“ก็น้าวีชอบเค้าอยู่”
“คนที่ฉันชอบเด็กกว่านั้นเยอะ”
“น้าวีชอบกินเด็กหรา”
“อือ...เด็กขี้เมาด้วย”
“คราย...บอกมาเลย..น้าวีห้ามชอบนะ” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา ผมยาวสลวยก็กระจายเต็มหมอน
“อ้าว แล้วแบบนี้ฉันจะชอบใครได้”
“น้าพลอยยย....คนเดียว”
“แล้วคนอื่นได้มั้ย”
“ครายยย”
“ปิ่นรัก” เขากระซิบแผ่วเบา สายตาจ้องมองแก้มเนียนใสเปล่งปลั่งที่แดงระเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“ม่ายได้ ๆ ห้ามชอบ ๆ ปิ่นห้ามรักน้าวีเด็ดขาด ห้ามรัก”
“ทำไม?”
“ม่าย...ไม่รู้สิ ปิ่นรักน้าวีไม่ได้...ม่ายด้ายยยย” แล้วน้ำตาหญิงสาวก็ไหลลงมาทางหางตา มันอึดอัดและทรมานเมื่อต้องปกปิดความรู้สึกไว้ ไม่สามารถจะบอกหรือแสดงออกมาได้
“รักได้สิ ทำไมเธอจะรักฉันไม่ได้” มือหนายกขึ้นเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ
ปฐวีหลุบตามองปากแดงฉ่ำราวกับลูกเชอรี่ ใบหน้าแดงระเรื่อจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้น่ารักน่าใคร่จนเขาแทบอดใจไม่ได้ อยากหอมแก้มใสนั่นให้ชื่นปอด แต่ติ
