(ทั้งหึงทั้งโหด)
ขวัญฤทัยขึ้นมาจัดการลากเอาตะกร้าผ้าของเจ้านายหนุ่มมาแยกชนิดของผ้าโดยไม่ทันได้ยินเสียงฝีเท้าเจ้าของห้องเขากลับขึ้นมาตอนไหน มารู้ตัวตอนที่ข้อมือเธอถูกเขาฉุดให้ลุกขึ้นจากพื้นห้อง
“ว้าย!อะไรกันคะเจ้านาย”
พอถูกฉุดกระชากอย่างแรงร่างงามถึงกับปลิวถลาชนเข้ากับหน้าอกตรึงแน่น เธอเงยหน้ามองเจ้านายหนุ่มอย่างประหลาดใจ เขาเป็นอะไรของเขาทำไมต้องทำกันรุนแรง แล้วเดินเข้าห้องมาก็ไม่ยอมให้สุ้มให้เสียง เธอตกใจแทบแย่
“เสียดายมากหรือไงที่ฉันเข้ามาขัดจังหวะ...”
“ขัดจังหวะอะไรกันคะเจ้านาย พูดไม่เห็นจะรู้เรื่อง...”
ร่างงามพยายามแกะนิ้วมือแกร่งที่ทำท่าจะลงน้ำหนักบีบข้อมือเธอหนักขึ้นออก สาบานได้ว่าเธอไม่คิดจะยอกย้อนคำเขาสักนิด เธอไม่รู้จริงๆนี่นาไอ้จังหวะที่เขาว่าคือจังหวะอะไร เพราะเรื่องระหว่างมารุตนั้นเธอไม่อยากเก็บมาใส่ใจ มันก็แค่อุบัติเหตุ
สีหน้าออสติน โคลดูเยาะหยัน เขาโน้มตัวมาหาใบหน้
