บทที่1.1
938 คำ
ทันทีที่รถจอดสนิทภายในโรงจอดรถ กายและน้ำฝันก็รีบตรงดิ่งเข้ามาภายในบ้าน เพราะตลอดทางที่นั่งรถมา ทั้งคู่ก็ปลุกเร้าอารมณ์กันมาตลอดทาง เมื่อก้าวขาพ้นขอบประตูเข้ามา ก็จู่โจมด้วยจุมพิตเร่าร้อน ลิ้นแลกลิ้นเกี่ยวพันรัดแน่นนัวเนียจนน้ำลายยืดเยิ้ม เสียงดูดปากดังหยาบโลนตามแรงอารมณ์ปรารถนา
“อื้อ...อ้ะ” เสียงหวานสั่นพร่า ร่างงามสะท้านเมื่อนิ้วร้ายรุกล้ำเข้าสู่กายสาว เกี่ยวแพนตี้ตัวน้อยไว้ด้านข้างขยับนิ้ววนคลึงติ่งเสียว กระตุ้นน้ำหวานให้ไหลเยิ้มเพื่อเตรียมพร้อมรับศึกหนักนับจากนี้ แต่ดูเหมือนอีกคนจะยังมีชั้นเชิง เมื่อมือบางจับข้อมือหนาไว้
“ใจเย็นๆ ก่อนสิคะพี่กาย” เอ่ยชิดเรียวปากหยัก ช้อนสายตาขึ้นมองอย่างมีจริตจะกร้าน
“แต่เธอแฉะแล้วนะ” พยายามอยากจะต่อ ทว่าน้ำฝนกลับผละตัวออกห่าง
“ฝนหิวข้าว ฝนขอทำกับข้าวก่อนได้ไหมคะ ส่วนพี่กายก็นั่งดูเป็นกำลังใจให้ฝนด้วยนะ” เมื่อเห็นสายตาแพรวพราวของน้ำฝน การกัดปากยั่วและฝ่ามือนุ่มที่ยื่นมาลูบคลำเป้ากางเกง ทำให้กายเริ่มเข้าใจอะไรมากขึ้น
กายในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวนั่งอมยิ้มอยู่ที่โต๊ะอาหารภายในห้องครัว ทอดสายตาที่เต็มไปด้วยเพลิงพิศวาสมองแม่ครัวสาวแสนสวยในชุดผ้ากันเปื้อนสีดำ ด้านหน้ายาวปกปิดเนินเนื้อสาว ส่วนด้านหลังมีเพียงเชือกที่ใช้ผูกชุดเท่านั้น ที่ดูจะรบกวนสายตาของชายหนุ่ม กายอยากเห็นผิวกายขาวเนียนโดยไม่มีอะไรมาขวางหูขวางตา เหมือนดั่งบั้นท้ายงอนงามเด้งดึ๋ง เมื่อหญิงสาวขยับตัวเดินไปเทน้ำเย็นใส่แก้วมาวางให้
“พี่กายดื่มน้ำดับกระหายก่อนนะคะ” ยิ้มหวานยั่วยวน ชายตาแลอย่างเชิญชวน ผละตัวจะเดินออกไป แต่กายกลับคว้ามือเอาไว้ออกแรงดึงร่างบางให้มานั่งบนตัก บั้นท้ายกลมกลึงทาบทับลงไปบนแท่งเนื้อแข็งขึงพอดิบพอดี
“ว้าย! พี่กาย ปล่อยก่อนค่ะฝนจะไปทำกับข้าว” ปากบอกจะทำกับข้าว ทว่ากลับบดเบียดบั้นท้ายยั่วยวนให้กายสติกระเจิง ต้องการตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งแน่นอนว่าคนที่อารมณ์ค้างไม่รั้งรอ จับร่างบางหันหน้าเข้าหากันเสียเลย
"ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้อยากทำกับข้าวตอนนี้ และฉันก็ยังไม่หิวข้าว"
"แล้วพี่กายหิวอะไรเหรอคะ"
มือบางสอดเข้าไปในสาบเสื้อคลุม ส่วนอีกข้างก็ดึงเชือกเสื้อคลุมที่ผูกออก ปลดเสื้อคลุมออกจากร่างกำยำให้กองอยู่ที่เอวสอบ เผยกล้ามท้องแน่นเป็นลอนสวย แท่งเนื้อใหญ่ยาวสีน้ำตาลตั้งชัน
