Ep.9
1091 คำ
ด้านมาวินที่มาถึงโรงแรมก็รีบขึ้นห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้พาคนตัวเล็กที่เขานัดไว้ไปทานข้าว เขารู้อยู่แล้วว่าเธอนอนห้องไหน เพราะห้องตรงข้ามคือห้องเขาเอง มาวินมารอพราวฟ้าข้างล่างไม่อยากไปเคาะห้องเธอ กลัวว่าเธอจะไม่พอใจที่เขารู้ว่าเธอพักห้องไหน มาวินนั่งรอพราวฟ้าก็ไม่วายมีสาวๆมาส่งสายตาให้เขาตลอด แต่เขาไม่ได้สนใจ จึงคว้ามือถือราคาแพงมาโทรหาคนที่นัดไว้ ถือสายรอไม่นานเธอก็รับสาย
Call line
Mawin:ตื่นยังค่ะคนสวย เฮียมาถึงแล้วนะครับ
Prawfa:(ตื่นแล้วค่ะ ไปเจอกันที่ร้านอาหารก็ได้นะค่ะ เดี๋ยวพราวตามไปค่ะ)
Mawin:ไม่ครับ เฮียรอพราวอยู่ล็อบบี้โรงแรมนะครับ
Prawfa:(รู้หรอค่ะ ว่าโรงแรงไหน?)
Mawin:เฮียรู้ทุกเรื่องของพราวครับ เฮียรอระครับ
Prawfa:(ค่ะ 15นาที)
Mawin:ครับผม
มาวินโทรพราวฟ้าได้สักพัก เขานั่งอยู่มีสาวๆแวะมาคุยด้วย ถึงเขาจะอยู่ในลุคนี้ก็ดูหล่อเท่ไม่เบา กางเกงขาสามส่วนสีขาว เสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขน ปลดกระดุมให้เห็นแผงอกแน่นๆของเขา ผมที่เช็ตเข้าลุคกับแว่นกันแดดราคาแพง ดูดีทุกสัดส่วน มีสาวสวยเซ็กซี่มาคุยกับมาวินที่นั่งรอพราวฟ้าอยู่
“สวัสดีค่ะ มานั่งรอใครหรอค่ะ ให้รอเป็นเพื่อนมั้ยค่ะ”
“ครับ สวัสดีครับ”
“นั่งรอใครค่ะสุดหล่อ” สาวสวยก็ไม่ละความพยามถามอีกครั้ง
“รอว่าที่ภรรยาครับ ไม่สะดวกให้นั่งด้วยนะครับ!” มาวินตอบโดยไม่มองคนที่ถาม หากเป็นเมื่อก่อนคงต้องมีแลกไลน์กันบ้างแหละ แต่ตอนนี้เขาโฟกัสแค่คนตัวเล็กของคนเดียว
“อ่อค่ะ ไม่รบกวนแล้วค่ะ”สาวยิ้มอ่อนเดินหนีทันที
พราวฟ้าที่เดินลงมาเห็นผู้หญิงคนนั้นเข้าหามาวินพอดี เธอก็ยืนมองดูว่าเขาจะทำยังไง เพราะผู้หญิงคนนั้นก็สวยไม่ธรรมดาแถมยังเป็นสไตล์ที่เคยเห็นมาวินควงบ่อยๆ สวย เซ็กซี่ หน้าอกโต หุ่นนี้นางแบบสุดๆ แต่ทำให้พราวฟ้าที่ยืนดูอยู่อดยิ้มไม่ได้ มาวินปฏิเสธสาวสวยคนนั้นตอบเธอไปแม้แต่หน้าของเธอมาวินก็ไม่มอง ‘จะดูสิ จะได้สักกี่น้ำ เจ้าชู้แบบคุณจะทนได้จริงๆหรอ จะปฏิเสธสาวๆสวยๆได้ตลอดหรอ’ อีกอย่างที่ทำให้พราวฟ้ายิ้มคือคำตอบของมาวิน ‘อิตาบ้านี้ก็ตอบได้เนาะ รอว่าที่ภรรยา ชิ!ใครจะเป็นให้’ พราวฟ้าบ่นอุบอิบในใจก่อนที่จะเดินตรงไปหามาวินที่นั่งรออยู่แล้ว วันนี้พราวฟ้าไส่เกาะชุดเกาะอกผูกคอสีขาว กับกระโปรงยาวสีขาว มัดผมครึ่งหัวแต่งหน้าอ่อนๆ
“สวัสดีค่ะ คุณมาวิน รอฉันนานมั้ยค่ะ”
