เพราะเธอคือความสุขของหัวใจ

รักกันไหม?

“ต้องใส่คืนนี้ด้วยนะ” ภูริตาบังคับ

“จิ๋วหลิวนี่นะหรือคะ” มุกเรียงอดขำไม่ได้ เธอเข้าใจในความหวังดีของแม่ลูกคู่นี้ แต่เธอเป็นสาวบริสุทธิ์นะ หญิงสาวคิดในใจ นึกไปถึงใบหน้าของธาวินถ้าเขาเห็นเธอใส่ชุดนี้อยู่บนเตียงจะเป็นอย่างไร

เผียะ... คุณแม่ตีมือลงไปบนแขนของพี่สาว

“หยุดเล่นได้แล้ว ดูสิ หนูมุกหน้าแดงเป็นลูกเชอร์รีเชียว เอาของขวัญที่มัดหมี่เตรียมเอาไว้จริง ๆ ออกมาเถอะน่า”

“โอเคค่ะ”

มุกเรียงถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอรับมุกสองแม่ลูกนี้ไม่ทันจริง ๆ

“อันนี้ของจริงจ้ะ” ภูริตายื่นอีกกล่องให้

“อะไรคะ”

“เปิดดูสิ” พี่สาวกับคุณแม่ยังทำหน้าลุ้น ๆ เหมือนเดิม มุกเรียงชักสงสัยแล้วสิ เพิ่งจะรู้เรื่องวันนี้ แต่ทำไมสองคนนี้ถึงได้เตรียมตัวกันได้เร็วขนาดนี้

“บัตรห้องพักที่ภูเก็ต พี่ซื้อให้มุกกับมาร์ชได้ไปฮันนีมูนกัน จะไปวันไหน ก็โทร. ไปตามเบอร์นะจ๊ะ”

มุกเรียงยกมือไหว้ขอบคุณพี่มัดหมี่อีกครั้ง

“ขอบคุณคุณแม่กับพี่มัดหมี่นะคะที่ดีกับมุก มุกรู้สึกอบอุ่นใจจังค่ะ”

“ก็บอกแล้วไง เราสองคนเป็นแม่ลูกสุขสันต์ หนูมุกมาอยู่ที่นี่ มีอะไรก็ปรึกษาแม่กับพี่มัดหมี่ได้ทุกเรื่องนะ”

“ค่ะ” เธอกราบขอบพระคุณท่านอีกครั้ง

แต่ก่อนจะออกจากห้องของคุณแม่ ภูริตาเดินเข้ามาจับแขนของมุกเรียงแล้วกระซิบอีกครั้ง

“ชุดนี้พี่จะเอาไปซ่อนเอาไว้ในห้องน้ำนะคะ มุกหาให้เจอนะ จะได้ใส่คืนนี้ วะฮู้...” ตอนท้ายพี่มัดหมี่ทำเสียงดัง

มุกเรียงยิ้มเขิน เธอคงสนุกแน่ ๆ ถ้าได้อยู่กับคุณแม่และพี่มัดหมี่

‘ขอบคุณที่ยังส่งคนดี ๆ มาให้มุกนะคะ’ เธอยกหน้าบอกกับคนบนฟ้า

มุกเรียงยืนมองชุดของพี่มัดหมี่ที่เธอใส่อยู่ มันเห็นทะลุจนปิดร่างกายที่ขาวโพลนของเธอไม่มิด ใบหน้าที่แดงระเรื่อเพราะหัวใจเต้นแรงยิ่งแดงขึ้นไปอีก เมื่อเธอลองแตะลงไปบนยอดอิ่ม แค่คิดถึงริมฝีปากร้อน ๆ ของพี่มาร์ชที่ประทับลงมา ความรู้สึกก็วาบหวามในหัวใจเต็มไปหมด หญิงสาวถอนหายใจดังเฮือก หยิบแปรงสีฟันที่พี่มาร์ชบีบยาสีฟันวางเอาไว้ให้ขึ้นมาแปรงฟันแบบเอาทุกซอกทุกมุม จนมั่นใจว่ามันสะอาดจริง ๆ

มุกเรียงหยิบเสื้อคลุมที่ชายหนุ่มแขวนเอาไว้ให้ขึ้นมาสวมทับ แค่คิดว่าเขาจะถอดมันแล้วเห็นสิ่งที่เธอเตรียมไว้ใจก็สั่นไหว ขาที่ขยับก้าวเดินออกจากห้องน้ำไปแบบสั่น ๆ

‘อายจัง’ เธอนึกขันตัวเอง ทำบ้า ๆ ตามคำแนะนำของพี่มัดหมี่ไปแล้ว

‘ต้องมั่นใจสิ ยังไงก็ต้องมีวันนี้อยู่แล้ว’ พวงแก้มเริ่มร้อนผ่าว มือที่ยื่นออกไปจับลูกบิดประตูสั่นจนเจ้าตัวรู้สึกได้ ใจเต้นแรงอยู่ในอกจนเธอได้ยินเสียง