“ฉันสิต้องถามว่าเธอหิวอะไร ไส้กรอกไหม เพราะเธอชอบ” น้ำฝนไม่ตอบ แต่กลับรูดรั้งแท่งเนื้อขึ้นลงช้าๆ ยั่วกายให้คลั่ง
คนถูกยั่วก็คลั่งเจียนบ้า ไฟปรารถนาที่จุดติดตั้งแต่ช่วงบ่าย ไล่มาบนรถตลอดทางกลับบ้านจนไหลมารวมกันถึงตอนนี้ ไม่ทนรออีกต่อไปรั้งท้ายทอยเล็กเข้าหา ประกบริมฝีปากบดจูบเรียวปากอิ่มดุดัน เร่าร้อน บดขยี้รุนแรงไม่กลัวกลีบปากสวยจะช้ำเลยสักนิด
มือหนาลูบไล้ลงมายังบั้นท้ายนุ่ม บีบขยำหนักเบาด้วยความมันเขี้ยว จากนั้นก็เลื่อนมาด้านหน้าเพื่อกระตุ้นไฟร่านในตัวของหญิงสาวออกมา กายชอบเวลาที่น้ำฝนร่านสวาท เพราะหญิงสาวเร่าร้อนถึงใจ ทำให้เขาแทบคลั่งหลายครั้งหลายครา
นิ้วแกร่งแหวกกลีบดอกไม้งามออกเพื่อสัมผัสติ่งเกสรเล็ก ที่เขาชอบรังแกด้วยการใช้ปากดูดดึงเล่น กระตุ้นน้ำหวานแสนอร่อยให้ไหลออกมา ทว่าตอนนี้คงต้องใช้นิ้วหยอกเย้าแทนไปก่อนด้วยการคลึงวนเบาๆ จนน้ำฝนสะดุ้งเสียววาบน้ำหวานในกายไหลเยิ้มเปียกแฉะที่นิ้ว
“ซี๊ด... อ๊า พี่กายขา” เอ่ยเรียกเสียงหวานเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ
“อยากแล้วใช่ไหม” เอ่ยถามอย่างรู้ใจ หากน้ำฝนเอ่ยเรียกชื่อตนเสียงหวานคะ ขาเมื่อไหร่ นั่นหมายความว่าเธอพร้อมสำหรับความสนุกแล้วนั่นเอง
แต่กายยังสนุกกับร่างงามไม่พอเลยนี่สิ ชายหนุ่มจึงกดนิ้วแกร่งเข้าไปรูสวาทถึงสองนิ้วด้วยกัน จากนั้นก็ควงวนควักน้ำหวานที่เยิ้มอยู่ภายในออกมา ขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะรัวเร็วจนน้ำฝันเสียวซ่านไปทั่วร่าง ขยับตัวอำนวยความสะดวกให้ชายหนุ่มอย่างไร้ยางอาย เปล่งเสียงร้องครวญครางหวานหู
"อี้...งี้...อ่อย พี่กายขา ฝน...อืม...ฝนเสียว พี่กายอย่าแกล้งฝนนะคะ" ปากขอร้องไม่ให้อีกคนแกล้งทว่าตัวเองกลับรูดรั้งแท่งเนื้อเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนกายกัดกรามกรอดเพราะเสียวไม่ต่างกัน
"เธอมันร่านจริงๆ น้ำฝน...อืม ร่านขนาดนี้แค่นิ้วมันคงไม่ถึงใจ เดี๋ยวฉันสงเคราะห์ให้" แม้จะหน้าชากับวาจาดูถูกดูแคลน ทว่าไฟแห่งราคะก็ทำให้น้ำฝนหูหนวกตาบอดไร้สติยั้งคิดหรือไตร่ตรองอะไรทั้งนั้น ได้แต่ส่งสายตาหวานเยิ้มวอนขอให้เขาเข้ามาในร่างกายเธอเสียที
“ค่ะ พี่กายเข้ามาในตัวฝนนะคะ ฝนต้องการพี่กาย” ร้องขออย่างไร้ยางอาย ช่างเร้าอารมณ์ชายหนุ่มเสียเหลือเกิน
- ผู้เขียน
