บทที่ 19 อย่าใจร้ายได้ไหม

1903 คำ

-Other- ท้องฟ้าสดใส ทะเลสีคราม เบื้องหน้านั้นทำให้จิณณะรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มเดินมาเคียงข้างเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขา กานต์พิชชามีเรื่องกังวลใจ เขาอยากอยู่ข้าง ๆ เพื่อปลอบเธอ “ไม่มีใครดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่มีใครเลวร้อยเปอร์เซ็นต์ ทุกคนล้วนเป็นสีเทานะ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าเราจะรับมือยังไง” ชายหนุ่มหันมาสบตากับคนตัวเล็กหลังจากพูดจบประโยค เขารู้สึกเจ็บที่หน้าอกข้างซ้าย เจ็บที่จะต้องอวยพรให้เธอไปได้ดีกับพี่ชายของตัวเอง “ฉันอยากให้เธอมีความสุขนะ” กานต์พิชชาหันมามองเขา มิตรภาพนั้นจะไม่จางหาย แม้นว่าเธอจะเลือกพี่ชายของเขาไปแล้ว หญิงสาวยิ้มให้กับเจ้าของคำพูด โดยไม่รู้ว่ากำลังถูกมองจากทางด้านหลัง เบญจมาศยืนมองอยู่นานพอสมควร ขาข้างหนึ่งนั้นก้าวถอยหลัง แต่ก็นึกขึ้นได้ว่านี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้าย คิดได้ดังนั้นริมฝีปากบางก็เปล่งเสียงออกมาจนสุดเสียงทันที “อยู่น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม