ตอนที่ 9 ก้อนทอง
ยามเฉินลู่ชุนเดินเข้ามาในบ้าน ก็เห็นว่าจ้าวลี่หลินกำลังนั่งเท้าคางมองหีบใบเล็กที่อยู่บนโต๊ะ เขาเดินมานั่งลงตรงข้ามกับนาง ครั้นนั่งลงไปแล้วหญิงสาวจึงได้รู้สึกตัว นางรีบเทน้ำใส่ถ้วยยื่นไปให้เขา
"ท่านเพิ่งฝึกวรยุทธ์มาดื่มน้ำเปล่าดีกว่าน้ำชา" ลู่ชุนรับถ้วยน้ำเปล่ายกขึ้นดื่มจนหมด เขาวางมันลงบนโต๊ะ แต่ก็ยังเห็นว่าสีหน้าของนางดูเหมือนจะไม่ค่อยดีสักเท่าไร
"เจ้าไม่สบายหรือ ไปหาหมอหรือไม่"
"ข้าสบายดี" นางส่ายหน้าปฏิเสธ เขาพยักหน้าแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไร เห็นนางเป็นเช่นนี้ในใจเขาก็พลันบีบรัดจนแทบจะหายใจไม่ออก
"หากมีสิ่งใด เจ้าสามารถบอกกับข้าได้"
"จริง ๆ ก็มีนั่นแหละ ท่านพี่ข้าให้ท่านเอาเครื่องประดับข้าไปขายท่านก็ไม่ยอม ยามนี้เงินที่เรานำมาจากเมืองหลวงเหลือไม่กี่ตำลึงแล้ว ท่านว่าพวกเราจะทำสิ่งใดเลี้ยงชีพดีเจ้าคะ" จ้าวลี่หลินกลัวว่าสามีของนางจะรับการเป็นพ่อค้าไม่ได้
