ลายสือขับรถมาถึงคอนโดของตัวเองแล้ว เดาว่าป่านนี้สายขิมคงถึงบ้านแล้ว เกือบสี่ทุ่มเขายังนอนไม่หลับ คอนโดเขาอยู่ใจกลางเมือง ด้านล่างรถยังคงวิ่งเต็มถนน ผู้คนยังคงเดินทางกันขวักไขว่ไม่มีทีท่าว่าจะกลับบ้านพักผ่อน หลังจากหยอดตาแล้วเขานอนเพื่อพักสายตาอยู่บนเตียง คิดถึงคนที่เคยหยอดตาให้ คนทำกับข้าว คอยดูแลเรื่องเสื้อผ้า นวดกระตุ้นสายตา ทุกอย่างสายขิมทำไม่เคยบ่น ทำเกินหน้าที่
ลายสือโทรหาสายขิม ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำถึงยอมให้สายขิมกลับบ้านเร็วกว่ากำหนด เขากลัวใจตัวเองเหรอ สายขิมก็ยังไม่มีแฟนนี่นา ถ้าเขาจะจีบก็ไม่เห็นจะเป็นไร ไม่รับสาย เขาฝากข้อความ ไลน์หามะขามไม่อ่านไลน์เหมือนกัน มีเพียงสตอรี่ไลน์เด้งขึ้นมาแทน แบบนี้นี่เองถึงไม่มีคนรับสายเขา นี่สองคนพี่น้องเขาไปเที่ยวที่ไหนกัน
ผู้หญิงผมยาวจมูกโด่งที่กำลังยกแก้วเครื่องดื่มอยู่นั่น แค่เห็นหน้าด้านข้างเดียวเขาก็จำได้ สายขิมแน่นอนยังไงเขาก็จำได้
