“แกจำหนูรัศมีได้ไหม” ประมุขของบ้านพูดกับผมขณะนั่งพร้อมหน้าที่โต๊ะอาหารในตอนเช้า
“จำได้สิครับ เลขาคนโปรดที่พ่อยกคอนโดให้อยู่ฟรี ๆ” ผมตอบแล้วตักข้าวกิน ไม่รู้เหมือนกันว่าเบลล์ทำยังไงพ่อผมถึงได้โปรดปรานเธอนักหรือเธอจะทำเกินหน้าที่ของเลขานุการเหรอ แต่พ่อผมก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้นี่
“คุณพ่อยกคอนโดให้เบลล์ด้วยเหรอคะ” พี่สะใภ้ที่เป็นเพื่อนสนิทของคุณเลขาเอ่ยถามทั้งที่น่าจะรู้หรือมิ้มจะไม่รู้ เพราะหน้าตามิ้มดูตื่นเต้นดีใจมาก
“ใช่ลูก คือบ้านหนูรัศมีอยู่ไกลจากบริษัทมาก พ่อกับแม่เห็นว่าเธอตั้งใจทำงาน งานแต่ละอย่างออกมาดีมาก เราจึงชักชวนให้มาอยู่ที่คอนโดจะได้ไม่ต้องตื่นเช้าแล้วเดินทางไกล ความจริงหนูรัศมีจะจ่ายค่าห้องให้นะ แต่แม่ยืนกรานว่าจะไม่รับเพราะถือเป็นโบนัสพนักงานดีเด่น” แม่ไขข้อสงสัยให้ทุกคนเข้าใจขณะที่พูดถึงเบลล์ แววตาท่านดูปลาบปลื้มซะเหลือเกิน
“เบลล์ทำงานดีครับ ถึงจะมีท่าทางแปลก ๆ ไปบ้าง เหมือนม
