ตอนที่ 12 ปล่อยวางอดีต
ลู่ชุนปลดตะกร้าด้านหลังออก จ้าวลี่หลินรีบเข้ามายกประคองผ่อนน้ำหนักให้กับชายหนุ่ม ครั้นวางตะกร้าลงแล้ว นางก็เบิกตาขึ้น เนื้อสัตว์เต็มตะกร้าไปหมด ล้วนผ่านการชำแหละและทำการถนอมอาหารเอาไว้ทั้งนั้น
"ข้าขึ้นเขาไปหลายวันหากปล่อยเนื้อทิ้งไว้คงจะเสียทิ้ง"
"ท่านช่างเก่งยิ่งนัก ทำเช่นนี้เนื้อของเราก็จะเก็บเอาไว้ได้นาน ดีจริงหากเข้าฤดูหนาวพวกเราก็จะไม่อดตายแล้ว" ต่อให้ทั้งชีวิตเคยได้ยินผู้อื่นชื่นชมเขามากเพียงใด แต่ชายหนุ่มก็ไม่รู้สึกดีใจได้เท่านี้ เพียงแค่คำชมนั้นออกมาจากปากเล็ก ๆ ของนาง เขาก็ดีใจเหลือเกิน
"ยังมีกวางดาว และหมูป่าที่ข้าล่ามาได้"
"อยู่ที่ไหนหรือเจ้าคะ ท่านมิได้นำมันมาด้วยหรือ" จ้าวลี่หลินหันไปมองรอบ ๆ ก็ไม่เห็นกวางดาวและหมูป่าอย่างที่เขาว่า หรือว่าเขาจะนำมาไม่ได้ เช่นนั้นครั้งหน้านางไปด้วยดีหรือไม่นะ
"ข้าให้อาตงและอาซินแบกมันลงมา สัตว์พวกนั้นเป็นข้าที่สัง
