ใบหน้างามเงยขึ้นมองเขาอย่างลืมตัว และก็ต้องแก้มแดงระเรื่อเมื่อเห็นประกายตาของเขาที่จ้องมองมา
หิวกระหาย และต้องการอีก...
ไม่... หล่อนจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นอีก หล่อนจะไม่ยอมต่ำกว่านี้อีกในสายตาของไทโรน...
“พุด... พุดจะกลับ”
“ยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เพราะฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ”
แล้วขวดยาเล็กในมือนุ่มก็ถูกกระชากออกไป
“เอาคืนมานะ”
ไทโรนไม่คืน เขาหรี่ตามองขวดเล็กตรงหน้า และใช้จมูกดมกลิ่น ไม่นานหลังจากนั้นก็หันมามองหล่อนด้วยสายตาเหลือเชื่อ
“อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนที่เธอร้อนเป็นไฟ เพราะไอ้ย***านี่”
“คุณ... พูดบ้าอะไร”
ขวดยาเล็กๆ ถูกปาลงกับพื้น และเขาก็เข้ามากระชากร่างของหล่อนเขย่าแรงๆ
“บอกมาสิว่าเธอดื่มยาขวดนี้เข้าไปใช่ไหม ใช่หรือเปล่า”
“นี่ปล่อยนะ”
หญิงสาวดิ้นรน แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อย สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือก
“ใช่... พอใจหรือยัง ปล่อยพุดได้แล้ว ปล่อยสิคะ”
ดวงตาคมกริบของเขาเบิกกว้าง จากนั้
