ประตูห้องนอนถูกกระแทกให้เปิดกว้างออก และถูกดันให้ปิดลงด้วยส้นเท้าเต็มแรง ร่างอรชรถูกจับโยนลงกับเตียงแรงๆ โดยที่เขาไม่คิดจะปรานี
“คุณไทขา... ช่วยพุดด้วย...”
เจ้าหล่อนนอนอ้าซ่าไร้ความอับอาย ภาพที่เห็นมันเป็นยิ่งกว่าเชื้อไฟที่ทำให้เลือดหนุ่มรุ่มร้อนบ้าคลั่ง ไทโรนกระชากอาภรณ์ออกจากตัวด้วยความรีบร้อนไร้ความอดทน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยหิว ไม่เคยกระหายจนหน้ามืด ควบคุมตัวเองแบบนี้ไม่ได้มาก่อน
“เดี๋ยวเธอจะได้รู้ว่าการยั่วยวนฉัน คือนรก”
หล่อนคงหวาดกลัวแล้วหากไม่ถูกครอบงำจากยาปลุกตัณหาสามขวดนั่น สองลำแขนเรียวสวย และเปลือยเปล่ายกขึ้น เชิญชวนให้เขาทิ้งตัวตนเข้าสู่อ้อมกอดที่รัดรึง ไทโรนคำรามราวกับพญาราชสีห์ถูกคมธนู เขาพยายามต้านทาน แต่ดูเหมือนจะแพ้ราบคาบ
“ให้ตายเถอะ เธอยั่วฉันเกินไปแล้วนะ พุดแก้ว”
ไทโรนเต็มไปด้วยความปรารถนาจะฝากฝังกายเข้าไปในร่างของพุดแก้วอย่างบ้าคลั่ง เขากระชากร่างที่นอนส่าย
