เสวี่ยไม่คิดว่าตนจะกลับมาเหยียบเกาะแห่งนี้ ‘อีกครั้ง’ หากไม่ใช่เพราะหร่วนอิ๋งซุยมีสีหน้าเหมือนว่าทุกข์ใจ และต้องการความช่วยเหลือ เขาก็คงไม่มาที่นี่
หากว่าเป็นนาง ไม่ว่าด้วยเหตุผลใด เขาอดรู้สึกที่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือนางไม่ได้จริงๆ
หนึ่งคืนเต็มที่เขานำเรือเล็กออกทะเล มุ่งหน้ามายังเกาะกลางทะเลโดยไม่ต้องพึ่งพายุนำทางมา และตอนนี้ ชายหนุ่มได้มาเหยียบพื้นดินที่นี่แล้ว
ตอนเรือจอดเทียบฝั่ง เขามองเรือประมงที่มีสภาพไม่ดีเท่าไร ก่อนจะเบนสายตามองเกาะเขียวชอุ่มที่เต็มไปด้วยแมกไม้นานาพรรณ จากนั้นก็คะเนว่าจะมีผู้รอดชีวิตสักกี่คน แต่คนที่เขาต้องช่วยกลับไปให้ได้ก็คือซุ่นเหยากวานเพียงคนเดียว
พอคิดได้เช่นนั้น เสวี่ยก็เดินหาซุ่นเหยากวานทันที เขาแทบไม่ต้องหลบซ่อนตัวอะไร เพราะฝีเท้าเงียบกริบ กลิ่นอายก็กลมกลืนกับที่นี่
สถานที่นี้มีถ้ำ มีบ้านที่ทำจากไม้กระจัดกระจายในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียว ในป่ามี