เมื่อประตูแง้ม เธอก็ได้เห็นพี่ธาวินยืนยิ้มอยู่ที่หน้าห้องรออยู่แล้ว มุกเรียงมีความเขินขึ้นไปอีกเมื่อเห็นเขาใส่แต่บอกเซอร์ตัวเดียว ชายหนุ่มส่งยิ้มให้เพราะเห็นความกระดากอายบนใบหน้ามุกเรียงอย่างชัดเจน

“ทำอะไรอยู่จ๊ะ นานจัง พี่ยืนรอมุกจนขาแข็งไปหมดแล้วเนี่ย” เขาส่งมือใหญ่จับที่ข้อแขนเล็ก ๆ ของมุกเรียงแล้วกระชากเข้าหาตัว ในเวลาสั้น ๆ นั้นธาวินก็รั้งเธอขึ้นสู่อ้อมแขนเสียแล้ว และเพื่อไม่ให้เสียเวลาเขาอุ้มร่างเล็ก ๆ ตรงดิ่งไปที่เตียง

สองมือที่คล้องอยู่ที่คอของพี่มาร์ชเย็นไปหมดแล้ว เธอหลบสายตาของเขาที่จ้องสบแบบเขินอาย ธาวินส่งสายตาแบบกรุ้มกริ่ม พอถึงเตียงเขาก็วางเธอลง หญิงสาวนั่งห้อยขาไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอะไรกับเขาอย่างไร เธอยอมรับว่าตื่นเต้นจนกลัวเขาจะได้ยินเสียงหัวใจที่สั่นระรัวของเธอ ชายหนุ่มนั่งคุกเข่าลงตรงหน้า ยกมือขึ้นมาจับสองมือของมุกเรียง เขาให้คำมั่น

“เราสองคนลงเรือลำเดียวกันแล้วนะ พี่สัญญาว่าพี่จะทำให้มุกมีความสุข”

“ขอบคุณค่ะ” มุกเรียงรู้สึกซาบซึ้งใจ เธอจ้องมองดวงตาของธาวินที่เผยว่าเขาจริงจังจริงใจกับคำพูดของตัวเองแค่ไหน มือหนาใหญ่ถูกยกขึ้นแกะสายรัดที่เธอผูกเอาไว้ที่เอว มุกเรียงสูดลมหายใจเข้ายาว ๆ หน้าท้องแขม่ว ทำตัวเกร็ง เขายิ้มอ่อน ๆ ให้กับความไร้เดียงสาของเธอ

“มุกเป็นรักแรกและรักเดียวของพี่ และมุกคือผู้หญิงที่พี่จะรักคนสุดท้ายในชีวิตของพี่ พี่จะรักมุกตลอดไป”

มุกเรียงเพิ่งได้รู้ว่า ธาวินเป็นผู้ชายที่ปากหวานและโรแมนติกที่สุด เธอหลับตาลงเมื่อเขาถอดเสื้อคลุมของเธอออก เธอรู้สึกสะเทิ้นอายหายใจแรงขึ้น และลมหายใจเริ่มติด ๆ ขัด ๆ ธาวินยิ้มอย่างดีใจและรู้สึกดี เมื่อเห็นมุกเรียงกับชุดนอนที่เธอใส่ เธอตั้งใจทำเพื่อเขา ธาวินรู้เลยว่าเธอต้องทำตามคำแนะนำของพี่สาวกับคุณแม่ของเขาแน่ ๆ

ผิวเนื้อใสของมุกเรียงในชุดนี้ มันทำให้ชายหนุ่มคึกคัก เลือดในกายสูบฉีด มือหนาของธาวินลูบไล้ผิวนุ่มของเจ้าสาวของเขาเริ่มตั้งแต่ปลายเท้าพร้อมกับฉกใบหน้าลงมาสูดกลิ่นกายหอม ๆ ของมุกเรียง

ลมร้อนที่เป่าออกมาจากปลายจมูกของเขากระทบผิวกายของหญิงสาวทำให้ขนลุกตั้งชันไปทั้งตัว เธอได้แต่ขบเม้มริมฝีปากแน่น ส่งสายตามองตามร่างกายของพี่ธาวินที่ไล้เลียส่งปลายมือลูบไล้สร้างความปั่นป่วนรัญจวนใจให้กับเธอมาก บิกินีตัวจิ๋วที่พี่มัดหมี่จัดให้มันปิดอะไร ๆ ของมุกเรียงไม่มิดจริง ๆ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับหญิงสาวที่ออกอาการเขิน

“มุกรู้ไหม เนื้อตัวของมุกฮ้อมหอม”

“พี่มาร์ชคะ”

“ครับ”

“รักมุกไหมคะ” เธอถามย้ำอีกครั้ง อยากได้ยินจากปากของธาวินในตอนนี้