ตอนที่เจ็ด ปมหลักที่ถักทอ 2
1108 คำ
โรงพยาบาล B
อาคินก้าวอาดๆ เข้ามาที่ห้องพักผู้ป่วยในของวอร์ดวีวีไอพี ใบหน้าที่เคร่งเครียดของเขาดูน่ากลัวในสายตาของคนอื่น แต่คนที่รวมตัวกันอยู่ในห้องผู้ป่วยอย่าง ศิวา วิษุวัต เอวิตา ซึ่งเป็นคนที่รู้จักเขาดีจะรู้ว่าหากไม่ใช่ศัตรูไม่ว่าอาคินจะอารมณ์ไม่ดีแค่ไหนพวกเขาก็จะไม่ได้รับผลกระทบ แต่ถ้าเมื่อไหร่ก็ตามที่คนนั้นคือศัตรูคนนั้นก็อย่าได้หมายจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขหากเขาไม่อนุญาต
คนนอกที่ยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้อย่าง พญ. อัญมณี หรือหมอหยกสูตินรีแพทย์เจ้าของไข้ของเอวิตาถอยกรูดไปหนึ่งก้าวเมื่ออาคินเดินมาแล้วหยุดยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ ศิวาเห็นว่าคนของตัวเองกลัวเลยถลึงตาใส่พี่ชายคนไข้ อาคินเลยถอนหายใจก่อนทำหน้าให้ดูปรกติขึ้น ซึ่งก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไหร่
"มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากอาการที่โฮปโทรไปแจ้งหรือเปล่า" เขาถามหมอสาว
"ไม่มีค่ะ อาการยังเหมือนเดิม"
อาคินเครียดขึ้นอีกครั้งเมื่อมองน้องสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้
"ไม่น่าปล่อยให้กลับไปทำงานเลย" เขาพึมพำ ตอนที่เอวิตาจะไปทำงานที่สิงคโปร์เธอดูสดใสและเเข็งแรงจนพวกเขาวางใจให้ไปทำงานที่เจ้าตัวรัก แต่ไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงสาวจะบินกลับไทยทันทีที่จบงานโดยไม่ได้อยู่ต่ออย่างที่ขอไว้ หนำซ้ำเธอยังมีอาการครรภ์เป็นพิษปรากฏขึ้นมาแบบเฉียบพลันในตอนที่ถึงไทยจนต้องหามส่งโรงพยาบาล
ไม่รู้ว่าอาการทั้งทางกายและทางใจของเอวิตาที่ดูดีขึ้นกลับทรุดลงตอนไปทำงานได้อย่างไร เขาสอบถามจากคนที่เฝ้าติดตามน้องสาวทุกฝีก้าวบอกว่าไม่มีอะไรที่ผิดปรกติ แม้จะพบว่าทินไปโรงแรมที่จัดงานและอยู่บริเวณใกล้กันแต่ไม่มีรายงานว่าน้องสาวเขาพบมันเลย
"ตอนนี้คนไข้ต้องแอดมิทที่โรงพยาบาลและพักผ่อนมากๆ ไม่ให้มีเรื่องเครียด ทางหมอให้ยาและจะเฝ้าติดตามอาการและจะประเมินอีกครั้งค่ะ" หญิงสาวบอกข้อมูลที่ได้รายงานแก่ญาติคนไข้คนอื่นแก่ญาติผู้มาใหม่อีกครั้ง...
