ผู้เป็นพ่อ ยิ้มแก้มปริ กว่าทุกวัน เพราะมีความสุข ลูกสาวคนเดียว ที่ได้ดังใจทุกอย่าง นั่งเคียงข้างกับ ลูกชายเพื่อน ที่เป็นคนใหญ่คนโต ในกระทรวง
" ตอนนี้ก็เป็นคู่หมาย รอลูกสาวผม เรียนจบ ก็จะได้หมั้นกัน แล้วก็แต่งทันที "
รอยยิ้มของพ่อ มาจากน้ำตาและความเศร้าใจของคนเป็นลูก อย่างแท้จริง
ชายหนุ่มจับมือบอบบางเอาไว้ แล้วมองหน้าจืดเจื่อนของเธอ ในตอนแรกที่ได้พบบุษกร เค้ายอมรับว่าเธอสวย แต่ไม่ได้มีเสน่ห์ดึงดูดใจอะไร ถ้าเทียบกับ ผู้หญิงคนอื่น ที่อยู่รอบตัว แต่พอได้ใช้เวลาด้วยกับ บุษกร เป็นเหมือนน้ำเย็น ที่อยู่ใกล้แล้ว รู้สึกสบายตัว เธอไว้ตัว เธอนิ่งเฉย แต่มันก็ทำให้เค้า อยากได้เธอมาครอบครอง
" ผมดีใจ ที่คุณอา วางใจให้ผม ได้ดูแลน้องบุษ ผมรับรองว่า จะดูแลน้องบุษ อย่างดี "
ผู้ใหญ่ที่นั่งกันอยู่ ปรบมือเสียงดัง ด้วยความชอบใจ ที่ลูกชายลูกสาว กำลัง จะดองกันแล้ว
" อย่าดื้อ อย่ามีปากมีเสียง กับพี่เค้า อ
