ตอนที่4 หนึ่งแถมสอง
1766 คำ
Partแพรวา
'หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป'
ในที่สุดวันที่ฉันกับเอิงเอยจะเดินทางไปเที่ยวที่สิงคโปร์ด้วยกันก็มาถึง ไอ้ดีใจก็ดีใจอยู่หรอกนะ ที่จะได้ไปเที่ยวแก้เซ็งกับเพื่อนรัก แต่กลับกัน เพราะยัยเอิงเอยน่ะสิทำให้ฉันต้องอิจฉากำเริบ เพราะคุณเหนือเมฆก็ไปด้วย นั่นไงเดินมาด้วยกันแล้วนั่นไง...
"แพรวา นี่เฮียเหนือเมฆ เฮียคะ นี่แพรวา เพื่อนหนูค่ะ"ทันทีที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแพรวา เอิงเอยก็แนะนำแฟนหนุ่มให้แพรวารู้จักอย่างเป็นทางการ
"สวัสดีครับคุณแพรวา"เหนือเมฆเอ่ยทักทายแพรวากลับมาด้วยรอยยิ้ม
"สวัสดีค่ะคุณเหนือเมฆ เรียกแพรวาเฉยๆก็ได้ค่ะ ไม่ต้องมีคงมีคุณอะไรหรอกค่ะ เราคนกันเองทั้งนั้น"ปากเรียวสวยได้รูปเอ่ยทักทายพร้อมกับรอยยิ้มอย่างเป็นกันเอง
"งั้นแพรว่าก็ขอเรียกพี่ก็แล้วกันนะคะ เราก็คนกันเองทั้งนั้น"เหนือเมฆตอบกลับมาอย่างไม่คิดอะไรมาก
ซึ่งในขณะที่พวกเราทั้งสามคนกำลังยืนพูดคุยกันอยู่นั้น จู่ๆก็มีหนุ่มหล่อสองคนเดินเข้ามา จนฉันต้องหันไปมองหน้าเอิงเอยแล้วถามว่านั่นใคร เพราะทั้งสองคนทำให้ฉันอึ้งมาก สองคนนั้นหน้าตาดีมากกกก ดีมากจริงๆ ไม่ใช่ดีธรรมดานะ แต่แบบโคตรดี โคตรหล่อ เหมือนสวรรค์ประทานเบ้าหน้ามาให้พวกเขาเลย แถมยังหุ่นดีอีกต่างหาก นี่สินะที่เขาเรียกสูงยาวเข่าดี
"พี่ท๊อป พี่เท็น มาพอดีเลย มาค่ะ มารู้จักเพื่อนเอยกันค่ะ นี่แพรวาเพื่อนสนิทเอยเองค่ะ ยัยแพรวา! ยัยแพรวานี่ พี่ท๊อป พี่เท็น เพื่อนเฮียเหนือ"เสียงของเอิงเอยเอ่ยเรียกสติของแพรวาให้กลับมา จนในที่สุดแพรวาก็ได้สติแล้วก็ส่งยิ้มออกไปเพื่อเป็นใบเบิกทาง
"อ๋อ สวัสดีค่ะ แพรวาค่ะ"แพรวาเอ่ยทักทายออกไป ก่อนจะช้อนสายตาจ้องมองอย่างงุนงงว่าใครชื่ออะไร และสองคนนั้นก็คงรู้แน่ๆว่าฉันกำลังสับสน พวกเขาจึงแนะนำตัวเองทีละคนอีกครั้ง...
"พี่ท๊อปครับ เป็นพี่ชายไอ้เท็น"หนุ่มหล่อในลุกใส่แว่นพูดแนะนำตัวเองพร้อมกับจับแว่นเบาๆ ราวกับว่าเขากำลังทำให้แพรวาแยกแยะว่าใครชื่ออะไร เพราะเขาหน้าตาเหมือนกันมาก
"พี่เท็นครับ เป็นน้องชายไอ้ท๊อป"เป็นเสียงของเท็นที่เอ่ยขึ้นตามหลัง แน่นอนว่าสายตาและรอยยิ้มของเขาดูเจ้าเล่ห์มาก
ฉันตาลายหมดแล้ว แล้วสรุปสองคนนี้เป็นพี่น้องกันหรือว่าเป็นฝาแฝดกันเนี่ย แต่เป็นอะไรก็ช่างเถอะ รู้แค่ว่ามันดี๊ดี ซื้อหนึ่ง เหมือนได้สอง บ้าจริง คิดอะไรของแกยัยแพรวา นั่นผู้ชายนะไม่ใช่ของกิน
"ยัยแพรวา ยัยแพรวา!"
