“ฉันบอกให้หวานๆ คำว่าหวานเข้าใจไหม” วายุซ่อนยิ้ม รู้สึกดี ได้แกล้งคนเนื้อหอม ใครจะเอาชนะวายุได้ลองดู แม้กระทั่งผู้หญิงคนนี้ก็ไม่เว้น
“เอ้าๆๆ พี่ยุจ๋า...” อริสาลากเสียงยาวให้หวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ นัยน์ตานิ่งเฉย ทว่าความรู้สึกส่วนลึกกลับซ่อนความหวิวไว้ วายุยอมคลายอ้อมกอด ร่างบางค่อยหายใจโล่ง
แต่กลับโล่งไม่ถึงเสี้ยววินาที มือหนากลับจับร่างบางหมุนให้หันเผชิญหน้า สบสายตาคม แววตาเขาบ่งบอกถึงความปรารถนาร้อนแรง ราวกับจะกลืนกินร่างบาง
ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มโน้มลงหาใบหน้าสวย ที่กำลังส่งแววตาหวาดหวั่น ทันทีที่ริมฝีปากร้ายกาจประกบกับริมฝีปากนุ่นนิ่ม แรกๆ วายุตั้งใจจะแค่ลองลิ้มชิมรสชาติริมฝีปากคู่นิ่ม แต่เอาเข้าจริงเขากลับทานทนกระแสสวาทปรารถนาในกายไม่ไหว บดเคล้าริมฝีปากนิ่มราวพายุโหมกระหน่ำ ทั้งขยี้ทั้งเบียดเสียด ก่อนที่จะใช้ความสามารถเหนือกว่า เปิดช่องปา
