(กลับมากินน้ำพริกถ้วยเก่า)
ฉกาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยใบหน้าอันเศร้าหมอง หยิบจับทำงานบ้านก็ไร้ความสุขอย่างบอกไม่ถูก ด้วยตัวฉกาเข้าใจว่าการที่นายพรานทัพทองไม่กลับมานอนเรือนทั้งคืนรวมถึงเช้านี้ด้วยคงขลุกอยู่กับสาวส้มแป้นจนเพลิน
ของเคยข้าม้าเคยขี่กันมาก่อน
ป่านนี้นายบ้านทัพมิหลงลืมเด็กสาวอย่างเธอไปแล้วหรือไร คิดแล้วหัวใจเด็กสาวก็ปวดหนึบ เมื่อคืนเธอจึงนอนร้องไห้เป็นวักเป็นเวร
สาวน้อยฉกาลุกขึ้นมาหุงหาอาหารตระเตรียมไว้รอเจ้าบ้านกลับมาร่วมรับประทานดั่งเช่นทุกครั้ง...เธอแอบหวังว่าเขาจะกลับมา
ความคิดทำให้ฉกาเศร้าใจ ขอบตาบวมร้อนผ่าวแล้วน้ำตาหลายหยดจึงพลั่งพลูลงมาอาบทั้งสองข้างแก้ม
เธอจึงรีบเอ็ดตัวเองเสียงข่มให้เลิกร้องไห้ซะที ต่อให้เธอร้องจนตายนายพรานก็ไม่กลับมาเห็นใจหรอก ...
เอ็งจะร้องไห้ไปไยนังฉกา ในเมื่อเอ็งกับนายพรานทัพทองไม่ได้มีฐานะเป็นผัวเมียกันสักหน่อย เขาจะไปนอนกับอีสาวบ้านไหมมันก็