"อะ...อะไร เรียกซะเสียงดังเลย"เสียงตะโกนของเอิงเอยทำให้แพรวาหลุดออกจากภวังค์ของตัวเองอีกครั้ง
"แกเป็นอะไร ตาลอยเหมือนคนกำลังละเมอเลย"เอิงเอยเอ่ยถามเพื่อนรักอย่างสงสัยและจับผิด
"บ้า ใครจะละเมอกลางวันแสกๆ บ้าปะเนี่ย"เเพรวารีบปฏิเสธทันที เรื่องอะไรจะบอกว่าเธอกำลังคิดไม่ดีอยู่ล่ะ
'งั้นขึ้นเครื่องได้เลยนะ ทุกคนพร้อมแล้ว"เมื่อเห็นเพื่อนรักส่ายหน้าปฏิเสธ เอิงเอยก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินจับมือเหนือเมฆไปขึ้นเครื่องทันที ก่อนที่แพรวา ท็อป และเท็น จะเดินตามไป
'บนเครื่องบิน'
สุดท้ายฉันก็ถูกเพื่อนรักเทตั้งแต่ยังไม่ถึงสิงคโปร์ เพราะเอิงเอยถูกแฟนหนุ่มอย่างพี่เหนือพาไปนั่งที่ชั้นเฟิร์สคลาสกันสองต่อสอง
"ยัยแพรวา ฉันไม่อยากทิ้งแกไปแบบนี้เลยนะ แต่ฉันมีเรื่องงานจะปรึกษากับเฮียเหนือด้วยพอดี"เอิงเอยพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิด เหมือนไม่อยากทิ้งเพื่อน แต่ก็ลุกขึ้นยืนพร้อมจะเดินออกไปแล้ว คนสวยจะทำอะไรได้ล่ะ
"อื้ม แกรีบไปเถอะ ฉันเข้าใจ"แพรวาพยักหน้าตอบอย่างเข้าใจ ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเหตุผลอื่น คนเป็นแฟนกันก็ต้องนั่งด้วยกันอยู่แล้ว
หลังจากที่เอิงเอยถูกเหนือเมฆลากไปที่ชั้นเฟิร์สคลาส ฉันก็ถูกปล่อยให้อยู่กับสองพี่น้องที่ชั้นบิซิเนสคลาส แต่ก็อยากบอกว่าเป็นการถูกทิ้งที่ฉันเต็มใจมาก คริคริ
"น้องแพรวาไปนั่งดีกว่านะครับ เดี๋ยวเครื่องก็จะขึ้นแล้ว"เสียงของเท็นเอ่ยขึ้น และน้ำเสียงของเขาก็ทำให้แพรวาต้องนั่งลงที่ที่เขาจัดไว้ให้
"ขอบคุณนะคะ พี่..."แพรวาเอ่ยปากขอบคุณ แต่ก็ดันลืมชื่อไปซะดื้อๆ
"พี่เท็นครับไม่ใส่แว่น ส่วนไอ้คนที่ใส่แว่นชื่อท๊อปครับจำง่ายๆ"เท็นเอ่ยบอกวิธีการจดจำเขาและพี่ชายให้คนตัวเล็กรู้ ซึ่งก็น่าจะจำได้ไม่ยาก
"ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่เท็น"แพรวาพูดพร้อมกับหันไปขอบคุณเท็น แต่ทำไมที่นั่งของเธอไม่ใช่ที่นั่งติดหน้าต่างล่ะ แต่ทำไมเป็นที่นั่งระหว่างสองหนุ่มหน้าตาดีแทน
ตอนนี้แพรวาเหมือนเป็นแซนด์วิชยังไงยังงั้นเลย เพราะเธอถูกสองพี่น้องประกบซ้ายนั้งประกบขวาเลย และในระหว่างที่แพรวานั่งเงียบอยู่นั้น จู่ๆเธอก็เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมา คงเป็นเพราะเมื่อคืนเธอตื่นเต้นมากไปหน่อย ที่จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนรักจนได้นอนไม่กี่ชั่วโมง ในเมื่อความง่วงมาเยือน แพรวาก็กอดอกอวบอิ่มของตัวเองเอาไว้แน่น แล้วข่มตาหลับลงเพื่อพักผ่อน
ซึ่งในระหว่างที่เธอกำลังกึ่งหลับ กึ่งตื่นเพราะแอร์เย็นๆของสายการบิน SKY อยู่นั้น เธอก็แอบได้ยินสองพี่น้องเขาพูดคุยกันเบาๆ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะตอนนี้เธอง่วงมาก
"กูรู้นะว่ามึงปิ๊งน้องเขา"เสียงของเท็นดังขึ้นข้างๆหูซ้ายของแพรวา
"ช่วยไม่ได้ น้องเขาเอนหัวมาซบกูเอง ให้กูทำไง ผละออกเหรอ?"เป็นเสียงของท๊อปที่เอ่ยตอบ แน่นอนว่าคำพูดของเขาก็ทำให้แพรวารู้สึกว่าเธอกำลังซบไหล่ของใครสักคนอยู่ และคงจะเป็นไหล่ท๊อป แน่ๆ เพราะเธอถนัดขวานี่นา
"มาเปลี่ยนที่กับกูไหม น้องเขาอาจจะแค่ถนัดข้างนั้นก็ได้"เท็นพูดเหมือนกับว่าเขาไม่พอใจที่ได้นั่งอยู่ข้างซ้าย
"มึงจะอะไรนักหนาวะเท็น!! น้องเขากำลังนอน มึงจะทำให้น้องเขาตื่นทำไม นั่งๆไปก่อนเถอะ"ใจจริงต่อให้น้องชายบอกว่าแพรวาไม่ตื่นแน่นอน เขาก็ไม่มีทางเปลี่ยนที่นั่งอยู่แล้ว นานๆทีเจอคนถูกใจก็ขอดมกลิ่นใกล้ๆหน่อยละกัน
"หึ โอเคๆ"เท็นพูดก่อนจะลอบหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่อยากเปลี่ยนหรือแค่กลัวน้องเขาตื่นจริงๆนา...
