“ฉันก็รู้ว่านายคงไม่กลัวใคร” พงศ์อินทร์พูดขึ้น ก่อนที่เสียงรถตำรวจจะแล่นเข้ามาจอด ชิดชัยหันไปมองในขณะที่ลูกน้องมีสีหน้าเลิกลัก
“ฉันมาทันเวลาตอนผู้ร้ายกำลังข่มขู่คนดีอยู่ใช่ไหม” เสียงของนฤดม ทำให้ชิดชัยใบหน้ากระตุกเพราะตำรวจคนนี้เป็นปรปักษ์กับเขามาตลอด
เขาอยากฆ่าไอ้หมอนี่ แต่มันรอดไปได้ทุกครั้ง!!!
“ดม” พงศ์อินทร์อุทานชื่อเพื่อนอย่างแปลกใจ ไม่คิดว่าจะเจอกันที่นี่
“มึงมาได้ไงว่ะ เสือกทุกเรื่องนะไอ้ดม” ชิดชัยพูดอย่างโมโห
“มาได้ยังไงไม่สำคัญ”
“มึงกับมันเป็นเพื่อนกันอย่างนั้นเหรอ” ชิดชัยเหยียดปาก ช่างโลกกลมอะไรเสียขนาดนี้
“ดม นายช่วยจัดการหมอนี่หน่อย หาเรื่องคนอื่น ทวงหนี้โหด พอจะจ่ายหนี้ก็ไม่ยอมรับ ข่มขู่คุกคาม” พงศ์อินทร์เห็นเพื่อนพาลูกน้องมาหลายคนก็โล่งใจ อย่างน้อยก็มีคนช่วย เขาเองคงสู้คนพวกนี้ไม่ไหว และเขาก็ไม่นิยมพาลูกน้องเป็นพรวนเหมือนคนตรงหน้าเสียด้วย
“นึกว่าฉันจะกลัวแกรึไง”
“
