“ทำอะไร” เสียงเซลีนเอ่ยถามร่างสูงที่นำอาหารกับเครื่องดื่มเดินเข้าไปวางลงยังบริเวณโต๊ะตรงโซฟากลางห้องรับแขกห้องเธอขึ้นพลางจ้องมองยังใบหน้าหล่อเหลาของคนที่ทิ้งตัวลงยังโซฟาหรูราวกับว่าเป็นเจ้าของห้องอีกคน
“ฉันหิว” ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมกับหยิบกล่องข้าวที่สั่งมาเข้ามาตักกินด้วยท่าทีสบาย ๆ เซลีนที่เห็นก็เอาแต่จ้องมองยังท่าทีพวกนั้น
“หิวแล้วเอามากินที่ห้องฉันทำไม”
“ก็มันน่าเบื่อถ้าต้องกินคนเดียว…” ว่าแล้ว มือแกร่งก็จัดการยกกล่องข้าวอีกกล่องที่สั่งมาเผื่อหญิงสาวยื่นให้ร่างสวยที่ยืนอยู่
“…เอาไปสิ เธอก็ทำอาหารไม่เป็นไม่ใช่หรือไง” ริมฝีปากหนาขยับเอ่ยอย่างเริ่มรู้นิสัยของกันและกันมากขึ้นหลังจากช่วงหลัง ๆ มานี้ทั้งสองใช้เวลาอยู่ด้วยกันค่อนข้างบ่อย เซลีนก็นิ่งมองยังกล่องข้าวที่ถูกยื่นมาตรงหน้าตัวเอง
“หยิบไปสักทีดิ ฉันหนัก” สิ้นเสียงทุ้มบอก หญิงสาวที่ยืนอยู่ก็จำต้องเอื้อมมือเข้าไปหยิบกล่องข้าวเข้ามา
