43
‘ย้ายบ้านกะทันหันไม่ได้ให้เตรียมตัวอะไรเลย แล้วถ้าแป้งกลับมาบ้านจะทำยังไงเนี่ย’ อีกทั้งคนที่เล่าสู่ให้เขาฟังยังบอกต่อไปว่า เสริมบุญกับครอบครัวของเชลยสาวไม่เอาสิ่งของในบ้านไปเลยแม้แต่ชิ้นเดียว นำแต่กระเป๋าเสื้อผ้าและของมีค่าไปเท่านั้น คำพูดประโยคนี้เองที่ทำให้รัฐภูมิคิดว่า จันยาวีร์คงไม่รู้เรื่องการย้ายสำมะโนครัวในครั้งนี้
เขาจึงต้องล่าถอยกลับบ้านแต่ไม่ยอมถอดใจที่จะออกตามหาเสริมบุญ เขาสั่งให้บรมไปจัดการสืบเรื่องนี้มาให้เร็วที่สุด ก่อนเย็นวันที่เสี่ยหาญจะนำตัวเซียนพระมาด้วยได้ยิ่งดี และเขาก็ได้คำตอบที่น่าพึงพอใจ
“งั้นนายก็ไปเกณฑ์คนปูพื้นที่หาเลย หรือไม่ไปหานวรัตน์ที่ทำงานอยู่แผนกทะเบียนราษฎร์ ให้เธอค้นหาที่อยู่ใหม่ของเสริมบุญทำอย่างนี้จะง่ายกว่ามั้ย?” รัฐภูมิพูดเชิงคำสั่งแกมแสดงความคิดเห็น นวรัตน์คือผู้หญิงที่เขาเคยช่วยเหลือในครั้งหนึ่ง เธอสำนึกในบุญคุณของเขาเรื่อยมา หากรัฐภูมิร้องขอให
