บทที่ 1
313 คำ
ผับหรูกลางใจเมือง
"คนเยอะอะมึง โต๊ะเต็มหมดเลย นิกกี้ไหนพี่รหัสมึงที่ว่าจะให้เราไปนั่งด้วย" มินต์พูดขณะมองหาโต๊ะคือพวกเราลืมจองโต๊ะไว้เลยต้องมาหาเอาข้างหน้าและนิกกี้ก็เสนอว่าพี่รหัสชวนไปนั่งโต๊ะด้วยพวกเราก็เลยพากันมองหา แต่…
"พวกมึง! นั้น นั้น พี่แทนนนนน" เสียงมินต์ตะโกนขึ้นทำให้ข้าวฟ่างที่กำลังมองหาโต๊ะของพี่รหัสนิกกี้ก็รีบหันกลับมาหามินต์และมองไปที่โต๊ะนั้นทันทีด้วยความตื่นเต้น ก่อนใบหน้าดีใจเมื่อครู่จะหม่องลงเมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนกำลังนั่งเกาะแขนของแทนไทอยู่ด้วยท่าทางสนิทสนม ไนนิกกี้บอกว่าเขายังไม่มีแฟนไงแล้วผู้หญิงปากแดงคนนั้นเป็นใคร แบบนี้ยอมไม่ได้ต้องเข้าไปถามให้รู้เรื่อง
"เฮ้ย!!!ฟ่างนั้นมึงจะไหนอ่ะ" ผิงตะโกนถามตามหลังข้าวฟ่างที่กำลังเดินเข้าไปที่โต๊ะของแทนไทและมีเพื่อนเขาอีก 2 คนนั่งอยู่ด้วย
"ขอโทษนะคะ ขอนั่งด้วยได้ไหมคะพอดีโต๊ะเต็มนะคะ" ข้าวฟ่างใช้น้ำเสียงหวานที่เธอนั้นมักจะใช้เป็นประจำพูดกับแทนไท
"เธอเป็นใคร ทำไมฉันต้องให้นั่งด้วย" แทนไทเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดเย็นชาแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มพร้อมเหลือบมองข้าวฟ่างเล็กน้อยจนเธอนั้นพูดอะไรไม่ออก เมื่อโดนคนที่ชอบปฏิเสธ
หน้าชาอยู่นะบอกเลย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นใครนิ่งและเย็นชาแบบพี่คนนี้มาก่อนเลย
พอโดนแทนไทปฏิเสธข้าวฟ่างก็หันหน้าเศร้าๆไปหาตัวช่วยนั้นก็คือเพื่อนของแทนไทอีก 2 คนที่นั่งมองมาที่เธออยู่
- ผู้เขียน
