Ep.8
1046 คำ
พราวฟ้ามาดูงานที่ต่างจังหวัดหนึ่งอาทิตย์ เชนเป็นคนขับรถมาให้ ทีแรกพราวฟ้าจะนั่งเครื่องบินมาแต่เพราะเชนบอกว่าวิวข้างทางสวยๆหลายที่พราวฟ้าเลยเลือกที่จะนั่งรถ พราวฟ้าและเชนมุ่งหน้าไปที่จังหวัดเพชรบุรีก่อนจะถึงแวะจุดพักรถชมวิวสวยๆตลอดสองข้างทาง สักพักมีข้อความเด้งขึ้นมาทำให้พราวฟ้าที่กำลังตั้งใจถ่ายรูปวิวสวยๆต้องชะงัก
Line!!
Mawin:พราวทำไรอยู่ครับ เฮียบอกถ้าไปทำงานบอกเฮียเดี๋ยวเฮียไปรับ หรือว่าพราวไม่มีงานครับวันนี้?
Prawfa:พราวมีดูงานต่างจังหวัดวันพรุ่งนี้ค่ะ แต่ว่าป๊าให้พี่เชนขับรถมาด้วยค่ะ พราวเลยไม่อยากรบกวนคุณ อีกอย่างมันไกลพราวเกรงใจค่ะ
Mawin:ดูงานที่โปรเจคทำคู่กับเฮียใช่มั้ย ไหนทีแรกพราวบอกว่าให้เลขาไปดูครับ?
Prawfa:เลขาไม่ว่างค่ะ พราวต้องมาดูหน้างานจริงด้วยตัวเอง พราวเดินทางก่อนนะค่ะ
Mawin:เฮียเครียร์งานเสร็จ เฮียตามไปนะครับ ขับรถดีๆนะครับ เฮียคิดถึงนะครับ
Prawfa: มาทำไมค่ะ งานยังไม่มีอะไรเลยค่ะ และอีกอย่างคุณมาพูดอะไร บ้า!
Wawin: เฮียไปช่วยดู อีกอย่างที่บ้าเพราะคนแถวๆนี้แหละทำให้เฮียคิดถึง
Prawfa:สติกเกอร์
มาวินยิ้มให้กับโทรศัพท์ ก่อนที่จะรีบเครียร์งาน ที่จริงเขาส่งคนไปดูงานแต่คงจะยกเลิกเขาจะไปดูเอง ไหนบอกทีแรกไม่ไป เขาเองก็เลยไม่ไปเมื่อเธอไปเขาจะพลาดได้ยังงัยที่จะทำคะแนน
ด้านพราวฟ้าเองก็รู้สึกใจสั่นกับคำพูดของมาวินเขารุกหนักมาก เธอเองกลัวแพ้ใจตัวเองในสักวัน แต่ก็กลัวว่าจะเจ็บเพราะเขาเหมือนกัน มาวินเจ้าชู้ใครๆก็รู้อีกอย่างเธอและเขาต่างกันเกินไป อันที่จริงพราวฟ้าแอบชอบมาวินตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลายแล้วพราวฟ้าเคยมีโอกาสตามเจ้าสัวเมธีไปงานเลี้ยงอยู่บ่อยครั้งทำให้ได้เจอมาวินอยู่บ่อยๆแต่เขาไม่เคยมองเธอเลยด้วยช้ำ แถมยังมีสาวควงมาด้วยแทบจะทุกงาน พราวฟ้าไม่ได้ติดเรื่องของอายุ แต่พราวฟ้าเป็นคนที่ไม่ชอบคนเจ้าชู้เลย อีกอย่างฐานะทางบ้านพราวฟ้าไม่ร่ำรวยขนาดมาวิน มองยังงัยเธอก็มองไม่เห็นว่ามาวินจะมาจริงจังกับเด็กแบบเธอเลย ถ้าถามว่าวันที่โดนวางยาพราวฟ้ารู้สึกตัวมีสติตลอดเวลามั้ย ตอบได้เลยว่าเธอมีสติอยู่ แต่เพราะเป็นเขาที่เธอเคยแอบชอบตอนยังเด็กๆนั้นไม่คิดว่าจะมีโอกาสเข้าใกล้เขาด้วยช้ำ แต่ก็ช่างเถอะเธอเองทำใจมาแล้วตั้งสี่ปี แค่นี้คงไม่เป็นรัยหรอก พราวฟ้าได้แต่ถอดหายใจ
พราวฟ้ามาถึงที่พักอย่างปลอดภัย เธอพักโรงแรมในเครือของสามีเพื่อนรัก ไม่สิตอนนี้ฟรานชิสยกทุกอย่างให้เพื่อนรักเธอหมดแล้ว
“มาถึงสักที ใช้เวลานานเหมือนกันนะค่ะพี่เชน”
“ครับ คุณพราวห้องชั้นบนสุดนะครับ”
“มีอะไรโทรเบอร์ผมได้ตลอด ผมยุอีกชั้น”
“ทำไมไม่พักชั้นเดียวกันล่ะ?”
