เรย์โนว์ลืมตาตื่นมาอีกครั้งก็ไม่เห็นกีรดาแล้ว เขาตกใจมากกลัวว่าเธอจะหายตัว ไปดูในห้องน้ำก็ไม่มีหรือจะไปข้างล่างเพื่อหาทางหนีเขาไปอีกครั้งและอาจจะเสียเธอตลอดไป
เขาไม่ยอมเสียหนูดาไปเด็ดขาด
เธอไปอยู่ไหนวะ
"พี่เรย์โนว์!" กีรดานั่งกินข้าวต้มเพราะหิวหลังจากมื้อเช้าก็ไม่ได้กินอะไรเลย ตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าแล้วด้วย
"หนูดา!" เรย์โนว์ตรงเข้าไปกอดกีรดาทันที
"พี่เรย์โนว์…" หนึ่งวันหนึ่งคืนที่ไม่ได้เจอกันเธอคิดถึงเขามากจนนอนไม่หลับ แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวเขามากเหมือนกัน
“อย่าหายไปแบบนี้อีกนะหนูดา!”
“ปล่อยก่อนค่ะ จะกินข้าว”
“หนูดา…”
“ปล่อยค่ะ”
"พี่กินด้วยได้ไหม?"
"ได้ค่ะ หนูทำไว้เยอะเลย" เธอกำลังจะลุกไปตักให้เขาแต่กลับเซก่อนเพราะหน้ามืด พี่เรย์โนว์เข้ามาประคองด้วยความเร็วมากแล้วให้เธอนั่งอยู่ที่เดิม
"หนูไปนั่งเถอะเดี๋ยวพี่ทำเองนะ"
“ค่ะ”
"ทานเยอะๆนะคะเบบี๋ได้กินยาลดไข้ต่อ"
เธอแอบมองเขาเงียบๆไ
