2
1106 คำ
“พี่...พี่มิวจะให้แป้งทำอย่างนั้นจริงๆ เหรอคะ ไม่เอาหรอกคะ แป้งไม่ทำแล้ว”
“นังโง่เอ๊ย!!!...ฉันพูดประชด ฉันรู้หรอกนะว่าแกเป็นหมอนวดอย่างเดียวไม่ได้รับนาบเหมือนนิด ฉันแค่อยากให้แกขุดความคิดในสมองโง่ๆ ของแกขึ้นมาใช้ก็เท่านั้นเอง หาทางเอาตัวรอด หาวิธีที่จะทำให้เหยื่อสลบโดยที่ไม่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัว เป็นนักต้มตุ๋นมันต้องมีไหวพริบปฏิภาณ รู้จักหลบรู้จักหลีก รู้ว่าตอนไหนควรรุกตอนไหนควรหลบ ซื่อบื้อแถมโง่ๆ อย่างแก ถ้าพลาดไปจะทำให้คนอื่นเค้าเดือดร้อนและก่อนที่คนอื่นจะเดือดร้อน แกนั่นแหละที่จะซวยก่อนเพื่อน ที่ฉันดุฉันว่าแกก็เพราะอยากให้แกทันเล่ห์เหลี่ยมของคนอื่นบ้าง ฉันไม่ได้อยู่ช่วยแกทุกเหตุการณ์หรอกนะ เอางี้...ถ้ามันไม่ยอมกินเบียร์ แกก็เอายาป้ายใส่ปากมันดื้อๆ เวลาแกนวดมันก็แล้วกัน”
ประภาพรรณไม่ได้จงเกลียดจงชังจันยาวีร์เหมือนกับที่พูดและแสดงออกไป อาชีพนักต้มตุ๋นหากไม่ทันคนมีหวังภัยจะย้อนกลับมาหาตัวเอง เธอรู้ดีว่าจันยาวีร์ยังใหม่กับงานต้มตุ๋นในลักษณะนี้ ส่วนมากจันยาวีร์จะทำเพียงนำพระเก๊ที่เสริมบุญทำลอกเลียนแบบพระเครื่องรุ่นและวัดต่างๆ แล้วนำไปปล่อยให้เซียนพระที่ตาไม่ถึงเท่านั้น การที่นำพระเครื่องของปลอมไปปล่อยตามแผงพระไม่มีความเสี่ยงเลยแม้แต่นิดเดียว หากเซียนพระตรวจดูแล้วว่าเป็นของปลอมก็ไม่มีการซื้อขายซึ่งก็เป็นเรื่องธรรมดา ทว่างานในวันนี้เป็นงานในอีกรูปแบบหนึ่ง เป็นงานใหม่สำหรับจันยาวีร์ทำให้ประภาพรรณต้องคอยสอนมากเป็นพิเศษ เพราะถ้าพลาดเจ็บหนักแน่
“แป้งจะพยายามค่ะ” จันยาวีร์รู้สึกเบาใจที่ได้ยินว่า คำพูดประโยคก่อนหน้านั้นเป็นเพียงการประชดประชัน ไม่ได้ให้เธอทำจริงๆ
“รีบขึ้นไปได้แล้ว ห้อง 4701 โอกาสมีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ อย่าให้พลาด ถ้าพลาดขึ้นมาซวยทั้งตระกูลแน่ อ้อ...ลืมบอกแกไปเรื่องนึง ถ้ามันถามว่าป้านกหมอนวดเจ้าประจำทำไมไม่มา แกก็บอกว่าป้านกไม่สบายมาไม่ได้ แล้วไม่ต้องถามล่ะว่าป้านกคือใคร ขี้เกียจตอบแล้ว ฉันไปก่อนนะต้องไปทำงานอื่นต่อเสร็จงานแล้วรีบกลับบ้านล่ะ”
“ค่ะ แป้งจะพยายามค่ะพี่มิว”
จันยาวีร์รับคำเสียงไม่ดังมาก ก่อนจะเลยหน้ามองตึกสูง 47 ชั้น แล้วปรับสายตาในระดับปกติไปมองประตูทางเข้าคอนโด จากนั้นก็ก้าวเดินเข้าไปในคอนโดสุดหรูด้วยลำขาที่ค่อนข้างสั่น หัวใจเต้นแรงถี่เมื่อก้าวผ่านประตูกระจกบานใสเข้าไปในล็อบบี้ภายในคอนโด
ภายในห้องชุดหมายเลข 4701 บุรุษเรือนกายสูงใหญ่เจ้าของใบหน้าหล่อเข้ม ทุกรายละเอียดของใบหน้าไม่ว่าจะเป็นคิ้วดกเข้ม ดวงตายาว นัยน์ตาสีดำขลับแลดูมีเสน่ห์และน่าค้นหา ริมฝีปากหนาหยักได้รูปสวย ผิวสีของเขาเป็นสีแทนไม่หยาบกร้าน กำลังนอนเอกเขนกฟังเพลงที่เปิดคลอเบาๆ อยู่บนโซฟาตัวยาวที่ปรับนอนได้