“มันจะดูไม่ดีครับ อีกอย่างสวีสรูมชั้นบนสุด คุณมิล่าจัดเตรียมไว้ให้คุณพราวครับ เมื่อรู้ว่าคุณมาดูงานที่นี่”
“อ่อค่ะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ที่ล็อบบี้นะค่ะ”
“ครับคุณพราว”
พราวฟ้าขึ้นมาบนห้องเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าจัดวางเป็นระเบียบก่อนที่เธอจะเข้าไปอาบน้ำ ผ่านไปสักพักพราวฟ้าที่อาบน้ำเสร็จก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังเธอนึกว่าป๊าเธอโทรมาหาเลยรีบออกจากห้องน้ำมารับสาย แต่ป่าวกับเป็นมาวินที่โทรไลน์หาเธอ
Mawin: พราวถึงที่พักยังครับ อีก 2ชั่วโมงเฮียถึงนะครับ ไว้ลงมาทานข้าวเย็นกับเฮียนะครับ
Prawfa: พึ่งถึงค่ะ ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะ มาถึงคุณมาวินก็พักผ่อนสิค่ะ ขับรถมาเหนื่อยๆ
Mawin: เป็นห่วงเฮียหรอครับ ไม่เหนื่อยหรอกครับ รอเฮียนะ เฮียถึงเฮียโทรหา
Prawfa: พราว..เอ่อฉันไม่ได้บอกจะไปด้วยสักหน่อยค่ะ
Mawin: ทำไมต้องใช้คำว่าฉันละ ใช้คำแทนตัวว่าพราวไม่ได้หรอครับ เฮียชอบน่ารักดี
Prawfa: คนบ้าแค่นี้นะค่ะ
พราวฟ้าวางสายจากมาวินก่อนจะโทรบอกเจ้าสัวเมธีป๊าของเธอ ว่าเธอมาถึงที่พักเรียบร้อยแล้วคุยกับพ่อไม่นานเธอก็ขอตัววางสาย เพื่อจะพักผ่อน นอนเล่นมือถือไปพรางๆ เปิดดูนั้นดูนี้ไปเรื่อย ไปสะดุดโพสของมาวิน มาวินมาขอติดตามเธอได้หลายวันแล้วแต่เธอยังไม่ตอบรับ แต่มีโพสมาวินขึ้นฟีดของเธออยู่ดี
M.mawin
I know i’m not the BEST but i’m Trying MY BEST.
พราวฟ้านั่งอ่านโพสของมาวิน เขาโพสเมื่อ 1วันที่แล้ว! เป็นวันที่เขามาส่งเธอที่คอนโด ตั้งแต่กลับมาได้เจอกัน จนได้ร่วมงานกันพราวฟ้ารู้สึกมาวินเปลี่ยนไปมาก เขาดูนิ่งสุขุมมากกว่าแต่ก่อน แล้วไหนจะยังพูดถึงเรื่อง 4ปีก่อนอีก! อย่าบอกนะว่าเขาจะจริงจัง จะเดินหน้าจีบจริงๆ
“ตายๆยัยพราว แกก็ตัวแค่เนี่ยตะต้านทานเขาได้มั้ย เจอหน้าเขาทีไรใจสั่นทุกที อีกอย่างมันก็ผ่านมาตั้ง 4ปีแล้ว เขายังไม่ลืมอีกหรอเนี่ย เฮ้อ..อย่าว่าแต่เขาเลย ตัวแกเองยังลืมไม่ได้เลย ตายแน่ยัยพราวเอ้ย!!” พราวฟ้าพูดบ่นกับตัวเอง ก่อนที่จะวางโทรศัพท์ไว้แล้วหลับไป
- ผู้เขียน
