อ" แม้ว่าเธอจะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าใครคือพ่อของลูกเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถตอบออกไปได้

"แล้วเธอกับฉันเคยเจอกันมาก่อนใช่ไหม" คริสเตียนเก็บความสงสัยในคำตอบของเธอไว้ ก่อนจะถามต่ออย่างใจเย็น

"..." ทอฝันพยักหน้ารับทั้งน้ำตา

"เคยมีอะไรกันด้วยใช่ไหม?"

"ฮึก..." เธอยังคงเอาแต่พยักหน้ารับแต่ไม่ยอมพูดอะไร

"ที่ไหน?" แค่เธอพยักหน้าให้กับคำถามของเขา เขาก็เริ่มสงสัยขึ้นมาแล้วสิ ว่าคืนนั้น...ที่อิตาลีมันจะเป็นเธอ

"อิตาลี"

คำตอบของเธอทำให้เขามั่นใจทันที ว่าสิ่งที่มันกวนใจเขามาเป็นอาทิตย์มันคือเรื่องจริง

"งั้นก็แสดงว่าพ่อของลูกเธอคือฉะ..."

"ไม่ใช่! เขาไม่ใช่ลูกคุณ!" ยังไม่ทันที่คริสเตียนจะพูดจบ ทอฝันก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีอย่างลนลานและหวาดกลัว กลัวว่าเขาจะคิดทำร้ายลูกของเธอ

"หึ! แต่ท่าทีของเธอมันแสดงออกชัดเจนนะ" แค่รู้ว่าตัวเองมีลูก เขาก็แทบไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างเขาจะมาพลาดท่าให้กับผู้ตัวเล็ก ๆ แบบนี้ได้

"ปะ ปล่อยฉันได้หรือยัง ฉันตอบคำถามคุณไปหมดแล้ว"

"ปล่อยแน่ แต่ขอปล่อยในนะ ขอรำลึกความหลังหน่อยแล้วกัน ส่วนเรื่องลูกค่อยว่ากันทีหลัง"

คริสเตียนกระตุกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ ก่อนจะก้มลงซุกไซ้ใบหน้าหล่อเหลากับหน้าอกของเธอทันที พร้อมทั้งดูดเม้มและตวัดลิ้นเลียยอดปทุมถันของเธอไปมา จนตอนนี้มันแข็งเป็นไตไปหมดแล้ว

"ยะ อย่านะ ไหนคุณบอกว่าจะปล่อยฉันไปไง!"

"ฉันพูดเหรอ? ไม่เห็นจำได้เลยสักนิด" เรื่องความหน้าด้านบอกเลยว่าเขาก็ไม่เป็นรองใคร ถ้าเขาจะเอาต่อให้สัญญาไว้เขาก็จะเอา และคนอย่างเขามันก็ต้องได้อย่างที่ใจต้องการ

ส่วนเรื่องที่เธอพูดมาค่อยคิดอีกทีว่าจะเอายังไง แต่ตอนนี้ขอให้เขาได้เข้าไปสัมผัสกับความคับแน่นในร่องนุ่มของเธอก่อนแล้วกัน เพราะมันแข็งตั้งแต่เขาดึงเธอมากอดบนรถแล้ว...