คนตัวเล็กที่นอนหลับใหลอยู่ในเหวสวาทค่อยๆ ได้สติ และก็รู้สึกตัวในที่สุด
“ฉัน...”
ความอับอายแล่นทะลักเข้ามาใส่หัวใจอย่างรุนแรง หล่อนหน้าแดงก่ำ และเริ่มผลักไส แต่เขาไม่ยอมให้หล่อนหลีกหนี
“ปล่อย... ฉันเถอะค่ะ”
“ไม่ครับ...”
“แต่ฉัน... จะกลับบ้าน”
หล่อนสร่างเมาได้อย่างน่าอัศจรรย์
“ไม่เอา ผมไม่ให้กลับ... อยู่กับผมที่นี่ ทั้งคืนนะ พราวฟ้า...”
“ไม่... ฉัน...”
เขาส่ายหน้าไปมา ยืนยันความต้องการเผด็จการของตัวเอง
“ผม... ยิ่งไม่อิ่มเลย... คนสวย...”
เขากวาดมองไปทั่วดวงหน้าหวานที่แดงก่ำ และระบายยิ้ม
“คุณน่ารักมากรู้ไหม ตอดผมแรงมาก...”
“คนบ้า...”
“ผมพูดจริงนะ”
ราฟาเอลระบายยิ้ม ความหื่นกระหายยังไม่หมดไปจากใบหน้าหล่อจัด
“ได้โปรด ปล่อยเถอะค่ะ ฉัน... อยากกลับบ้าน...”
“คุณได้กลับบ้านแน่พราวฟ้า... แต่จะกลับพร้อมผมพรุ่งนี้...”
หญิงสาวหน้าร้อนจัด และพยายามดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งรับรู้ได้ถึงความแ
