Ep.13
1066 คำ
มาวินพรมจูบพราวฟ้า ลิ้นร้ายดูดดุนกับอกอวบที่ใหญ่เกินตัวนั้น พราวฟ้าที่ลืมตัวโอนอ่อนตามเขาแอ่นอกอวบเข้าหามาวินอย่างห้ามไม่ได้ มือหนาลูบหน้าท้องแบนราบเบาๆสัมผัสอ่อนโยน แต่พราวฟ้ากลับจับมือเขาไว้ทำให้มาวินละจากเต้าอวบมองหน้าพราวฟ้า
“เฮีย อื้อ..พราวกลัว”
“เฮียขอได้ไหมครับ สัญญาจะทำเบาๆ” มาวินตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนสายตาเว้าวอน เขาเข้าใจมันผ่านมานานมากแล้วสำหรับเธอ มาวินก้มจูบมือพราวฟ้าที่จับมือเขาไว้ พราวฟ้าเองก็ปล่อยมือจากเขา จากที่จับมือเขาไว้พราวฟ้าเปลี่ยนมาจับไหล่กว้างแทน มือมาวินสัมผัสกับกุหลาบงาม มาวินค่อยๆถอดกระโปรงกับแพนตี้ตัวน้อยออก มาวินเองก็ถอดเสื้อตัวเองออกก้อนจะก้มจูบหน้าท้องแบนราบนั้น มืออีกข้างก็ลูบไล้วนอยู่กลีบกุหลาบที่ตอนนี้มีน้ำหวานออกมาไม่น้อย มาวินที่เปลี่ยนจากมือของเขา ปากหนาที่เลื่อนอนลงต่ำเรื่อยๆ จนพราวฟ้าเกรงหน้าท้องตามจังหวะที่เขากดจูบ ก่อนที่จะหยุดอยู่ที่กลีบกุหลาบงามนั้น
“เฮียวิน อย่าค่ะมันสกปรก”
“…” มาวินไม่ตอบแต่จับมือเธอที่เอามาปิดกุหลาบงามไว้ ก่อนที่เขาจะละเลงลิ้นร้ายสัมผัสกับน้ำหวานที่หยาดเยิ่มอยู่กับกุหลาบงาม
“อื้อ เฮีย..อ่า..เฮียวิน” พราวฟ้าจากใช้มืออีกข้างที่เขาไม่ได้จับมือเธอไว้ขยุมกลุ่มผมดกดำนั้นด้วยความเสียวซ่านหน้าท้องน้อยๆเกร็งตามจังหวะเวลาลิ้นร้ายลากผ่านรอยแยก เขาทั้งดูดเม้มหยอกเย้ากับติ่งเสียวของพราวฟ้าจนเธอปล่อยเสียงครางหวานๆให้เขาได้ยิน ไม่นานจากแค่ลิ้นเขาสอดนิ้วแกร่งเข้ามายังช่องทางรักที่คับแคบนั้น
“อ่า อื้อ เจ็บๆ..เฮียวินพราวเจ็บ” พราวฟ้าที่ห่างเรื่องแบบนี้นานแค่นิ้วเธอยังเจ็บ แต่ก็เสียวร่วมด้วย
“หวานมากพราว ขนาดนิ้วยังตอดขนาดนี้” มาวินรู้ว่าเธอต้องเจ็บ เขาจึงใช้นิ้วสำรวจช่องทางรักนั้นก่อน
แจะ แจะ แจะ เสียงน้ำหวานกับจังหวะการสอดนิ้วของมาวินทำให้พราวฟ้าเริ่มบิดไปมา ลิ้นร้ายก็ทำงานอย่างต่อเนื่องมืออีกข้างมาวินใช้ช้อนบั้นท้ายกลมกลึงนั้นให้สะโพกมนแอ่นรับลิ้นกับนิ้วของเขา
“อื้อ อ่า ซี๊ด..เฮียวิน พราว..ไม่ไหว เฮีย” พราวฟ้าหายใจหอบเธอเสียวมาก
“ปล่อยมาเลยครับพราว” มาวินยิ่งรัวลิ้นไส่คนที่ตอนนี้มือที่ขยุมผมของเขาอยู่กำลังกดหัวเขากับกุหลาบงามนั้น
“อ๊ะ อ่า เฮีย..พราว กรี๊ด..” พราวฟ้าเกร็งท้องน้อยแอ่นสะโพกมือกดหัวมาวินกับกุหลาบงาม ร่างกายกระตุกปล่อยน้ำหวานออกมา มาวินเองก็กลืนกินอย่างไม่รังเกียจ ส่งพราวฟ้าแตะสวรรค์ไปก่อน เขาจึงค่อยถอดนิ้วออกจากกายสาว มาวินยันตัวขึ้นถอดกางเกงออกมองคนที่นอนหอบหายใจอยู่บนเตียงก่อนที่เขาจะก้มลงไปจูบหน้าผากมนนั้น พร้อมกระชิบเสียงแหบพร่าข้างหูพราวฟ้า ทำเอาเธอเสียวซ่านทั้งตัว