ส่วนทางด้านแพรวาที่ยังกึ่งหลับกึ่งตื่นก็ได้แต่คิดในใจว่า ทำไมเธอถึงแยกเสียงออกเมื่อได้ฟังใกล้ๆเพราะสองคนนี้มีวิธีการพูดที่ไม่เหมือนกัน ท๊อปพูดนิ่งๆ ส่วนเท็นจะพูดเหมือนคนอารมณ์ดี
'2ชั่วโมงผ่านไป'
"น้องแพรวาตื่นได้แล้วครับ จะถึงแล้วครับ"ท๊อปโน้มลงไปปลุกที่ข้างใบหูขาวๆของแพรวาด้วยน้ำเสียงกระเส่า
เมื่อมีคนปลุก แพรวาก็เริ่มรู้สึกตัวตื่น และทันทีที่เธอลืมตาขึ้นมา เธอก็ตกใจจนเบิกตากว้าง เพราะตอนนี้เธอนอนอยู่ในท่าหัวซบลงที่อกแกร่งของท๊อป ส่วนขาเรียวทั้งสองข้างของเธอพาดอยู่ที่หน้าตักแกร่งของเท็น พูดง่ายๆตอนนี้เธอกำลังนอนบนตัวของพวกเขาสองคนนั่นเอง
"ขะ...ขอโทษนะคะ"แพรวารีบหดขาออกจากตักแกร่งของเท็น ก่อนจะเอ่ยปากขอโทษพวกเขาทั้งสองคนอย่างเขินอาย
"น้องแพรวานั่งดีๆครับ เดี๋ยวพี่คาดเข็มขัดให้"พูดจบเท็นก็ค่อยๆโน้มลงมาคาดเข็มขัดนิรภัยให้แพรวา แต่เป็นการคาดเข็มขัดที่ทำเธอแทบขาดใจ เพราะใบหน้าของเขาซุกลงที่หน้าอกของเธอนั่นเอง
"เสร็จแล้วครับ"เท็นพูดพร้อมกับขยับตัวออก และนั่นจึงทำให้เธอหายใจได้คล่องขึ้น
หลังจากที่คาดเข็มขัดเสร็จทุกคนก็พากันนั่งอยู่เงียบๆ จนไม่นานเครื่องบินก็ลงจอดที่สนามบินสิงคโปร์ ทันทีที่เครื่องลงจอดเอิงเอยก็เดินออกมาจากชั้นเฟิร์สคลาสโดยมีเหนือเมฆเดินตามมาติดๆ
"ไปกันยัยแพรวาถึงแล้ว เดี๋ยวเราเอาของไปไว้ที่โรงแรมก่อน แล้วค่อยออกมากินข้าว"เอิงเอยพูดอย่างอารมณ์ดี แต่แพรวากลับรู้สึกว่าเพื่อนกำลังหน้าแดง
"โอเค ไปกัน ว่าแต่คืนนี้ฉันนอนกับแกใช่ไหม"แพรวาเอ่ยถามเพื่อนรักในตอนที่ทั้งสองคนกำลังเดินลงมาจากเครื่องบินพร้อมกัน
"ก็ใช่น่ะสิ ถ้าฉันไม่พักกับแก แล้วฉันจะพักกับใครล่ะ"
"ก็แล้วไป ฉันก็นึกว่าแกจะทิ้งฉันไปอีก ฉันจะได้เตรียมตัวเตรียมใจในการถูกทิ้ง"แพรวาพูดขึ้นเชิงแซว พร้อมกับมองหน้าเจ้าของสายการบินกับเพื่อนรักสลับกัน
"บ้า รีบไปเถอะ"เอิงเอยพูดพร้อมกับจูงมือแพรวาไปขึ้นรถคันหรูที่เหรือเมฆเตรียมไว้ให้ ส่วนลูกค้าก็ไปรถบัสกับทีมงานอีก ยี่สิบคน
และเมื่อไปถึงโรงแรม แพรวาก็รีบเอาข้าวของไปเก็บในห้อง ก่อนจะเดินออกไปเจอสองพี่น้องที่กำลังเดินออกมาจากห้องพักของพวกเขาพอดี ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะเฉยๆแล้วเดินหนี แต่พอผู้ชายเรียกเท่านั้นแหละหันอย่างไวเลย ไม่ใช่เรียกอะไรหรอก พวกเขาชวนไปทานข้าวที่โรงอาหารของโรงแรมด้วยกัน จะปฏิเสธทำไมล่ะคะ ไปให้ไวค่ะ....
- ผู้เขียน
