34
“ไม่คุณภูมิ อย่าทำกับแป้งอย่างนี้ แป้งไม่รู้เรื่องจริงๆ แป้งไม่รู้”
เธอกระตุกข้อมือที่ถูกพันธนาการด้วยโซ่เอาไว้อย่างแรงทันทีที่เขาเอนกายซ้อนทับแผ่นหลัง ขยับหนีร่างหนาที่ออกแรงซอยกายแกร่งอีกรอบ คราวนี้หนักกว่า แรงกว่า รุนแรงกว่าครั้งใดๆ ก่อนหน้านี้
“ฉันจะสั่งสอนผู้ร้ายปากแข็งอย่างเธอด้วยตัวของฉันเอง ถ้าเธอยังไม่ยอมคายความจริงออกมา อย่าหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะ”
เขาพูดขณะที่ขยับสะโพกอัดซอยไม่ผ่อนปรนแรง มือแกร่งเอื้อมมือมาด้านหน้า บีบขยำบัวตูมเต็มกำมือสุดแรง ดึงรั้งจนเธอคิดว่าทรวงอกจะหลุดออกมาจากร่างกาย และนั่นนำพาความเจ็บปวดกายและใจมาสู่จันยาวีร์อย่างยิ่งยวด
“ฮือ...ฮือ...” เสียงที่เล็ดรอดออกมาจากปากสาวมีแต่เสียงสะอื้น ลำตัวของเธอสะท้อนไหวตามแรงส่งที่หนักแน่นของเขาไม่พอ ยังสั่นสะท้านจากแรงสะอื้นไห้ที่ยังคงมีให้เห็น ให้ได้ยินเป็นระยะ
...เสียงที่เปล่งออกมาจากปากของจันยาวีร์คือเสียงสวรรค
