พออาคินออกไปแล้ว ลลิษาก็ทำปากยื่นมองหน้าแมวที่มองเธอตาปริบๆ ทำตัวอ่อนโยนเหมือนจะอ้อนและปลอบอยู่ในทีเหมือนจะรู้ว่าเธออยู่ในอารมณ์ไหน
"เราทำให้เฮียเดือดร้อนอีกแล้ว เฮียคงปวดหัวกับเรามากเเน่เลย ทั้งที่พยายามจะสร้างปัญหาให้น้อยที่สุดแล้วแท้ๆ ดูเหมือนยิ่งแก้จะยิ่งเเย่ลง” เห็นหน้าตึงๆ ของอาคินเมื่อครู่แล้วความรู้สึกผิดที่ติดค้างในใจก็ยิ่งทวีคูณจนน้ำตาคลอ
เอี้ยด
เสียงประตูเปิดออกอีกครั้ง อาคินยืนตระหง่านที่กรอบประตู หญิงสาวหันไปหาเขางงๆ
"วันเสาร์นี้ เฮียจะพาไปกินข้าวที่บ้าน พ่อกับแม่อยากเจอเรา"
"ไปเจอพ่อแม่เฮีย นอกจากพ่อเฮียแล้วที่บ้านเฮียรู้เรื่องการแต่งงานของเราเหรอคะ"
"แล้วทำไมถึงคิดว่าจะไม่รู้ล่ะ"
"ก็นึกว่าพ่อเฮียกับทนายจะเก็บเป็นความลับ เพราะรู้ว่าเฮียไม่เต็มใจ สักวันหนึ่งเฮียคงทำให้กี้หย่าดังนั้นเลยไม่จำเป็นต้องบอกคนอื่น" เธอคิดว่าบิดาเขาจะช่วยปิดเรื่องการแต่งงานกับครอบครัวเขาเพราะท่
