32
“เป็นไปไม่ได้อย่างนั้นเหรอ เป็นไปไม่ได้...ฮึ” รัฐภูมิหัวเราะในลำคอ “แต่มันก็เป็นไปแล้ว พระเกจิอาจารย์ที่ฉันเคารพตรวจดูพระเครื่องชุดนี้เกือบชั่วโมง ส่องดูจนแน่ใจว่าพระเครื่องที่ฉันได้มาจากเสี่ยหาญเป็นของปลอม นั่นก็หมายความว่า ลุงของเธอเอาของปลอมไปให้เสี่ยหาญ เพราะเสี่ยหาญดูเหมือนจะมั่นใจเหลือเกินว่าพระเครื่องที่ให้ฉันมาเป็นของจริง ฉันถามเธออีกคำเดียวว่าพระเครื่องของจริงอยู่ที่ไหน ไม่งั้นเธอได้ตายคามือของฉันแน่” จันยาวีร์เริ่มสับสนกับคำพูดของเขา ยังเชื่อมั่นในใจว่าต้องมีอะไรผิดพลาดขึ้นมาแน่นอน ไม่มีทางเป็นไปได้เลย
“คุณต้องเข้าใจผิดอะไรแน่ๆ เป็นไปไม่ได้ วันนั้นฉันให้พระเครื่องของจริงกับลุงบุญด้วยมือของฉันเอง แล้วจะเป็นของปลอมได้ยังไง”
“เธออย่าลืมสิ ว่าเธอก็เอาสร้อยคอห้อยพระเครื่องที่เป็นของปลอมไปด้วย เธอเอาไปทำไม ได้ของจริงก็ไม่สมควรที่จะเอาของปลอมไปด้วย ถ้าไม่เป็นเพราะมีแผนอะไรในใจ”