“เฮียขอนะครับ ต่อไปของจริงนะ”
“เฮียวิน ถุงละค่ะ”
“เฮียไม่ได้พก ขอสดได้ไหมเฮียปล่อยนอกให้”
“เฮีย ไม่..อื้อ” พราวฟ้าพูดไม่จบมาวินจูบปิดปากเธอก่อน มาวินไม่เคยสดกับใครและไม่คิดจะทำด้วย แต่กับพราวฟ้าเขาขอสดกับเธอ
“เฮียไม่เคยสดกับใคร เชื่อใจเฮียนะ”
“พราวกลัวท้อง”
“เฮียรับผิดชอบเอง” พูดจบมาวินเอาเจ้ามังกรของเขาถูไถร่องกุหลาบงามนั้น ก่อนจะกดหัวเข้าไปสำรวจช่องรักที่มีน้ำหล่อลื่นอยู่
“อึก อ่า เฮียเจ็บ”
“อดทนนิดนะ พราวห่างนานเลยเจ็บ” มาวินเองก็เจ็บ ร่องพราวฟ้าแคบและตอดแรง ทำให้มาวินอดทนไม่ไหวกดเข้าไปทีเดียวจนสุดความยาว และใหญ่โตนั่น
“เฮีย..เจ็บ อ่า”
“ซี๊ดโครตแน่นพราว”
“เฮียอะ พราวเจ็บ” พราวฟ้าทุบกำปั้นน้อยๆไส่อกแกร่ง
“เฮียขอโทษ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้วครับ” มาวินจูบพราวฟ้าพร้อมขยับเอวสอบนั้นอย่างช้าๆ ก่อนที่จะเร่งจังหวะเมื่อรับรู้ได้ว่าพราวฟ้าผ่อนคลายลงมากแล้ว
ปึก ปึก ปึก
“เฮีย เบาหน่อย จุก”
“…” มาวินไม่ตอบแต่ยังคงควงเอวสอบอยู่แบบนั้น มาวินเองก็เสียวจนช้าลงกว่านี้ไม่ได้ เขาไม่เคยต้องการขนาดนี้ ร่องนิ่มก็ตอดเขาแรงเหลือเกิน
“อ่า เฮีย อื้อ เสียว ลึกเกินไปแล้วนะ”
“อ่า พราวอย่าตอดแรงเฮียจะเสร็จ”
ตับ! ตับ! ตับ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องภายในห้อง เสียงครางกระเส่าของเขาและเธอฟังไม่ได้ศัพท์
“เฮีย อื้อ อ่า เร็วอีกพราวไม่ไหว”
“พร้อมกันนะพราว”
“เฮียวิน ..อ๊ะอ่าาา” พราวฟ้ากอดมาวินแน่น มาวินเองก้มลงนอนมือสองข้างสอดขาพราวฟ้า ปากกดจูบพราวฟ้าที่ครางเรียกชื่อเขาไม่หยุด มาวินเร่งจังหวะตามอารมณ์ที่ทั้งเขาและเธอจะแตะขอบสวรรค์
“เฮีย อื้อ/ พราวซี๊ดโครตตอด”
“กรี๊ด/ อื้ออ่า” สองคนแตะสวรรค์พร้อมกัน พราวฟ้าที่เสร็จสมก็ตอดมังการยักษ์ถี่ยิบ
“พราว ถ้าตอดขนาดนี้เฮียขออีกรอบนะครับ”
“เฮียหยุดเลย เฮียปล่อยในตัวพราวทำไม”
“เฮียเอาออกไม่ทัน ขอโทษมันเสียวมากนิครับ”
มาวินไม่ปล่อยเขาจับพราวฟ้ากินอีกรอบต่ออีกรอบกว่าเขาจะปล่อยพราวฟ้านอนก็เกือบตีสองไปแล้ว เขาเห็นว่าเธอไม่ไหวจริงๆจึงปล่อยนอน ทำความสะอาดให้พราวฟ้าและตัวเองเสร็จเขาก็ขึ้นเตียงอุ้มพราวฟ้าไปที่ห้องของเขา เตียงพราวฟ้าคงนอนต่อไม่ได้ จากนั้นก็นอนกอดคนที่เขาเฝ้าคิดถึงตลอด 4ปีแล้วหลับไปพร้อมกับเธอ
- ผู้เขียน
