16
หนึ่งเดือนผ่านไป
“เป็นไงลุง ส่องนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะส่องเสร็จซะที บอกว่าของแท้ก็ของแท้สิคะ มรดกตกทอดมาจากปู่เลยนะเนี่ย ส่องมากเดี๋ยวพระสึกหมด?”
จันยาวีร์บ่นเสียงค่อนข้างดัง เริ่มกังวลกับความพิถีพิถันในการส่องดูพระเครื่องที่เธอนำมาปล่อยให้เซียนพระแถวตลาดท่าพระจันทร์ เซียนพระคนนี้นามว่า เซียนเต็ม ผู้คร่ำหวอดในวงการพระเครื่องมามากกว่าสามสิบปี เขาใช้กล้องส่องพระขนาดเล็ก ตรวจดูสภาพของพระเครื่องที่จันยาวีร์นำมาตระเวนปล่อยขาย การพิจารณาของเซียนเต็มนานกว่าทุกคน นานกว่าทุกร้าน ทำให้จิตใจของเธอไม่สู้ดีนัก เต้นไม่เป็นจังหวะ อยากจะให้เซียนเต็มหยุดส่องพระเครื่องที่อยู่ในมือเสียที และเวลาที่เธอรอคอยก็เดินทางมาถึง เมื่อเซียนเต็มลดกล้องส่องพระลงก่อนจะวางพระเครื่องลงบนผ้ากำมะหยี่สีดำ
“ว่าไงลุง ของแท้ใช่มั้ยคะ?” จันยาวีร์ถามออกไป ลุ้นตัวโก่งกับคำตอบที่กำลังจะออกมาจากเซียนเต็ม
“อืม แท้” เซียนเต็มตอ
