(จะรักหรือจะร้าย)
นายพรานทัพทองเดินคล้องสายคล่องสำหรับดักปลาเอาไว้บนบ่าโดยมีสาวน้อยหน้าหวานเดินตามมาต้อยๆไม่ห่าง ทั้งสองกำลังเดินมายังบึงน้ำทางทิศเหนือของหมู่บ้านสามโคก บึงนี้มีปลาชุกชุม แถมตรงกึ่งกลางบึงยังมีสายบัวให้สามารถลงไปเก็บทำเป็นอาหาร
“เอ็งนั่งรอข้าตรงนี้ก่อน เสร็จแล้วข้าจะรีบขึ้นมา...” นายพรานทัพทองสั่งความ หันไปจัดการผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าบนลำกายแข็งแกร่ง
ฉการับคำด้วยการพยักหน้า ทรุดตัวลงนั่งพักตรงโคนต้นมะขาม อากาศรอบตัวเย็นสบายโคนต้นของมันทั้งหนาและใหญ่เปรียบได้ดั่งคนโอบราวเกือบสามสิบคนเห็นจะได้ จัดแจงวางสัมภาระไว้บนพื้น รอเวลาให้นายพรานจับปลาได้เต็มคล่องแล้วค่อยกินมื้อเที่ยงพร้อมกัน
ผ่านไปเพียงไม่นานเรือนร่างกำยำสมบูรณ์แบบก็เหลือเพียงผ้าโสร่งผืนเดียวติดกาย นายพรานทัพทองขมวดม้วนตวัดชายผ้าโสร่งมาไว้ทางด้านหลังทดลองตวัดลำขาแข็งแรงให้แน่ใจว่าเดินสะดวกจึงมุ่งหน้าลงสู่บึงบัวงาม
