ทั้งเมฆินทร์และเทวิกา ซื้อโน้นนี่ฝากคนที่บ้าน เยอะแยะไปหมด เมฆินทร์รู้สึกผ่อนคลาย เขาชอบดูผู้หญิงเดินซื้อของ เลือกซื้อของตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ไม่ได้รู้สึกว่ารำคาญ หรือหงุดหงิดอะไรเลย กลับรู้สึกดีด้วยซ้ำ
สรุปว่า เทวิกาขนของกลับไม่หมด ลำบากวิศาลต้องไปรับทั้งเจ้านายและเลขาที่ห้างสรรพสินค้า เพราะเทวิกาได้ของเยอะมาก
“คุณเมฆินทร์ไม่หักเงินเดือนฉันตอนสิ้นเดือนแน่นะคะ “
“หรือเธอจะให้ฉันหัก ถามบ่อยๆ ฉันรำคาญ เดี๋ยวฉันเปลี่ยนใจนะ”
“ขอบคุณมากนะคะ คนที่บ้านคงดีใจ คุณวิศาลเป็นพยานให้ฉันนะคะ ว่าของทั้งหมดนี่ เจ้านายเป็นคนจ่าย ส่วนฉันเป็นคนเลือก และฉันจะไม่ถูกหักเงินตอนสิ้นเดือน “
“ครับ ผมเป็นพยาน” วิศาลยิ้มกับคำพูดของเทวิกา
“แบบนี้ฉันทำงานถวายหัวเลยค่ะ แค่เจ้านายใจดี พูดดี แบบนี้ตลอดไป”
เมฆินทร์เหล่มองเทวิกาที่ ก้มหน้าก้มตา ตรวจเช็คของที่ซื้อมา เหมือนเด็ก เขายิ้มอย่างพอใจ
อาการของเจ้านาย ที่มีต