“พราว เฮียบอกว่ายังไงครับ” มาวินหน้างอ
“ไปกันรึยังค่ะ”
“พราวครับ” มาวินยังหน้างอเหมือนเดิม
“พราวหิวค่ะ จะไปได้รึยังค่ะ”
“ครับ” มาวินก็ดีดตัวขึ้นจากโชฟาพร้อมรอยยิ้มหวานๆทันที ที่พราวฟ้าใช้คำแทนด้วยชื่อเธอ
“ว่าแต่จะไปร้านไหนค่ะ พราวไม่คุ้นพึ่งเคยมา”
“เฮียจองไว้แล้วครับ เขาบอกร้านนี้เป็นร้านดัวของที่นี่”
มาวินก็พาพราวฟ้ามาขึ้นรถมุ่งหน้าสู่ร้านอาหารริมทะเลที่บรรยาดีมากๆ สมกับที่เขาบอกกันว่าเป็นร้านดัง มาวินขับรถมากับพราวฟ้าแค่สองคน ส่วนลูกน้องตามดูแลอยู่ห่างๆ เขาอยากใช้เวลากับพราวฟ้านานๆ เขาอยากมีโมเม้นหวานๆกับเธอ เขารอจนแน่ใจว่าเขาคงชอบพราวฟ้าจริงๆ รอถึง 4ปี โดยที่เขาไม่คิดจะมองใคร ปีนี้มาวินก็อายุไม่ใช่น้อยๆอีกอย่างไอ้ฟินิกส์มันมีลูกแชงหน้าเพื่อนไปแล้วถึง 3คน!! ส่วนเอลิคช่วงนี้ดูจะมีสาวๆข้างกาย แต่ในเมื่อเพื่อนยังไม่เปิดตัวเขาก็ไม่ถามถึง ไม่นานก็มาถึงร้านอาหารที่โทรจองโต๊ะไว้
“สวยมากค่ะ พราวชอบทะเลมากเลย บรรยากาศดีมากค่ะ”
“เฮียดีใจที่พราวชอบนะครับ ไปนั่งโต๊ะกันครับ” มาวินจับมือพราวฟ้าเดินเข้าร้านอาหาร พราวฟ้าตกใจแต่ก็ไม่ได้สะบัดมือออก
“เนียนเลยนะค่ะ ชอบแต๊ะอั๋งตลอดเลย”
“ก็เฮียติดสกินชิพ อีกอย่างเฮียจีบพราวอยู่”
“ใครอนุญาติให้จีบค่ะ พราวยังไม่ได้พูดสักคำ”
“ก็ไม่พูด ไม่ตอบ เฮียก็สรุปเอาเองว่าพราวตกลงไงครับ”
“เจ้าเล่ห์ จะหลอกเด็กหรอค่ะ”
“ใครว่าละ อยากได้เด็กเป็นแฟนต่างหากล่ะ”
“ไม่เถียงด้วยแล้วค่ะ สั่งอาหารพราวหิว” พราวฟ้าหน้าแดงไปหมด ยิ่งพูดกับเขา เขายิ่งไล่ต้อนเธอ เธอเลยตัดปัญหาสั่งอาหารดีกว่าไม่งั้นทำตัวไม่ถูกแน่ๆ ผู้ชายอะไรแพรวพราวชะมัด สายตานั้นอีกจะมองให้กินเข้าไปได้ทั้งตัวเลยมั้ง ‘คิดถูกคิดผิดว่ะยัยพราวที่มาทานข้าวกับเขาเนี่ย’ พราวฟ้าก่นด่าตัวเองในใจ
ทั้งสองสั่งอาหารมา 3-4เมนู มาสินนั่งมองคนตรงหน้าด้วยแววตาอ่อนโยนแบบที่ไม่เคยมองสาวๆคนไหน ยิ่งเวลาพราวฟ้าเขินเธอยิ่งน่ารัก ‘มึงมัวทำไรหว่าไอ้วิน ก่อนหน้านี้มึงปล่อยให้ไกลตาตั้ง 4ปีได้ยังไง น่ารักเป็นบ้าเด็กอะไรเนี่ย เฮ้อไอ้วินเอ้ยมาหลงเด็กเอาตอนนี้’ มาวินมองคนตรงหน้าพร้อมกับคิดด่าตัวเองในใจ ถ้าตอนนั้นพ่อเขาไม่ประกาศเรื่องหมั้น เขาคิดว่าพราวฟ้าคงตกลงที่จะสานสัมพันธ์กับเขาต่อแน่ๆ แต่เพราะมีเรื่องแบบนั้นจึงทำให้พราวฟ้าหนีเขาไปถึง 4ปี ทั้งสองนั่งทานข้าวกันไปคุยกันไปเรื่อยๆถามนั้นถามนี้กันอย่างสนุก
- ผู้เขียน