รัฐภูมิ หรือชื่อเดิมกฤตฐิพงศ์ อัครธนากุลกำลังฟังเพลงอย่างสบายใจและกำลังรอหมอนวดที่จ้างวานมานวดให้คลายความเมื่อยล้า การนวดนี้จะเกิดขึ้นเป็นประจำทุกครั้งที่เขาเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ พอกลับมาถึงห้องชุดสุดหรูรัฐภูมิจะต้องให้ลูกน้องโทรศัพท์ไปหาหมอนวดเจ้าประจำ เพื่อให้หมอนวดคนนั้นมาทำการนวดร่างกายของเขาให้อาการเมื่อยล้าและอาการตึงเครียดของกล้ามเนื้อ
เสียงเคาะประตูห้องสามครั้งดังขึ้นหน้าห้องชุด ทำให้คนที่กำลังนอนฟังเพลงอยู่เอื้อมมือไปกดปุ่มอินเตอร์คอมแบบไร้สายที่วางอยู่ตรงโต๊ะไม้สูงประมาณหัวเข่า สอบถามคนที่มาเคาะประตูว่าเป็นใคร
“ใครน่ะ?” เสียงที่ดังออกมาจากเครื่องอินเตอร์คอมที่ติดอยู่หน้าห้องชุดข้างๆ ประตู ทำให้จันยาวีร์สะดุ้งเล็กน้อย น้ำเสียงของคนที่พูดนั้นฟังดูห้วนไม่เสนาะหูเลย แค่น้ำเสียงเธอยังกลัวมากขนาดนี้ ถ้าเห็นหน้าจริงๆ แล้วจะเป็นอย่างไร ใจยังนึกหวาดๆ นิ้วเรียวเล็กจึงกดไปที่ปุ่มสีฟ้า แล้วกรอกเสียงไปตามสาย
“หมอนวดค่ะ” รัฐภูมิย่นคิ้วเมื่อได้ยินเสียงของคนที่พูด เสียงนี้ไม่คุ้นหูเขาเลย หมอนวดที่เขาจ้างมานวดเป็นประจำเป็นคนมีอายุน้ำเสียงจะแก่กว่านี้ ไม่ใสและหวานเหมือนเจ้าของน้ำเสียงประโยคนี้เลย
“ไม่ใช่ป้านกนี่” คนที่อยู่ในห้องถามกลับมา
“ป้านกไม่สบายค่ะ มาไม่ได้เลยให้ฉันมาแทนค่ะ”
เจ้าของเสียงหวานใสตอบกลับไป คนที่อยู่ในห้องทำสีหน้าเข้าใจ ก่อนจะเอ่ยอนุญาตให้หมอนวดคนใหม่เข้ามาในห้อง พร้อมกับเลื่อนนิ้วไปกดปุ่มให้ประตูเปิดโดยที่เขาไม่ต้องลุกไปเปิดประตูเอง
“เข้ามาได้” เสียงในเครื่องอินเตอร์คอมดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสียง “คลิก” แล้วประตูก็เปิดออกพอแง้มๆ มือนุ่มจึงผลักประตูแล้วเดินเข้าไป กำลังจะหมุนตัวเพื่อปิดประตู บานประตูบานนั้นก็ปิดเองโดยอัตโนมัติเสียก่อน เธอรวบรวมความกล้า ก้าวขาเดินไปข้างหน้าด้วยอาการสั่นเทา
รัฐภูมิที่เปลี่ยนอิริยาบถมาจากนอนมาเป็นนั่งจ้องมองสตรีที่เดินเข้ามาในห้องรับแขกที่เขานั่งอยู่นิ่ง ผู้หญิงตรงหน้าแม้จะไม่สวยเลิศเลอจนต้องเหลียวหลังมอง แต่เธอมีความน่ารักและมีเสน่ห์ในตัวเอง เพียงแค่ได้มองใบหน้าหวานๆ ของหมอนวดคนใหม่ หัวใจเขาเต้นกระเส่าเล็กน้อย ผู้หญิงตรงหน้านี้มีพลังบางอย่างให้ร่างกายของเขาร้อนวูบวาบขึ้นมาทันทีทันใด
อัตราการเต้นของหัวใจสาวระส่ำไม่แพ้กัน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองบุรุษรูปงามตาไม่กระพริบ ไม่เพียงแต่ความหล่อเท่านั้นที่ทำให้หัวใจดวงนี้เต้นแรง พลังบางอย่างที่อยู่ในตัวเขาส่องกระทบเข้ามาในร่างกายของเธอทันทีที่สบตากัน มันเป็นพลังงานของความโหดร้าย ป่าเถื่อนภายใต้รูปลักษณ์ราวกับเทพบุตรที่จันยาวีร์สัมผัสมันได้
กลัว...นี่คือความรู้สึกของจันยาวีร์ขณะนี้
- ผู้เขียน
