“หนูตกน้ำค่ะป้า พอดีคุณวายุไปเจอเข้า เลยมีน้ำใจช่วยไว้ แถมยังใจดีหาชุดให้เปลี่ยนด้วย” คำชมนั้นว่าประชดมากกว่าชม ชายหนุ่มสะอึกเล็กน้อย หาได้สลดไม่
“คุณยุนี่นะ มิน่าเล่า ข้าว่าแล้วเชียวคุ้นกับชุดนี้พิกล ไปตกที่สระไหนอีกล่ะ ที่นี่มีสองสามสระ หรือว่าไปตกน้ำแถวน้ำตกโน่น โชคดีของเอ็งนะเนี่ยที่คุณยุไปเจอเข้า ไม่อย่างนั้นเอ็งได้อืดเน่าเป็นผีเฝ้าสระแน่” ป้ามีว่าหญิงสาวไม่จริงจังนัก เล่นติดตลกเสียด้วยซ้ำ หากสองหนุ่มสาวกลับขำไม่ออก
“สระบัวฟากโน้นน่ะจ้ะป้า พอดีหนูเห็นบัวมันสวย แค่อยากเด็ด แต่มันสุดเอื้อม เลยพลัดตกน้ำ นี่ถ้าไม่ได้คุณยุของป้าช่วยไว้ หนูคงเป็นผีเฝ้าสระบัวจริงอย่างที่ป้าว่านั่นแหละ” การยกความดีให้ชายหนุ่มครั้งนี้ เพื่อให้รู้สึกสำนึกและอายบ้างกับสิ่งที่ได้กระทำลงไปกับร่างกายของเธอต่างหาก แต่คนทำผิดกลับลอยหน้าลอยตา ทำไม่รู้ไม่ชี้ น่าข่วนให้เป็นรอยนัก
“บุญของเอ็งแท้ๆ ขอบคุณคุณยุที่
