บทที่ 3
562 คำ
"ลุก" พี่แทนส่งฉันเสียงเรียบ
พรึ่บ!!
ข้าวฟ่างไม่ลุกแถมกลับทำสิ่งที่ตรงกันข้าม เธอขยับตัวเข้าไปแนบชิดกับแทนไทก่อนจะยกแขนขึ้นมาอวบคอของแทนไทไว้หลวมๆและเอียงคอมองหน้าหล่อของเขา
"พี่แทนมีแฟนหรือยังคะ ถ้ายังไม่มี คบกับหนูไหม เป็นแฟนกันปะ หนูโสดนะ" อยากได้ก็ต้องรุกค่ะ ไม่จำเป็นว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายใครเริ่มก่อนไม่มีถูกผิดสมัยนี้มันต้องเท่าเทียมกัน
"พูดจบหรือยัง" แทนไทว่าขึ้นนิ่งๆในแบบของเขาแล้วแกะมือบางของข้าวฟ่างออกจากคอ คนตัวเล็กยังคงนั่งจ้องคนตัวสูงนิ่งๆไม่มีทีท่าว่าจะขยับหนี จนแทนไทถอดใจอย่างเบื่อหน่ายเมื่อคนที่เขาถามยังคงนั่งเงียบ ส่วนเพื่อนๆที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่ที่โต๊ะก็พากันนั่งเงียบไม่มีใครกล้าพูดหรือเอ่ยแทรกอะไรขึ้นมาเมื่อเห็นหน้าตาไม่สบอารมณ์ของแทนไท
"ฉันถามว่าพูดจบหรือยังไม่ยินหรือไงห๊ะ" เขาตะคอกเสียงใส่หน้าของคนที่เอาแต่นั่งนิ่งอยู่บนตักด้วยความไม่สบอารมณ์ ข้าวฟ่างสะดุ้งตกใจเล็กน้อย ดีที่เสียงเพลงค่อนข้างดังเลยไม่มีใครสนใจเสียงพี่เขาสักเท่าไร
"ค่ะ" เธอตอบเขาเสียงเบาตอนนี้รู้สึกอายพวกเพื่อนเขา ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงใจกล้าทำอะไรแบบนี้ น่าอายชะมัด
"หน้าตาบ้านๆอย่างเธอฉันไม่สนใจหรอก" เขาเอ่ยจบก็ผลักร่างเล็กของข้าวฟ่างไปนั่งข้างๆแทน ก่อนที่เขาจะหันไปยกเหล้าขึ้นมาดื่มต่อโดยไม่สนใจ
"แต่หนูชอบพี่" ข้าวฟ่างเมื่อตั้งสติได้ก็รวบรวมความกล้าอีกครั้ง แต่หลังจากที่เธอพูดประโยคนั้นออกไป ร่างสูงของแทนไทก็กระแทกแก้วเหล้าลงที่โต๊ะกระจกแรงๆก่อนจะลุกขึ้นเต็มความสูง
"กูกลับล่ะ พวกมึงจะอยูต่อก็ได้นะ" ธนบัตรใบสีเทาประมาณ 5 ใบถูกหยิบออกมาแล้ววางลงที่โต๊ะ เจ้าของมันทิ้งเอาไว้แล้วก็เดินออกไปโดยไม่ให้ใครได้พูดอะไรตอบ
เขาคงไม่ชอบเธอจริงๆสินะ
"เอาไงจะกลับหรือดื่มต่อ" ทิวถามหลังจากที่แทนไทเดินออกไป
"กลับเลยก็ได้ค่ะ" ไม่มีอารมณ์ดื่มต่อหรอก ดูเพื่อนพี่ทำกับหนูสิ หึ! ได้แต่พูดในใจ
"อืม!"
"งั้นพวกเรากลับกันเลยก็ได้ " ผิงและมินต์พูด
"แล้วมึงอ่ะนิกกี้กลับเลยไหม" ข้าวฟ่างหันถามนิกกี้ที่นั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับ
"กลับสิย่ะ อยู่คนเดียวจะสนุกได้ไง" พูดจบนิกกี้ก็เดินออกไป
"แล้วกลับกันยังไง ให้พวกพี่ไปส่งไหม" น๊อตถามด้วยความเป็นห่วงเพราะนี้มันก็ดึกมากแล้ว
"ไม่เป็นไรคะ พวกเราขับรถมา" พวกเราส่งยิ้มให้พวกพี่เขาบางๆ
"ถ้างั้นเจอกันที่มหาลัยนะ" น๊อตกับทิวเองก็เคยเห็นกลุ่มของข้าวฟ่างอยู่ผ่านตาบ่อยครั้ง รู้แค่ว่าเป็นน้องปี1 แต่ไม่รู้จักชื่อ พึ่งได้รู้จักกันจริงจังก็วันนี้แหละ
"ค่ะ
- ผู้เขียน
