พายุตั้งเค้า…5/3
801 คำ
หลังจากคุยกับเพชรไพลินเรียบร้อยชญาพัฒน์ก็กลับมานั่ง ๆ นอน ๆ รอพี่ชายที่บ้านจนถึงเวลาที่ชวัลดนย์กลับมา สาวใช้ที่ให้ดูต้นทางรีบเข้าไปรายงานเจ้านายให้รู้ตั้งแต่เห็นรถสปอร์ตของลูกชายคนโตตระกูลวัฒนาวรดลแล่นผ่านประตูรั้วสูงเข้ามาในอาณาเขตบ้านหลังใหญ่
คุณหนูสาวผู้เอาแต่ใจแต่ยังคงความเป็นเจ้าหญิงสำหรับคนในบ้านรีบออกมายืนรอรับพี่ชายอยู่บนชานบันได เมื่อชายหนุ่มเดินขึ้นมาถึงก็ต้องนิ่วหน้าเพราะน้องสาวที่ทำปั้นปึ่งกันมาหลายวันกระโดดเข้ามาคล้องแขน ทำท่าออดอ้อนยิ่งกว่าตอนที่ยังไม่ทะเลาะกัน เขารู้สึกถึงความไม่ปกติบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้น
“พี่โชแปงทำงานเหนื่อยมั้ยคะ”
ไม่รู้อะไรดลใจหรือชญาพัฒน์ต้องการอะไรถึงได้ถามเขาแบบนี้ แต่เมื่อน้องสาวคุยด้วยพี่ชายก็ตอบออกมาแกมประชดหน่อย ๆ
“เหนื่อยสิ ทำงานก็ต้องเหนื่อยอยู่แล้ว เว้นแต่คนที่ไม่ทำ”
ชญาพัฒน์หน้าหงิกใส่พี่ชายแวบหนึ่ง แต่เพราะมีเป้าหมายในใจจึงยังพยายามอดทนพูดดี ๆ
“ถ้าเหนื่อยก็ต้องมีคนช่วยทำงานมั้ยคะ ชาอยากช่วยงานพี่โชแปงนะ ให้ชาช่วยมั้ย”
ชวัลดนย์อดหัวเราะออกมาไม่ได้กับคำพูดของน้องสาว
“จะมาช่วยพี่ ทำงานของตัวเองให้ดีก่อนมั้ย”
“พี่โชแปงอย่าประชดชาตอนนี้ได้มั้ย ชาอยากช่วยงานพี่โชแปงจริง ๆ นะ”
“เธอจะช่วยยังไงชาลีน”
คราวนี้น้องสาวแยกยิ้มออกมา ด้วยความที่หน้าตาของเธอสะสวยและน่ารักอยู่แล้วไม่ว่าจะทำอะไรในสายตาของคนในครอบครัวชญาพัฒน์ก็ยังมีความเป็นเจ้าหญิงน้อยของบ้านเสมอ
“ก็ตอนนี้พี่โชแปงบอกว่ากำลังมีโพรเจกงานใหม่แล้วอยากได้เอเจนซีหาพรีเซนเตอร์ พริตตี ชาก็จะช่วยพี่โชแปงหาเอเจนซีดี ๆ มีสาว ๆ เก่ง ๆ ให้เลือกที่ไม่ต้องพึ่งพายัยพริตตีนั่นไงคะ”
ชายหนุ่มหยุดนิ่งมองหน้าน้องสาว เมื่อได้ฟังสิ่งที่เธอมุ่งหวัง ระบายลมหายใจก่อนจะบอกเสียงเรียบว่า
“พี่รู้นะว่าน้องต้องการอะไร งานตัวเองยังเอาไม่รอด เอาเวลาไปดูแลงานตัวเองให้ดีก่อนมั้ย งานของพี่พี่รับผิดชอบเองได้เธอไม่ต้องมายุ่งหรอก เดี๋ยวจะพังเปล่า ๆ”
“กรี๊ดดด...พี่โชแปงอย่าว่าน้องแบบนี้นะ นังนั่นมันทำให้พี่เปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ทีน้องอยากช่วยงานพี่กลับไม่รับ ทีคนอื่นไปคุยกับมันอยู่นั่นแหละ วันนี้พี่ก็ไม่เข้าบริษัทเพราะไปหานังนั่นเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ แถมพ่วงลูกนังเซลส์นั่นไปด้วยอีก ทำไมพี่โชแปงถึงยังไปข้องเกี่ยวกับมัน มันเอาตัวเข้าแลกให้พี่หรือยังไง คุยค่าตัวกันแล้วใช่มั้ย”
ชวัลดนย์นิ่วหน้า เมื่อคิดว่าน้องสาวพูดเหมือนเห็นว่าเขาทำอะไรอยู่ที่ไหนในวันนี้
“นี่เธอถึงขนาดให้คนตามพี่เหรอชาลีน”
น้องสาวบิดริมฝีปาก มองพี่ชายด้วยความรู้สึกโกรธปนน้อยใจ
“แหม ก็เล่นเปิดเผยซะขนาดนั้นคนเขาก็เห็นกันทั่วบ้านทั่วเมืองนั่นแหละค่ะ ทำไมต้องให้คนตามด้วย จะหาสะใภ้เข้าบ้านทั้งทีทำไมไม่คิดถึงหน้าคุณพ่อคุณแม่บ้างคะ ถ้าพี่โชแปงชอบคนในสายงานบันเทิงจะไปจีบนางเอกสวย ๆ แถวหน้าก็ยังดีกว่าพริตตีชั้นต่ำแบบนี้”
“พอได้แล้วชาลีน”
ชวัลดนย์ตวาดน้องสาวจนอีกฝ่ายสะดุ้ง น้ำตาคลอ
“พี่ขอบอกอีกครั้งนะว่าอย่ามายุ่งกับงานของพี่ ถ้าเธอยังมายุ่งกับงานของคนอื่นโดยไม่สนใจงานของตัวเองพี่จะไม่เข้าไปช่วยร้านของเธออีกแล้ว ปิดไปเลยจะดีกว่า อีกอย่างนะ เวลาพูดถึงคนอื่น รักษามารยาทด้วย อย่าให้ใครมาว่าได้ว่าการศึกษาไม่ช่วยและที่บ้านไม่ได้อบรมสั่งสอน เป็นแบบนี้แล้วคนที่ทำอะไรไม่คิดถึงหน้าคุณพ่อคุณแม่น่ะคงไม่ใช่พี่แน่นอน”
พูดจบชายหนุ่มก็เดินจากไปปล่อยให้น้องสาวกระทืบเท้ากรีดร้องอยู่ตรงบันไดจนกว่าจะพอใจ เธออยากจะส่งเสียงกรี๊ดบาดหูนานแค่ไหนก็กรี๊ดไปเถอะถ้าอยู่ในบ้าน เดี๋ยวเหนื่อยก็หยุดไปเอง
^
^
^
***โปรดติดตามตอนต่อไป ดราม่ารออยู่ข้างหน้า อิ๊ๆ
- ผู้เขียน