"ขอบคุณนะ ฝากน้องสาวด้วยครับ" อาคินบอก และมองหมอสาวอย่างคาดหวัง
อัญมณีพยักหน้าและยิ้มรับน้อยๆ ทอดมองคนไข้ที่หลับใหลเหมือนเจ้าหญิงนิทรา เจ้าตัวนอนหลับเหมือนเพิ่งได้นอน มีคนยืนจ้องอยู่สองสามคนและคุยกันข้างเตียงก็ไม่ตื่น เห็นแล้วรู้สึกอิจฉานิดๆ ถ้อยคำฝากฝังอย่างคาดหวังนั้น ทั้งศิวา และวิษุวัตก็พูดกับเธอย่างหนักแน่นก่อนหน้านี้แล้ว เอวิตามีคนที่รักเธอมากมายจริงๆ
"หมอจะดูแลให้เต็มที่ค่ะ ตอนนี้ให้คนไข้พักผ่อนก่อนดีกว่านะคะ"
"ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่" วิษุวัตบอกอาคิน ส่วนศิวาก็จ้องทั้งสองเหมือนจะหารือกันก่อนจะพยักหน้าเดินแยกออกไปที่ห้องเล็กของญาติที่เป็นห้องเดียวกับห้องคนไข้แต่แบ่งแยกสัดส่วนออกไปอีกทีหนึ่ง ส่วนอัญมณีขอตัวออกไปดูแลคนไข้คนอื่น
ที่ห้องนั้นมีก้อยและคนติดตามเอวิตาอยู่ อาคินไถ่ถามอีกครั้งคำตอบก็ยังเหมือนเดิมว่าไม่มีใครเห็นทินมาเจอเอวิตา
"แล้วมีช่วงไหนที่คลาดสายตาบ้างหรือเปล่าครับพี่ก้อย"อาคินถามพี่เลี้ยงที่ดูแลน้องสาวมาเเต่เด็กและเปลี่ยนมาเป็นคนติดตามเมื่อเจ้าตัวโตขึ้น
"มีช่วงที่คุณอีฟลงมาหลังเวทีที่เป็นห้องส่วนตัวค่ะ ก้อยรออยู่หน้าห้อง คุณอีฟลงจากเวทีมาก็เปลี่ยนชุดไม่นานมากแล้วก็ออกมาค่ะ ตอนนั้นไม่ผิดปรกติอะไร เธอนิ่งๆ เหมือนเดิมแต่มาขอเปลี่ยนเเพลนเดินทางแล้วก็พอมาถึงไทยก็มีอาการไม่ค่อยดีเลยมาที่โรงพยาบาล"
"ผมคิดว่าอีฟเจอไอ้ทิน" วิษุวัตบอก "อาจจะทำให้เครียดจนครรภ์เป็นพิษแต่อีฟอาจจะไม่บอก อีกอย่างไอ้ทินวนเวียนอยู่แถวนั้นด้วย"
"ฉันก็เดาว่าอย่างนั้น จากที่จะบินมาไทย มันเปลี่ยนอยู่ที่สิงคโปร์ต่อและคนตามหามันไม่เจอ หายไปอย่างกับนกรู้" อาคินขบกรามแน่นในตอนที่พูดถึง เขาหันมาถามศิวา "หมอบอกว่าอาการของอีฟเสี่ยงที่จะแท้ง อีฟจะเป็นอันตรายไหม"
"ถ้าอยู่ในมือหมอก็ปลอดภัย แต่ฉันห่วงสภาพจิตใจมากกว่า" ศิวาบอก เอวิตาอยากเก็บเด็กไว้มากๆ จนเขาเองสัมผัสได้ ถ้ารู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้เสี่ยงที่จะแท้ง เอวิตาคงยิ่งเครียด
องครักษ์แห่งเอวิตาทั้งสามคนไม่มีอะไรจะพูด ความเป็นห่วงในตัวหญิงสาวทำให้ความโกรธเกลียดที่มีต่อทินที่มีมากมายอยู่แล้วเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว...
"โฮป กลับก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่จะอยู่เฝ้าอีฟต่อเอง"
"ครับพี่อาคิน แล้วผมจะออกมาเยี่ยมอีฟอีกตอนเย็น"
"ไม่ต้องมาบ่อยก็ได้ นายไม่ได้ว่างขนาดนั้น" คนที่ตอบไม่ใช่อาคินแต่เป็นศิวา วิษุวัตชักสีหน้าใส่คนพูดทันใด
อาคินเห็นสองคนแง่งๆ ใส่กันก็ป่วยการจะห้ามทัพ เขาหาวนอนหนึ่งครั้งแล้วโบกมือให้สองหนุ่มที่เหลือแยกกัน ส่วนเขาจะไปเฝ้าไข้เอวิตาที่โซฟาตรงห้องคนไข้เอง เมื่อคืนเขาหลับๆ ตื่นๆ ไม่ได้หลับเต็มอิ่มเพราะมีเด็กเจ้าปัญหารบกวนการนอนจนน่าจับโยนทิ้ง แต่เห็นว่าเจ้าตัวหลับสนิทเหมือนเด็กอนุบาลสามขวบเลยทำไม่ลง สุดท้ายก็เป็นเขาที่ลำบากนอนไม่หลับเอง
แล้วเช้ามาก็ทำให้เขารู้สึกว่าโปรดสัตว์ได้บาปมากเพราะเจ้าตัวยังก่อเรื่องจนเขาพลาดสายสำคัญของพี่ก้อยไปอีก
มีคดีความมากมายจนไม่รู้จะสะสางข้อหาไหนก่อนเลยจริงๆ กับยายเด็กคนนั้น อาคินเดินเข้าไปในห้องเห็นคนอีกคนที่หลับเงียบๆ บนเตียงคนไข้ก็ส่ายหัว นี่ก็เด็กจอมสร้างปัญหาอีกคน แต่คนนี้น่าห่วง หากเทียบกับอีกคนที่น่าโดนจับฟาดก้นจนฟาดไม่ลงคนนั้น
- ผู้เขียน
