หลังจากสั่งงานคนของเขาไปแล้ว สามวันก็ยังไม่พบตัวปานทิพย์ จนเขาให้มันออกจริง ๆ อย่างที่ขู่ จนผ่านไปเกือบเดือนถึงได้รับการติดต่อกลับมาจากคนของเขาว่าพบปานทิพย์แล้ว
วันนั้นเขาใจร้อนเกินไป จึงให้คนของเขากลับมาทำงานได้อย่างเดิม
ณัฏฐ์ได้ที่อยู่ที่ตั้งของหอพักปานทิพย์มาแล้วจากบิดาคราวที่ไปตามหาครั้งนั้น แต่พอไปถึงกลับไม่พบปานทิพย์ที่นั่น
พลันสายตาของณัฏฐ์ก็ไปสะดุดเข้ากับร่างสูงของเพื่อนรักที่กำลังเดินออกมาจากตัวอาคาร ที่เขาจอดรถเฝ้าอยู่พอดี เลยเปิดประตูรถลงไปหา พร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง
“มึงมาทำอะไรติ”
จุติเลิกคิ้วมองอีกฝ่าย ตอบกำกวมไปว่า “มาหาเด็กกูดิ มีปัญหาอะไรหรือครับคุณดิน”
“เด็กคนไหน”
“ปกติกูคบใคร ไม่เห็นมึงใส่ใจเลยนี่หว่า แล้วนี่มาทำอะไรแถวนี้ อย่าบอกนะว่ามาตามหาเด็กเหมือนกันน่ะ”
ณัฏฐ์ล้วงกระเป๋ากางเกงถามต่อด้วยท่าทีกวน ๆ “มึงได้ติดต่อกับปานทิพย์ไหมติ”
จุติไม่ตอบ สีหน้าแปลกใจ
